آبله مرغان در بارداری

آبله مرغان در بارداری

دراین مقاله به طور خلاصه به موار زیر می پردازیم

1. عامل بیماری زایی آبله مرغان چیست؟
2. راههای انتقال ویروس آبله مرغان چیست؟
3. شیوع بیماری در بارداری چگونه می باشد؟
4. پیش آگهی بیماری درچه سن بارداری وخیم تر می باشد؟
5. موبیتدیتی ومورتالیتی بیماری چگونه می باشد؟

ممکن است در دوران باردرای هر فردی با برخی بیماری های رایج مانند سردرد در بارداری یا عفونت ادرار در بارداری روبرو شود اما گرفتن آبله مرغان امری بسیار کمیاب در بارداری می باشد. عامل ایجاد بیماری آبله مرغان ویروس واریسلا زوستر است که قدرت سرایت بسیار بالایی دارد و یک بیماری خود محدود شونده است که به وسعت در زمان کودکی دیده می شود . این بیماری به وسیله قطرات تنفسی یا تماس نزدیک منتقل می شود ، راشهای وزیکولی وسیعی را در تنه و صورت باعث می شود که کم کم به اندامها می رسد . این ویروس می تواند تا 15 روز در بدن بشکل نهفته باقی بماند و از 2 روز قبل از شروع راشها تا پایان بهبود زخمها قابلیت سرایت دارد .پس از یک ابتلای آشکار با علائم واضح آبله مرغان ، ویروس می تواند سالها در گره های عصبی پشتی نهفته باقی بماند . فعال شدن مجدد ویروس واریسلا زوستر معمولا در بزرگسالی اتفاق می افتد .

بدلیل وسعت ابتلای افراد در کودکی به این ویروس ، معمولا پیش از رسیدن به سن بارداری اکثرا ایمنی لازم را دارند اگرچه ابتلای اولیه به این ویروس در بارداری با موربیدیته و مورتالیتی بالایی همراه است.بسته به زمان ابتلای مادر به ابله مرغان در هفته های بارداری منیجمنت متفاوت خواهد بود.

بیشترین زمان آسیب جنینی بین هفته های ۱۳-۲۰ بارداری میباشد.

بیشترین میزان سرایت در زنان آلوده از یک روز قبل شروع راش تا هنگام دلمه بستن برروی ضایعات است.

باتوجه به ابتلای مادر قبل ۲۰ هفته اقدام مناسب آنالیز مایع آمنیون از طریق تست NAAT است باتوجه به ایجاد سندرم واریسلای مادرزادی انجام آمنیوسنتز در صورت ایجاد ناهنجاری تحت نظر پریناتولوژیست سقط جنین مدنظر قرار میگیرد

شانس ابتلا به سندروم آبله مرغان مادرزادی در نوزادانی که مادر آنها قبل از هفته ۱۳ بارداری به آبله مرغان مبتلا شده اند حدود 0.4 % و بین ۱۳ تا ۲۰ هفته بارداری حدود ۲ درصد و بعد هفته ۲۰ بارداری کاملا نادر است. خطر این بیماری با سرخجه مادرزادی که ابتلا مادر در ابتدای بارداری منجر به مشکل نوزاد در حد بالای ۷۰ درصد بود کاملا متفاوت بوده و برخلاف سرخجه که در برخی شرایط پیشنهاد ختم حاملگی داده میشد در آبله مرغان با توجه به احتمال بسیار پایین مشکل دار شدن نوزاد درصورت ابتلا مادر در هر سنی از بارداری، توصیه ای برای ختم حاملگی در کتابهای کودکان داده نشده است. البته در صورت ابتلا مادر به آبله مرغان تجویز آسیکلوویر باید در نظر گرفته شود

مادر باید تحت مشاوره با متخصص عفونی قرار گرفته و 24 الی 72 ساعت آسیکلوویر مصرف کند...و اگر ابتلا در هفته 20 بارداری یا بعد از آن اتفاق بیافتد ، بعد از دریافت آسیکلوویر اقدام دیگه ایی نیاز نیست و مراقبت های روتین بارداری صورت میگیرد .در صورتیکه بروز علایم 5 روز قبل از زایمان یا 2 روز بعد از آن اتفاق بیافتد ، نوزاد باید ایمونوگلوبولین وریدی(IVIG/VRZIG) را تحت نظر متخصص اطفال دریافت کند ...اگر هم نوزاد پرترم باشد یک هفته بعد از تولد باید تزریقش انجام شود .

نکته

اگر مادر با فردی مبتلا مواجهه داشته ولی نمیداند که خودش سابقه ابتلا دارد یا خیر ... در این مواقع باید در طی 5الی7 روز بعد از مواجهه آزمایش سرولوژی IgG انجام شود که اگر مثبت باشد خوبه و خطری ندارد.

موربیدیتی ومورتالیته

اگرابتلا به آبله مرغان در بارداری با پنومونی همراه بشود به مرحله خطرناکی ختم خواهد شد . تقریبا 10% تا 20 % زنان بارداری که مبتلا به آبله مرغان می شوند دچار پنومونی می شوند که از این مقدار40% مورتالیتی به همراه دارد .

موربیدیتی و مورتالیتی جنینی با پیشرفت سندرم مادرزادی واریسلا زوستر مرتبط است . این سندرم با هیپوپلازی اندامها ، میکروسفالی ، هیدروسفالی ، کاتاراکت ، IUGR و عقب ماندگی ذهنی شناخته می شود . شیوع سندرم 2 0.4 % در ابلای مادرزادی طی 20 هفته ابتدای بارداری است . شیوع واریسلا زوستر در بارداری بیشتر از هرپس زوستر است . خطر بوجودآمدن سندرم مادرزادی واریسلا زوستر تا حدود زیادی قابل اغماض است زیرا آنتی بادیهای موجود در خون مادر از عبور ویروس از سد جفتی و مبتلا نمودن جنین جلوگیری می کنند .

عفونتهای نوزادی در 20 10 % نوزادانی که مادران شان بطور حاد طی 5 روز پیش از زایمان تا 2 روز پس از زایمان مبتلا شده اند ممکن است بوجود بیاید که این امر بدلیل انتشار خونی ویروس از طریق جفت در غیاب انتی بادیهای مادری است .

نوزاد طی 10 5 روز پس از تولد علایم را نشان خواهد داد . تابلوی بالینی ابتلای نوزاد شامل طیفی از ضایعات پوستی تا بیماری وسیع سیستمیک با مورتالیتی تقریبی 30% است . از آنجاییکه هیچ رژیم درمانی موثر جهت کاهش انتقال بالارونده ویروس ثابت نشده است لذا درمان زنان باردار در وهله اول بایستی بمنظور کاهش موربیدیتی مادر انجام بشود

• وب نوشت : راضیه فرقانی کارشناس مامایی