نشانه های عفونت ادرار در بارداری و درمان آن

عفونت‌های دستگاه ادراری (UTI) در دوران بارداری بسیار شایع است و در 5 تا 10 درصد از تمام بارداری‌ها رخ می دهد. این عفونت‌ها می‌توانند بدون علائم رخ دهند، که به عنوان باکتریوری بدون علامت شناخته می‌شود، اما عفونت ادرار شامل سیستیت و پیلونفریت حاد نیز می‌شود. تغییرات خاصی که بدن یک زن به طور معمول در دوران بارداری تجربه می کند، به بروز UTI کمک می کند و بنابراین، خطر ابتلا به آن را افزایش می دهد. 

علت عفونت ادراری در دوران بارداری

همانطور که میدانید خانمها بیشتر از آقایان مبتلا به عفونت ادراری می شوند. زیرا در زنان، قسمتی که ادرار را از مثانه خارج می کند، کوتاهتر از مردان میباشد و همین باعث میشود که میکروب ها به مثانه زن آسان تر از مثانه مرد، ورود کند. زنان باردار نیز به علل زیر مستعد ابتلا به عفونت ادراری هستند:

تغییرات در هورمون‌ها و آناتومی

پروژسترون، یکی از هورمون‌های اصلی در گردش خون در دوران بارداری، خاصیت آرامش‌بخشی عضلات دارد. نشان داده شده است که سطوح بالای پروژسترون باعث انبساط حالب ها می شود و به احتباس ادرار کمک می کند. ممکن است فردی که باردار است در برابر عفونت آسیب پذیرتر شود. علاوه بر این، بزرگ شدن جنین و رحم می تواند مثانه و حالب ها را فشرده کند، جریان طبیعی ادرار را مختل کرده و فرصت عفونت را افزایش می دهد. 

تغییرات در سیستم ایمنی بدن 

افراد باردار در سیستم ایمنی بدن خود تغییراتی را احساس میکنند. این معمولاً منجر به یک حالت نقص ایمنی می شود، جایی که سیستم ایمنی ممکن است کمتر نسبت به پاتوژن هایی که با آن مواجه می شود واکنش نشان دهد.  به همین دلیل، افراد باردار ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌هایی مانند عفونت ادراری باشند.

نشانه های عفونت ادرار در بارداری

علائم رایج مرتبط با UTI به نوع عفونت شما بستگی دارد. متخصصان سه نوع اصلی UTI را که هم در افراد باردار و هم در افراد غیر باردار رخ می دهد، تشخیص می دهند: 

• عفونت ادراری بدون علامت، عفونتی که علائم قابل توجهی از خود نشان نمی دهد
• سیستیت، عفونت مثانه و دستگاه ادراری تحتانی
• پیلونفریت، عفونت کلیه ها و دستگاه ادراری فوقانی

تخمین زده می شود که تا 7 درصد از افراد باردار ممکن است دارای عفونت ادراری بدون علامت باشند. یک عفونت بدون علامت درمان نشده 25 درصد احتمال دارد که به سیستیت یا پیلونفریت تبدیل شود. اگر علائم UTI را مشاهده کنید، ممکن است متوجه این علائم شوید:

درد یا احساس سوزش هنگام دفع ادرار

اگر برای چند روزموقع ادرار کردن احساس درد و سوزش دارید احتمالا مبتلا به عفونت ادرار شده اید.

افزایش تکرر ادرار

 گاهی اوقات ممکن است بلافاصله بعد از دستشویی رفتن دوباره احساس کنید که باید به دستشویی بروید و شاید این تکرار به قدری زیاد باشد که شما را کلافه کند.

ادرار کدر، خون آلود یا بسیار بدبو

رنگ ادرار باید طبیعی باشد وجود خون در ادرار و یا بوی بد ادرار نشان دهنده عفونت ادراری است.
ادرار کردن قبل از رسیدن به توالت: اگر نمیتوانید تا رسیدن به توالت طاقت بیاورید و ادرارتان باعث خیس شدن لباس زیرتان میشود احتمالا مبتلا به عفونت ادرار شده اید.

درد در قسمت پایین شکم یا بالای استخوان شرمگاهی

 اگر شما به عفونت ادرار مبتلا شده باشید ممکن است احساس درد در زیر شکم و لگن داشته باشید.

عفونت ادراری شدید

عفونت ادراری شدیدتر ممکن است با تب، لرز، حالت تهوع یا استفراغ همراه باشد. تشخیص هر یک از این علائم یعنی زمان آن رسیده است که با پزشک خود تماس بگیرید. عفونت های ادراری - از جمله پیلونفریت - شایع هستند، بسیار قابل درمان هستند و به ندرت منجر به خطرات جدی برای سلامت مادر یا جنین می شوند. با این وجود، رسیدگی زودهنگام به آنها برای جلوگیری از گسترش عفونت و به حداقل رساندن هرگونه اثرات نامطلوب بالقوه بر سلامت بارداری مهم است.

درمان عفونت ادراری

عفونت ادراری را می توان با آنتی بیوتیک درمان کرد. مصرف بسیاری از داروها در دوران بارداری بی خطر است. پزشک بر اساس باکتری های عامل عفونت و وضعیت زن، درمان مناسب را تعیین می کند. پس از درمان، کشت ادرار انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که تمام باکتری ها از بین رفته اند. زنان گاهی اوقات در دوران بارداری دچار عفونت ادراری مکرر می شوند. هنگامی که این اتفاق می افتد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک‌هایی را به عنوان یک اقدام پیشگیرانه تا 6 هفته پس از زایمان تجویز کند.

اگر عفونت ادراری دارید، پزشک شما احتمالاً یک دور آنتی بیوتیک برای درمان عفونت تجویز می کند. در افراد غیر باردار، هم دوره های یک روزه و هم چند روزه آنتی بیوتیک‌ها ممکن است برای درمان عفونت ادراری استفاده شود. با این حال، برای افراد باردار، معمولا یک دوره 3 تا 7 روزه ترجیح داده می شود. 1، 2 ارزیابی مجدد ادرار 2 -4 هفته پس از درمان نیز ممکن است برای اطمینان از عدم وجود علائم عفونت مجدد توصیه شود. داراوها باید زیر نظر پزشک مصرف شود.

آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری در بارداری

آنتی بیوتیک هایی که برای درمان UTI در بارداری استفاده می شوند عبارتند از: 

• آموکسی سیلین، آموکسی سیلین-کلاوولانات
• سفالوسپورین ها
• فسفومایسین
• نیتروفورانتوئین بسته به مرحله بارداری
• تری متوپریم-سولفامتوکسازول، بسته به مرحله بارداری

اگر در دوران بارداری عفونت ادراری مکرر را تجربه می کنید، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما یک دوره کم و روزانه آنتی بیوتیک را به شما پیشنهاد دهد. به این درمان آنتی بیوتیکی سرکوب کننده گفته می شود. درمان سرکوب‌کننده با کمک به جلوگیری از عفونت در زمانی که بدن شما دچار نقص ایمنی است عمل می‌کند.

پیشگیری از عفونت ادراری

در حالی که UTI ممکن است هر احتیاطی که انجام می دهید رخ دهد، چند مرحله می تواند به کاهش احتمال ابتلا به UTI در دوران بارداری کمک کند:

هیدراته بمانید

سعی کنید هر روز به اندازه کافی آب بنوشید تا ادرار شما زرد شفاف شود. افزایش زمان دستشویی کمک می کند تا باکتری ها از مجرای ادرار خارج شوند.

با دستشویی دوست شوید

ممکن است احساس کنید که هر پنج دقیقه یک بار به دستشویی می روید، اما مهم است که هرگز ادرار خود را نگه ندارید. به محض اینکه احساس دستشوئی شما دست داد، بروید. حتماً ادرار خود را نیز به طور کامل دفع کنید (سعی کنید هنگام نشستن روی توالت به جلو خم شوید). قبل از خواب، دوباره مثانه خود را خالی کنید.

لباس زیر پنبه ای بپوشید

 این به خشک نگه داشتن آن ناحیه کمک می کند، زیرا باکتری ها در رطوبت رشد می کنند. وقتی می‌خوابید، حداقل گاهی اوقات اگر می‌توانید، لباس زیر نپوشید.

از جلو به عقب پاک کنید

 این برای هر بار توالت رفتن صدق می کند. این کار  می تواند از ورود باکتری ها به واژن و بروز عفونت های آتی جلوگیری کند.

از محصولات بهداشتی زنانه خودداری کنید

 پودرها و محصولات معطر (ژل‌های دوش، صابون‌ها، اسپری‌ها، مواد شوینده و دستمال توالت) می‌توانند باعث تحریک ناحیه‌ای از قبل آسیب‌پذیر شوند.

خوب بخور

 مقاومت خود را با خوردن یک رژیم غذایی بارداری سالم و فعال ماندن بالا نگه دارید. داده‌های تحقیقاتی از مزایای پروبیوتیک ها یا محصولاتی مانند زغال اخته در پیشگیری از UTI پشتیبانی نمی کند. با این حال، هر دوی این درمان ها حداقل تا بدون خطر هستند، بنابراین اگر قبلا از آنها استفاده کرده اید یا می خواهید آنها را امتحان کنید، با پزشک خود صحبت کنید.

بهداشت را خوب رعایت کنید

 با شستشوی خارجی  پرینه خود را کاملاً تمیز و بدون تحریک نگه دارید. همچنین بهتر است قبل و بعد از رابطه جنسی، ناحیه مورد نظر را بشویید و مثانه خود را خالی کنید.

عوارض عفونت ادراری

عوارض عفونت ادراری در بارداری می تواند شامل موارد زیر باشد:

• شوک سپتیک
• نارسایی تنفسی
• فشار خون بالا
• پره اکلامپسی 
• زایمان زودرس
• هیپوپرفیوژن رحم 
• هیپوپرفیوژن مغزی جنین 
• کم خونی مادر
• وزن کم هنگام تولد
• آمنیونیت (عفونت رحم)

کلام آخر درباره عفونت ادراری در بارداری

بارداری باعث تغییرات متعددی در بدن زن می شود که احتمال عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) را افزایش می دهد. تغییرات هورمونی و فیزیکی می تواند زمینه ای برای عفونت ادراری در بارداری شود. خانمهای عزیز بهتر است با دیدن علائم برای چند روز حتما نزد متخصص بروید تا درمان را زودتر شروع نماید. امیدواریم دوران بارداری تان به سلامت بگذرد و نوزادتان در نهایت صحت و سلامت متولد شود.