هیپرپرولاکتینمی

 

هیپرپرولاکتینمی 

(A Current Approach to Hyperprolactinemia)

 

پرولاکتین هورمونی است که توسط لاکتوتروفهای هیپوفیز قدامی ترشح می شود و با تأثیر دوپامین هیپوتالاموس کنترل می شود.

پرولاکتین دارای همسانی ساختاری قوی با هورمون رشد و لاکتوژن جفت است.

 

نقش قطعه 16kDa پرولاکتین در رگ زایی افزایش یافته است.این نوع PRL 16kDa ممکن است در کاردیومیوپاتی پس از زایمان و پره اکلامپسی نقش داشته باشد

 

 هیپرپرولاکتینمی

 

شایعترین علت هایپرپرولاکتینمی پاتولوژیک آدنوم ترشح کننده پرولاکتین است. 

علائم هایپرپرولاکتینمی واقعی شامل گالاکتوره، آمنوره ثانویه، الیگومنوره و هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروپیک است. ماکروآدنوم بزرگتر می تواند باعث بروز علائم فشاری بر روی غده هیپوفیز یا علائم بینایی شود.

 ماکروپرولاکتینمیا باید در همه موارد هایپروپرولاکتینمی حذف شود ، و رسوب پلی اتیلن گلیکول یک روش سریع، راحت و ارزان برای حذف ماکروپرولاکتینمی است.

 

 

غلظت PRL سرمی مورد انتظار در مردان و زنان بالغ طبیعی به ترتیب کمتر از 14 ug / L و 24 ug / L است 

همچنین PRL سرم توسط غذا تحت تأثیر قرار نمی گیرد و نمونه ناشتا لازم نیست.

اشاره کرد. پرولاکتینوما تا 50٪ موارد hyperPRL را تشکیل می دهد پرولاکتینوما بیشتر در زنان مشاهده می شود. پرولاکتینوما ممکن است بر اساس اندازه طبقه بندی شود. میکروآدنوم (<10 میلی متر) بیش از 90٪ موارد را تشکیل می دهد. اندازه ماکروآدنوم بیش از 10 میلی متر است اما ممکن است از 40 میلی متر بزرگتر باشد سطح PRL به طور کلی با توده تومور مطابقت دارد. ماکروآدنوم های هیپوفیز معمولاً با سطح PRL> 250 ug / L ارتباط دارند. در ماکروآدنومهای بزرگتر PRL ممکن است به> 1000 ug / L برسد. انجمن غدد درون ریز تأکید می کند که میزان PRL> 500 ug / L به ماکروآدنوم بسیار مشکوک است. در مطالعه ای توسط Vilar (250 = n) [40] میزان PRL در ماکروآدنوم از 100-> 500 ug / L متغیر بود ، اما فقط در 35٪ آنها PRL> 500 ug / L بود. پرولاکتینومای بزرگتر می تواند از اثرات فشاری آن بر غده هیپوفیز باعث نارسایی گنادوتروپین شود

 

 در مردان ، hyperPRL می تواند منجر به افت قند خون ، کاهش میل جنسی ، اختلال در نعوظ ، ناباروری ، ژنیکوماستی و گالاکتوره شود. مردان اغلب با ماکروآدنوم همراه با علائم بینایی و سردرد روبرو می شوند

 

 

 تقریباً همه پرولاکتینوماها خوش خیم هستند ، اما به ندرت می توانند بدخیم و متاستاز کنند. 

ترشح پرولاکتین خارج رحمی می تواند همراه با درموئیدهای تخمدان یا کارسینوم برونکوژنیک باشد. 

 

 هیپرپرولاکتینمی ایدیدپاتیک(Idiopathic HyperPRL)

 

در بعضی از بیماران مبتلا به PRL بین 20-100 ug / L هیچ دلیلی قابل شناسایی نیست اگرچه ممکن است دارای میکروآدنوم باشند که در تصویربرداری قابل مشاهده نیست. این موارد به عنوان ایدیوپاتیک طبقه بندی می شوند. موارد خانوادگی hyperPRL ایدیوپاتیک نیز  از جهش های غیرفعال کننده در گیرنده PRL گزارش شده است. با این حال ، تظاهرات بالینی hyperPRL در این افراد نشان نمی دهد که جهش از دست دادن عملکرد در گیرنده PRL ممکن است منجر به ایزوفرم های PRL غیرفعال یا عدم حساسیت PRL شود.

آزمایش برای PRL در بررسی hyperPRL مفید نیست و دیگر توسط انجمن غدد درون ریز توصیه نمی شود . در مورد مشکوک به hyperPRL ، انجمن غدد درون ریز یک اندازه گیری واحد PRL سرم را که در هر زمان از روز به دست می آید ، توصیه می کند . بارداری باید در زنان در سنین باروری حذف شود علاوه بر این ، اثر تحریک کننده استروژن های جفت بر روی آدنوم های هیپوفیز می تواند منجر به بروز علائم فشاری شود. اختلالات کلیوی یا کبدی ، کم کاری تیروئید و استفاده همزمان از داروهایی که می توانند باعث افزایش فشار خون شوند باید رد شود. در زنان دارای #آمنوره ، (FSH) ،  (LH) (AMH) نیز باید ارزیابی شود تا نارسایی تخمدان / سندرم تخمدان پلی کیستیک را حذف کند .  (MRI) باید برای توده های هیپوفیز / ستون فقرات ، و سپس بیوپسی برای تشخیص بافت شناسی انجام شود. در مردان مبتلا به hyperPRL ، سطح تستوسترون نیز باید ارزیابی شود. علاوه بر این ، بیماران همچنین باید از نظر آکرومگالی ارزیابی شوند.