مولوسکوم کانتاجیوزوم

مولوسکوم کانتاجیوزوم

molluscum contagiosum

نوعی عفونت است که توسط ویروس poxvirus ایجاد می شود. معمولاً بدون اسکار درمدت ۶تا۱۲ ماه برطرف می شود اما ممکن است تا چهارسال طول بکشد.

ضایعات ، معروف به Mollusca ، کوچک یا بزرگ و معمولاً به رنگ سفید ، صورتی و یا گوشتی کم رنگ بافرورفتگی یا ناف در مرکز هستند. آنها غالباً ظاهری مروارید دارند. آنها معمولاً صاف و سفت هستند.

در بیشتر افراد ، این ضایعات از اندازه یک سنجاقک به اندازه یک پاک کن مداد (قطر 2 تا 5 میلی متر) متغیر است. آنها ممکن است دچار خارش ، درد ، قرمز و / یا متورم شوند.

مولوسکوم ممکن است در هر نقطه بدن از جمله صورت ، گردن ، بازوها ، پاها ، شکم و ناحیه تناسلی به تنهایی یا به شکل گروهی دیده شود. این ضایعات به ندرت در کف دستها یا کف پا دیده می شود.

در لایه سطحی روی پوست (اپیدرم) باقی مانده و در سراسر بدن گردش نمی کند. بنابراین ، از طریق سرفه یا عطسه گسترش نمی یابد.

از آنجا که ویروس فقط در لایه سطحی پوست زندگی می کند ، پس از از بین رفتن ضایعات ، ویروس از بین رفته است و شما نمی توانید آن را به دیگران منتقل کنید.

درباره عفونت دهان چه میدانید؟

Molluscum contagiosum

مانند ویروسهای تبخال نیست ، که می تواند برای مدت طولانی در بدن شما نهفته باقی بماند و دوباره ظاهر شود.

چه کسی در معرض خطر عفونت است؟

(Molluscum contagiosum )

سن شیوع بیماری مولوسکوم کنتاژیوزوم

به اندازه کافی متداول است که اگر کسی با این علائم مشاهده کردید یا کسی که در خانواده شما آلوده است ، نباید تعجب کنید واین عفونت بیشتر در کودکان 1 تا 10 سال دیده می شود.گرچه محدود به کودکان نیست.

افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند عبارتند از:

افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند (به عنوان مثال ، مبتلایان به ایدز( HIV مثبت )یا افرادی که به دلیل سرطان درمان می شوند) در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مولوسکوم هستند. رشد آنها ممکن است متفاوت به نظر برسد ،اگر بزرگتر باشند درمان آن دشوارتر است.

درماتیت آتوپیک همچنین ممکن است یک عامل خطر برای ابتلا به moluscum contagiosum به دلیل ترک مکرر پوستی باشد. افراد مبتلا به این بیماری همچنین ممکن است به همین دلیل احتمال انتقال این بیماری را به سایر قسمتهای بدن خود نیز گسترش دهند.

افرادی که در آب و هوای گرم و مرطوب زندگی می کنند و شرایط زندگی آنها پرجمیعت است.

علاوه بر این ، شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه عفونت های مولوسکوم در ایالات متحده از سال 1966 رو به افزایش است ، اما این عفونت ها به طور معمول مورد بررسی قرار نمی گیرند زیرا به ندرت جدی هستند و بطور معمول بدون درمان از بین می روند.

گزینه های درمانی در ضایعات مولوسکوم کانتاجیوزوم چیست؟

درمان قطعی مولوسکوم

از آنجا که( molluscum contagiosum) در افراد سالم محدود است ، درمان ممکن است غیر ضروری باشد. با این وجود ، مواردی از جمله دیدن ضایعه ، زمینه ای برای بیماری آتوپیک و جلوگیری از انتقال ویروس ممکن است درمان فوری لازم باشد معمولاً در صورت وجود ضایعات در ناحیه تناسلی (روی یا در نزدیکی آلت تناسلی مرد ، واژن یا مقعد) ، درمان توصیه می شود. اگر ضایعاتی در این منطقه یافت شده باشد ، ایده خوبی است که به پزشک معالج خود مراجعه کنید زیرا احتمال وجود بیماری دیگری در اثر تماس جنسی (sti) وجود دارد آگاه باشید که برخی از درمان های موجود از طریق اینترنت ممکن است مؤثر نباشد و حتی ممکن است مضر باشد. برداشتن فیزیکی از بین بردن فیزیکی ضایعات ممکن است شامل کرایوتراپی (انجماد ضایعه با نیتروژن مایع) ، کورتاژ (سوراخ کردن ناف جوش و خراشیدن مواد چرب یا پنیری) و لیزر درمانی باشد. اینها گزینه های سریع است و به یک متخصص مراقبت های بهداشتی نیاز دارد ، ممکن است به بیهوشی موضعی نیاز باشد و منجر به درد ، سوزش و زخم بعد از عمل شود. خوب نیست که خودتان ضایعات یا مایع موجود در ضایعات را امتحان کرده و از بین ببرید. با از بین بردن ضایعات یا مایع ضایعه توسط خودتان ممکن است ناخواسته سایر قسمتهای بدن را خودتان جدا کنید و یا خطر آن را به دیگران منتقل کنید. با خراش دادن پوست می توانید یک عفونت باکتریایی ایجاد کنید.

درمان های خوراکی از بین بردن تدریجی ضایعات ممکن است با استفاده از درمان خوراکی انجام شود. این روش اغلب برای بیماران کودک مطلوب است زیرا به طور کلی درد کمتری دارد و ممکن است توسط والدین در خانه در محیطی بدون ترس انجام شود.

از سایمتیدین خوراکی به عنوان یک روش جایگزین برای کودکان کوچک استفاده می شود که یا از درد ناشی از کرایوتراپی ، کورتاژ و لیزر درمانی می ترسند و یا به دلیل اینکه پیشگیری از احتمال ایجاد زخم درمان خوراکی می شوند. در حالی که سایمتیدین بی خطر ، بدون درد و تحمل خوبی است ، ضایعات مولوسکوم صورت به خوبی ضایعات جای دیگر بدن به درمان خوراکی پاسخ نمی دهند.

درمان موضعی کرم پودوفیلوتوکسین (5/0٪) به عنوان یک درمان خانگی برای آقایان قابل اعتماد است ، اما به دلیل مسمومیت به جنین برای خانم های باردار توصیه نمی شود. هرگونه ضایعه باید بصورت جداگانه درمان شود زیرا اثر درمانی موضعی است.

گزینه های دیگر برای درمان موضعی عبارتند از: یدو سالیسیلیکاسید ،هیدروکسید پتاسیم ، ترتینوئین ، کانتاریدین (یک عامل تاول که معمولاً در یک دفتر کار یا مطب استفاده می شود) و

ایمیکیمود imiquimod (اصلاح کننده سلول T). Imiquimod به اثبات نرسیده است که برای درمان moluscum contagiosum در کودکان موثر است و به دلیل عوارض جانبی احتمالی برای کودکان توصیه نمی شود.

این روشهای درمانی باید توسط یک متخصص بهداشت و درمان تجویز شود. درمانی برای افراد دارای نقص ایمنی بیشتر روشهای درمانی در بیماران دارای نقص ایمنی موثر هستند. با این حال ، بیماران مبتلا به HIV / AIDS یا سایر شرایط سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن اغلب به درمان های سنتی پاسخ نمی دهند. علاوه بر این ، این روش های درمانی تا حد زیادی در دستیابی به کنترل طولانی مدت در بیماران HIV موثر نیست.

کاهش سلولهای CD4 به مولوسکوم گسترده صورت مرتبط بوده و بنابراین به یک نشانگر بیماری شدید HIV تبدیل شده اند. تاکنون ، روشهای درمانی هدفمند تقویت سیستم ایمنی بدن ، اثربخشترین روش درمانی moluscum contagiosum را در افراد دارای نقص ایمنی ثابت کرده است.

در موارد شدید ، از اینترفرون intraesional برای درمان ضایعات صورت در این بیماران استفاده شده است. با این حال ، عوارض جانبی شدید و ناخوشایند اینترفرون ، مانند علائم مانند آنفولانزا ، حساسیت به محل ، افسردگی و بی حالی ، آن را به یک روش درمانی نامطلوب تبدیل می کند. علاوه بر این ، اینترفرون درمانی در افراد سالم دیگر اثربخش ترین بود.

پرتودرمانی نیز فواید کمی دارد.

منبع: https://www.cdc.gov

ترجمه : راضیه فرقانی