فیبروم ها توده غیر سرطانی هستند که در داخل رحم یا اطراف آن رشد می کنندتوده ها از جنس عضلات و بافت فیبری تشکیل شدهاند و از نظر اندازه متفاوتند. بعضی اوقات آنها به عنوان میوم رحم یا لیومیوم شناخته می شوند.بسیاری از خانم ها از داشتن فیبروم آگاه نیستند زیرا هیچ علامتی ندارند.

زنانی که علائم دارند (حدود 1 از 3) ممکن است تجربه کنند:

• دوره های سنگین قاعدگی یا دوره های دردناک

• درد شکمی (شکمی)

• درد پایین کمر

• تکرر ادرار

• یبوستدرد یا ناراحتی در هنگام رابطه جنسی

در موارد نادر ، عوارض ناشی از فیبروم ها می تواند بر بارداری تأثیر بگذارد یا باعث نازایی شود.

ویزیت پزشک عمومی

از آنجا که فیبروم ها اغلب باعث ایجاد علائم نمی شوند ، در بعضی موارد ، بطور اتفاقی در طی معاینه روتین زنان ، آزمایش یا اسکن تشخیص داده می شوند.

اگر علائم مداوم فیبروم دارید ، به پزشک تان مراجعه کنید تا بتوانند دلایل احتمالی را بررسی کنند.

اگر پزشک معالج شما فکر می کند ممکن است فیبروم داشته باشید ، آنها برای تأیید تشخیص معمولاً سونوگرافی برای شما درخواست می کنند.

چرا فیبروم ایجاد می شود؟

علت دقیق فیبرومها ناشناخته است ، اما آنها به هورمون استروژن ارتباط دارند.

استروژن هورمون دستگاه تولید مثل زن است که توسط تخمدان ها (ارگان های تولید مثل زن) تولید می شود.

فیبروم ها معمولاً در سالهای باروری یک زن (از حدود 16 تا 50 سالگی) وقتی سطح استروژن در بالاترین حد خود قرار دارد ، رشد می کنند.

هنگامی که سطح استروژن کم است ، مانند بعد از یائسگی که دوره ماهانه یک زن متوقف می شود ، آنها کوچک می شوند.

چه کسی مبتلا به فیبروم میشود؟

فیبروم ها شایع هستند ، فیبروم در حدود 1 از 3 بعضی زنان در دوره ای از زندگی خود رشد می کنند .( زنان 30 تا 50 ساله مشاهده می شود.)

تصور می شود كه فیبروم ها بیشتر در زنان آفریقایی و كارائیب ایجاد می شود

همچنین تصور می شود که آنها بیشتر در زنان دارای اضافه وزن یا چاق اتفاق می افتند زیرا اضافه وزن باعث افزایش سطح استروژن در بدن می شود.

زنانی که فرزند داشته اند ، خطر ابتلا به فیبروم کمتر دارند و این خطر با داشتن فرزندان بیشتری کاهش می یابد.

انواع فیبروم

فیبرومها می توانند در هر مکانی از رحم رشد کرده و از نظر اندازه به میزان قابل توجهی متفاوت باشند. برخی می توانند اندازه یک نخود باشند ، در حالی که برخی دیگر می توانند اندازه یک خربزه ( ملون) باشند.

انواع اصلی فیبروم ها عبارتند از:

فیبروم داخل عضله

شایع ترین نوع فیبروئید ، که در دیواره عضله رحم ایجاد می شود

فیبرومهای ساب سروزال

فیبرومهایی که در خارج از دیواره رحم در لگن ایجاد می شوند و می توانند بسیار بزرگ شوند

فیبرومهای زیر مخاطی

فیبرومهایی که در لایه ماهیچه ای در زیر لایه داخلی رحم ایجاد می شوند و در حفره رحم رشد می کنند.

در بعضی موارد ، فیبروم های ساب سروزال یا زیر مخاطی با ساقه باریک بافتی به رحم وصل می شوند. اینها به عنوان فیبرومهای پدانکوله شناخته می شوند.

درمان فیبروم

در صورت عدم ایجاد علائم ، فیبروم ها لازم نیست تحت درمان قرار گیرند. با گذشت زمان ، آنها بخصوص پس از یائسگی بدون درمان ، کوچک می شوند و از بین می روند.

اگر علائم ناشی از فیبروم دارید ، معمولاً برای کمک به تسکین علائم ابتدا درمان دارویی توصیه می شود.

داروهایی نیز برای کمک به کوچک کردن فیبروم وجود دارد. در صورت عدم اثربخشی ، جراحی یا موارد دیگر ، روشهای کم تهاجمی ممکن است توصیه شود.

درباره درمان فیبروم بیشتر بخوانید.

تشخیص فیبروئیدها

اگر پزشک عمومی شما مشکوک به فیبروم است ، آنها معمولاً برای یافتن علائم واضح ، معاینه لگن را انجام می دهند.

آنها همچنین ممکن است جهت آزمایش های بیشتر در زیر شرح داده شده برای تأیید تشخیص و یا رد سایر علل احتمالی علائم به یک بیمارستان ارجاع دهند..

گاهی اوقات فیبروم فقط در معاینات روتین زنان یا سایر مشکلات دیگر کشف می شود ، زیرا آنها اغلب علامتی ایجاد نمی کنند.

اسکن با امواج فراصوت ( سونوگرافی)

یکی از اصلی ترین آزمایشاتی که برای تشخیص فیبروم ها انجام شده اسکن سونوگرافی است.

این یک اسکن بدون درد است که از پروب برای تولید امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصویری از بدن شما استفاده می کند.

برای کمک به تشخیص فیبروئیدها می توان از دو نوع اسکن سونوگرافی استفاده کرد:

اسکن سونوگرافی شکمی - جایی که پروب سونوگرافی در روی شکم شما جابجا میشود اسکن سونوگرافی از طریق واژن - جایی که یک پروب کوچک اولتراسوند به داخل واژن شما وارد می شود.

تصاویر تولید شده توسط این اسکن ها به مانیتور منتقل می شوند تا پزشک شما ببیند علائم فیبروم وجود دارد یا خیر.

اگر اسکن سونوگرافی نشان می دهد که فیبروم دارید ، ممکن است برای آزمایشاتی

که در زیر شرح داده شده است ، به پزشک متخصص زنان ارجاع دهد

هیستروسکوپی

هیستروسکوپی جایی است که یک تلسکوپ کوچک (هیستروسکوپ) از طریق واژن و دهانه رحم به رحم شما وارد می شود تا پزشک شما بتواند داخل رحم شما را معاینه کند. انجام این کار حدود 5 دقیقه طول می کشد.

ممکن است از بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی استفاده شود ، بنابراین شما در طی عمل احساس درد نخواهید کرد ، اما بیشتر خانم ها نیازی به بیهوشی ندارند. برخی از خانم ها در طول عمل گرفتگی عضلات را تجربه می کنند.

هیستروسکوپی اغلب برای جستجوی فیبروم در رحم شما (فیبروم های زیر مخاطی) استفاده می شود.

لاپاروسکوپی

لاپاروسکوپ یک تلسکوپ کوچک با منبع نور و دوربین در یک انتها است. دوربین تصاویر داخل شکم یا لگن را به یک مانیتور تلویزیونی منتقل می کند.

در طی لاپاراسکوپی ، جراح برش کوچکی (برش) در شکم شما ایجاد می کند.

لاپاروسکوپ به داخل شکم شما وارد می شود تا اندام ها و بافت های داخل شکم یا لگن معاینه شود.

از بی حسی عمومی استفاده می شود ، بنابراین در طول عمل می خوابید.

از لاپاراسكوپی می توان برای جستجوی فیبروم های خارج از رحم شما (فیبروم های ساب سروزال) یا فیبروم در لایه عضله اطراف رحم (فیبروم داخل عضله رحم) استفاده كرد كه بر اندازه و شکل رحم تأثیر گذاشته است.

بیوپسی

در بعضی موارد ، یک نمونه بافت کوچک (بیوپسی) ممکن است در طی هیستروسکوپی یا لاپاروسکوپی برای معاینه واضح تر در زیر میکروسکوپ برداشته شود.

همه چیز درباره فیبروئید

درمان فیبروئیدها

اگر فیبروم دارید اما علائمی ندارید ، ممکن است درمان لازم نباشد ، یا اینکه فقط علائم جزئی دارید که به طور قابل توجهی در فعالیتهای روزمره شما تأثیر نمی گذارد.

فیبروم ها اغلب پس از یائسگی کوچک می شوند و علائم شما معمولاً به راحتی کاهش می یابد یا کاملاً از بین می رود.

اگر فیبروم هایی دارید که به درمان نیاز دارند ، پزشک معالج شما ممکن است درمان دارویی را برای تسکین علائم توصیه کند.

اما در صورت عدم تأثیر این موارد ممکن است لازم باشد برای درمان های دیگر یا جراحی به پزشک متخصص زنان ارجاع دهد.

به پزشک تان مراجعه کنید تا در مورد بهترین برنامه درمانی با شما صحبت کند.

درمان های مختلف فیبروم ها شامل موارد زیر است:

درمان دارویی فیبروئیدها

داروهایی در دسترس هستند که می توانند برای کاهش خونریزی شدید در دوره های قاعدگی استفاده شوند ، اما هرچه فیبروم شما بزرگتر باشد ، کمتر موثر می باشند.

این داروها در زیر توضیح داده شده است.

سیستم داخل رحمی Levororgestrel (LNG-IUS)

سیستم داخل رحمی لوونورژسترول (LNG-IUS) یک وسیله کوچک و پلاستیکی به شکل T است که در رحم شما قرار می گیرد و به آرامی لوونورژسترول هورمون پروژسترون را آزاد می کند.

باعث می شود که رشد سریع لایه رحم رامتوقف می کند ، بنابراین نازک تر می شود و خونریزی شما سبک تر می شود.

عوارض جانبی مرتبط با LNG-IUS عبارتند از:

• خونریزی نامنظم که ممکن است بیش از 6 ماه طول بکشد

• آکنه

• سردرد

• حساسیت پستان

• در بعضی موارد ، آمنوره

LNG-IUS همچنین به عنوان یک روش پیشگیری از بارداری عمل می کند اما بعد از قطع مصرف آن بر احتمال باردارشدن شما تأثیر نمی گذارد.

ترانکسامیک اسید

اگر LNG-IUS نامناسب باشد (برای مثال ، اگر پیشگیری از بارداری مورد نظر نیست) ممکن است قرص های ترانگزامیک اسید در نظر گرفته شود.

آنها با متوقف کردن خونریزی رگ های کوچک خونی لایه های رحم اثر می کنند ، و حدود 50٪ کاهش خون را کاهش می دهند.

قرص های ترانکسامیک اسید 3 یا 4 بار در روز در طول دوره قاعدگی و تا 4 روز مصرف می شود. اگر علائم شما در مدت 3 ماه بهبود نیافته باشد ، باید درمان متوقف شود.

قرص های ترنکسامیک اسید نوعی پیشگیری از بارداری نیستند و احتمال بارداری شما را تحت تأثیر قرار نمی دهند.

سوء هاضمه و اسهال از عوارض جانبی قرص های ترانگزامیک اسید است.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) ، مانند ایبوپروفن و مفنامیک اسید ، می توانند 3 بار در روز از روز اول دوره قاعدگی مصرف کنند تا خونریزی متوقف شود یا به میزان قابل کنترل کاهش یابد.

NSAIDs

با کاهش تولید هورمونی دربدن مانند هورمون پروستاگلاندین ، ​​که با دوره های سنگین قاعدگی مرتبط است ، اثر می کنند.

داروهای ضد التهاب نیز ضد درد هستند ، اما نوعی پیشگیری از بارداری نیستند.

سوء هاضمه و اسهال از عوارض جانبی شایع NSAID ها هستند.

قرص ضد بارداری

قرص ضدبارداری یک روش محبوب پیشگیری از بارداری است که باعث می شود که از تخمک گذاری در تخمدان ها جلوگیری شود تا از بارداری پیشگیری شود

برخی از قرص های ضد بارداری باعث سبک تر شدن خونریزی ، وهمچنین می توانند به کاهش درد پریودی کمک کنند.

پزشک معالج شما می تواند در مورد پیشگیری از بارداری و قرص ضد بارداری مشاوره بیشتری به شما ارائه دهد.

پروژستوژن خوراکی

اکی پروژسترون مصنوعی (ساخته شده توسط انسان) است (یکی از هورمونهای جنسی زن) که می تواند به کاهش دوره های سنگین کمک کند.

معمولاً از روزهای 5 تا 26 چرخه قاعدگی به عنوان قرص روزانه گرفته می شود و روز اول قاعدگی را به عنوان روز 1 شمرده می شود.

پروژستوژن خوراکی با جلوگیری از رشد سریع لایه رحم اثرمی کند. این نوعی از روش های پیشگیری از بارداری نیست ، اما می تواند شانس بارداری را در حین مصرف آن کاهش دهد.

عوارض جانبی پروژستوژن خوراکی می تواند ناخوشایند باشد و شامل افزایش وزن ، حساسیت به پستان و آکنه های کوتاه مدت باشد.

پروژسترون تزریقی

همچنین به عنوان یک تزریق برای درمان دوره های سنگین در دسترس است. این کار با جلوگیری از رشد سریع لایه های رحم اثر می کند.

این شکل از پروژسترون می تواند هر 12 هفته یک بار تزریق شود تا زمانی که نیاز به درمان باشد.

عوارض جانبی رایج پروژستوژن تزریقی عبارتند از:

• افزایش وزن

• خونریزی نامنظم

• آمنوره

• علائم قبل از قاعدگی(PMS) ، مانند نفخ ، احتباس مایعات و حساسیت پستان

پروژسترون تزریقی همچنین به عنوان پیشگیری از بارداری عمل می کند. این مانع از باردار شدن بعد از قطع مصرف آن نمی شود ،

اگرچه ممکن است تأخیر قابل توجهی (حداکثر 12 ماه) وجود داشته باشد ، پس از قطع مصرف آن قبل از اینکه باردار شوید.

دارو برای کوچک کردن فیبرومها

آنالوگ های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRHas)

اگر با وجود درمان با داروهای فوق هنوز علائم مرتبط با فیبروم را تجربه می کنید ، پزشک معالج شما می تواند شما را به یک متخصص زنان و زایمان ارجاع دهد.

آنها ممکن است دارویی به نام آنالوگ هورمون آزادکننده گنادوتروپین (GnRHas) تجویز کنند تا به کوچک شدن فیبروم شما کمک کند.

GnRHas
مانند گوسرلین استات ، هورمونی هستند که تزریقی تجویز می شوند. آنها با تأثیر بر غده هیپوفیز کار می کنند ، که استروژن تولید شده از تخمدان ها را متوقف می کنند.

غده هیپوفیز یک غده کوچک و به اندازه نخود است که در پایین مغز قرار دارد. این غده تعدادی از هورمون های مهم در بدن را کنترل می کند.

GnRHas
دوده قاعدگی را متوقف می کند ، اما نوعی پیشگیری از بارداری نیست. آنها بعد از قطع مصرف بر شانس بارداری شما تأثیر نمی گذارند.

در صورت تجویز GnRHas ، آنها می توانند به کاهش دوره های سنگین و فشارهایی که بر معده شما می رسد کمک کند. آنها همچنین به بهبود علائم تکرر ادرار و یبوست کمک می کنند.

GnRHas
نیز گاهی اوقات برای کوچک کردن فیبرومها قبل از عمل برداشتن فیبروم از آنها استفاده می شود.

GnRHas
می تواند تعدادی از عوارض جانبی همانند یائسگی از جمله:

• گرگرفتگی

• افزایش عرق کردن

• سفتی عضلات

• خشکی واژن

بعضی اوقات ممکن است ترکیبی از GnRHas و دوزهای پایین درمان جایگزینی هورمون (HRT) برای جلوگیری از این عوارض جانبی توصیه شود.

پوکی استخوان (نازک شدن استخوان ها) یک عارضه جانبی گاه به گاه مصرف GnRHas است.

پزشک معالج شما می تواند اطلاعات بیشتری در مورد این موضوع به شما بدهد ، و ممکن است داروهای اضافی را برای به حداقل رساندن پوکی استخوان ها تجویز کند.

GnRHas فقط به صورت کوتاه مدت (حداکثر 6 ماه در یک زمان) تجویز می شود. فیبروئیدهای شما ممکن است بعد از متوقف شدن درمان به اندازه اصلی خود رشد کنند.

اولیپریستال استات

برای برخی از خانمها ممکن است دارویی به نام الیپریستال استات (Esmya) برای فیبرومها تجویز شود.

اولیپریستال استات ممکن است به زنان بالای 18 سال که هنوز یائسگی را تجربه نکرده اند ، پیشنهاد شود اگر:

علائم متوسط ​​تا شدید دارند و منتظر جراحی هستند - فقط 1 دوره از دارو تجویز می شود

علائم متوسط ​​تا شدید دارند اما قادر به جراحی نیستند - بیش از 1 دوره دارو ممکن است تجویز شود

در موارد نادر ، استات ulipristal می تواند باعث آسیب کبدی شود. پزشک باید این خطر را توضیح دهد ، اما برای نظارت بر کبد، قبل ، حین و بعد از مصرف به چندین آزمایش خون نیاز دارید.

استات Ulipristal نباید برای خانمهایی که بیماری کبدی زمینه ای دارند تجویز شود زیرا خطر بیشتری برای ایجاد آسیب کبدی وجود دارد.

اگر در حال مصرف اولیپریستال هستید ، در صورت بروز علائم ، مصرف دارو را قطع کنید و سریعاً با پزشک تماس بگیرید.

این شامل:

• حالت تهوع یا استفراغ

• خستگی شدید

• زردی چشم یا پوست (زردی)

• ادرار تیره

• خارش پوست

• درد معده در سمت راست بالای بدن

این علائم می تواند نشانه آسیب کبد باشد.

همچنین باید این عوارض جانبی را به طرح کارت زرد گزارش دهید.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اولیپریستال استات ، با پزشک خود صحبت کنید یا جزوه اطلاعات بیمار (PDF ، 109kb) را در وب سایت eMC بخوانید.

عمل جراحی

اگر علائم شما بخصوص شدید باشد و داروها بی اثر بوده اند ، ممکن است جراحی برای برداشتن فیبروم ها در نظر گرفته شود.

چندین روش مختلف برای درمان فیبرومها قابل استفاده است. پزشک عمومی شما را به یک متخصص ارجاع می دهد ، که در مورد گزینه ها با شما صحبت می کند ، از جمله مزایا و خطرات مرتبط.

روشهای اصلی جراحی که برای درمان فیبرومها استفاده می شود در زیر آمده است.

هیسترکتومی

هیسترکتومی یک عمل جراحی برای برداشتن رحم است. این موثرترین روش برای جلوگیری از بازگشت فیبروم ها است.

در صورت داشتن فیبروم بزرگ یا خونریزی شدید ، ممکن است هیسترکتومی توصیه شود اگر مایل به داشتن فرزندان دیگر نیستید.

چندین روش مختلف هیسترکتومی وجود دارد از جمله هیسترکتومی واژینال یا از طریق تعدادی بریدگی کوچک (برش) در شکم (شکم) انجام شد.

بسته به تکنیک مورد استفاده ، هیسترکتومی با استفاده از بی حسی نخاعی یا اپیدورال قابل انجام است

بعضی اوقات ممکن است از بیهوشی عمومی استفاده شود ، که در طول عمل می خوابید.

شما معمولاً پس از هیسترکتومی باید چند روز در بیمارستان بمانید. برای بهبودی کامل حدود 6 تا 8 هفته طول می کشد ، در این مدت شما باید تا حد امکان استراحت کنید.

عوارض جانبی هیسترکتومی می تواند شامل یائسگی زودرس و از بین رفتن میل جنسی ورابطه جنسی باشد. این معمولاً فقط در صورت برداشته شدن تخمدان ها اتفاق می افتد.

میومکتومی

میومکتومی جراحی برای خارج کردن فیبرومها از دیواره رحم شماست. اگر هنوز دوست دارید فرزند داشته باشید ، ممکن است به عنوان جایگزینی برای هیسترکتومی در نظر گرفته شود.

اما میومکتومی برای انواع فیبروئید مناسب نیست. متخصص زنان و زایمان می توانند براساس عواملی مانند اندازه ، تعداد و موقعیت فیبروم بررسی کند که برای شما مناسب است یا نه؟

بسته به اندازه و موقعیت فیبروم ، میومکتومی ممکن است شامل ایجاد تعدادی برش کوچک در شکم شما (جراحی سوراخ) یا یک برش بزرگتر (جراحی باز) باشد.

میومکتومی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و معمولاً پس از آن باید چند روز در بیمارستان بمانید. به شما توصیه می شود که هنگام بهبودی چند هفته استراحت کنید.

میومکتومی ها معمولاً یک درمان مؤثر برای فیبرومها هستند ، اگرچه احتمال رشد فیبروم ها وجود دارد و نیاز به عمل جراحی مجدد باشد

برداشتن فیبروم به روش هیستروسکوپی

برداشتن هیستروسکوپی فیبرومها روشی است که در آن از تلسکوپ نازک (هیستروسکوپ) و ابزارهای جراحی کوچک برای از بین بردن فیبرومها استفاده می شود.

این روش می تواند برای از بین بردن فیبروم ها از داخل رحم (فیبروم های زیر مخاطی) استفاده شود و برای خانم هایی که می خواهند در آینده فرزندان داشته باشند مناسب است.

هیچ برشی لازم نیست زیرا هیستروسکوپ از طریق مهبل (واژن) و داخل رحم از طریق ورودی رحم (دهانه رحم) وارد می شود.

تعدادی از اینزرتها برای اطمینان از حذف هرچه بیشتر بافت فیبروئیدی لازم است.

این عمل اغلب تحت بیهوشی عمومی انجام می شود ، اگرچه به جای آن ممکن است از بی حسی موضعی استفاده شود. معمولاً می توانید همان روز عمل به خانه بروید.

بعد از عمل ممکن است اسپاسم معده را تجربه کنید ، اما آنها فقط باید چند ساعت طول بکشند. همچنین ممکن است مقدار کمی خونریزی واژن وجود داشته باشد که باید طی چند هفته متوقف شود.

هیستروسکوپی به وسیله مورسلاتور فیبروم ها

هیستروسکوپی فیبرومها مورسلاتور یک روش جدید است که در آن پزشک معالج که آموزش تخصصی دریافت کرده است از هیستروسکوپ و ابزارهای جراحی کوچک برای از بین بردن فیبروم استفاده می کند.

هیستروسکوپ از طریق دهانه رحم در رحم وارد شده و از یک وسیله مخصوص طراحی شده به نام morcellator برای برش و برداشتن بافت فیبروئیدی استفاده می شود.

این عمل تحت بیهوشی عمومی یا نخاعی انجام می شود. شما معمولاً در همان روز می توانید به خانه بروید.

فواید اصلی هیستروسکوپی مورسلاتور در مقایسه با هیستروسکوپی این است که هیستروسکوپ فقط یک بار داخل گذاشته میشود می شود و نه چندین بار ، خطر آسیب دیدگی به رحم را کاهش می دهد.

این روش ممکن است در مواردی که عوارض جدی وجود دارد انتخاب خوبی باشد

اما از آنجا که هیستروسکوپی مورسلاتور یک تکنیک جدید است ، شواهدی در مورد ایمنی کلی و اثربخشی طولانی مدت آن محدود است.

راهنمای موسسه ملی بهداشت و درمان و مراقبت ویژه (NICE) راجع به هیستروسکوپی فیبرومهای مورسلاتور رحمی را مطالعه کنید.

روشهای غیر جراحی

همچنین تکنیک های جراحی سنتی برای درمان فیبروم ها ، درمان های غیر جراحی نیز موجود است.

این موارد در زیر شرح داده شده است.

آمبولیزاسیون شریان رحمی (UAE)

آمبولیزاسیون شریان رحمی (UAE) یک روش جایگزین برای هیسترکتومی یا میومکتومی برای درمان فیبروم ها است. ممکن است برای خانمهایی که فیبروم بزرگ دارند توصیه شود.

آمبولیزاسیون شریان رحمی توسط ، پزشک متخصص رادیولوژیست که اشعه ایکس و اسکن را تفسیر می کند ، انجام می شود. این شامل مسدود شدن رگ های خونی که فیبروم ها را تأمین می کنند ، وباعث کوچک شدن آنها می شود.

در طی این روش ، یک محلول خاصی از طریق یک لوله کوچک (سوند) تزریق می شود ، که توسط اشعه X از طریق رگ خونی پا هدایت می شود.

این عمل تحت بی حسی موضعی انجام می شود ، بنابراین شما بیدار خواهید بود اما منطقه ای که تحت درمان قرار می گیرد بی حس می شود.

معمولاً بعد از آمبولیزاسیون شریان رحمی (UAE) باید یک یا دو روز در بیمارستان بمانید. هنگام ترک بیمارستان ، به شما توصیه می شود 1 تا 2 هفته استراحت کنید.

اگرچه ممکن است بعد از UAE یک بارداری موفق انجام شود ، اما اثرات کلی این روش بر باروری و بارداری نامشخص است.

بنابراین باید فقط بعد از گفتگو در مورد خطرات ، مزایا و موارد نامشخص ( عدم قطعیت های احتمالی) با پزشک این عمل انجام شود.

کنتراندیکه های انجام شامل :

آندومتریال ابلیشن

ابلیشن آندومتر یک روش نسبتاً جزئی است که شامل از بین بردن لایه رحم است.

این عمل عمدتاً برای کاهش خونریزی شدید در زنان بدون فیبروم مورد استفاده قرار می گیرد ، اما می تواند برای درمان فیبروم های کوچک در لایه رحم نیز استفاده شود.

لایه رحم مبتلا به چند روش قابل برداشتن است - به عنوان مثال ، با استفاده از انرژی لیزر ، یک حلقه سیم گرم شده یا مایعات داغ در یک بالون.

این روش ممکن است تحت بی حسی موضعی یا بی حسی عمومی انجام شود.

اجرای آن بسیار سریع است ، حدود 20 دقیقه طول می کشد و معمولاً می توانید در همان روز به خانه بروید.

ممکن است بعد از چند روز برخی خونریزی واژینال و اسپاسم شکمب را تجربه کنید ، اگرچه برخی از خانم ها به مدت 3 یا 4 هفته ترشحات خونی دارند.

بعضي از خانمها گزارش كرده اند كه پس از آندومتریال ابلبشن ،بیشتر درد شديد يا طولاني را تجربه كرده اند.

در این حالت ، شما باید با پزشک عمومی خود یا یکی از اعضای تیم مراقبت های بیمارستانی خود صحبت کنید ، که ممکن است یک مسکن قوی تر را برای شما تجویز کند.

ممکن است بعد از آندومتریال ابلیشن باردار شوید ، اما این روش برای خانم هایی که می خواهند فرزند بیشتری داشته باشند توصیه نمی شود زیرا خطر بروز مشکلات جدی مانند سقط جنین زیاد است.

کالج سلطنتی زنان و زایمان (RCOG) اطلاعات بیشتری در مورد آندومتر ابلیشن دارند.

برای کسب اطلاعات بیشتر اطلاعات مربوط به آندومتر یال ابلیشن را بخوانید.

روش های باهدایت MRI

همچنین 2 روش نسبتاً جدید برای درمان فیبروم وجود دارد که از MRI ​​استفاده می کنند.

شامل:

ابلیشن لیزر جلدی از طریق MRI هدایت می شود
سونوگرافی از روی پوست از طریق MRI هدایت می شود
این تکنیک ها از MRI ​​برای هدایت سوزن های کوچک به مرکز فیبروم مورد نظر هدایت می کنند.

انرژی لیزر یا انرژی سونوگرافی از طریق سوزن ها منتقل می شود تا فیبروم را از بین ببرد.

این روش های درمانی برای درمان انواع فیبروم ها قابل استفاده نیستند ، و فواید و خطرات طولانی مدت ناشناخته است.

از آنجا که این روش ها نسبتاً جدید هستند ، هنوز در انگلستان به طور گسترده ای در دسترس نیستند.

تحقیقات هنوز در حال انجام است ، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این روش های غیر تهاجمی مزایای کوتاه مدت تا میان مدت دارند
هنگامی که توسط یک پزشک باتجربه انجام میشود
اما تأثیرات بارداری و زنانی که می خواهند در آینده صاحب فرزند شوند ، کاملاً مشخص نیست ، بنابراین باید این موضوع مورد توجه قرار گیرد.

برای اطلاعات بیشتر ، راهنمای NICE را در مورد:

عوارض فیبروم 

بیشتر خانمها هیچ علامتی از فیبروم را تجربه نمی کنند ، اما در موارد نادر می توانند مشکلات قابل توجهی ایجادمی کنند.

احتمال بروز عوارض ناشی از آن به عواملی مانند موقعیت فیبروئیدها و اندازه آنها بستگی دارد.

برخی از عوارض اصلی در زیر بیان شده است.

مشکلات دوران بارداری

اگر فیبروم در دوران بارداری وجود داشته باشد ، گاهی اوقات می تواند منجر به بروز مشکلات در رشد کودک یا مشکلات در هنگام زایمان شود.

زنان مبتلا به فیبروم ممکن است در طی بارداری درد شکمی (شکمی) را تجربه کنند و خطر زایمان زودرس وجود دارد.

اگر فیبروم های بزرگ واژن را مسدود کنند ، ممکن است سزارین لازم باشد.

در موارد نادر ، فیبروم ها می توانند باعث سقط جنین شوند (از بین رفتن بارداری در طی 23 هفته اول).

پزشک معالج یا ماما در صورت داشتن فیبروم در زمان بارداری قادر به دادن اطلاعات بیشتر و مشاوره با شما هستند.

ناباروری

ناباروری (عدم توانایی باردار شدن) ممکن است در مواردی رخ دهد که یک زن دارای فیبروم بزرگ است.

فیبروم ها گاهی اوقات می توانند از جایگزینی تخم بارور شده درلایه رحم جلوگیری کنند یا مانع رسیدن اسپرم به تخمک شوند ، اما این نادر است.

اگر شما دارای یک فیبروم زیر مخاطی (فیبروئیدی هستید که از دیواره عضله به داخل حفره رحم شما رشد می کند) ، ممکن است لوله فالوپ را مسدود کند ، و این باعث می شود باردارشدن برای شما سخت تر شود.

لوله های فالوپ تخمدان ها (جایی که تخمک آزاد می شود) را به رحم وصل می کند.

آخرین بازبینی: 17 سپتامبر 2018
بررسی بعدی : 17 سپتامبر 2021

منابع:
https://www.nhs.uk/conditions/fibroids/

Berek and Novak's Gynecology (new edition)

www.nwhn.org

نوشته وگردآوری مطالب: راضیه _فرقانی