مدیریت عفونت استرپتوکوک گروه b در بارداری

عفونت استرپتوکوکی واژن

مدیریت عفونت استرپتوکوک گروه b در بارداری

باکتری که در ایجاد عفونت استرپتوکوک گروه b نقش دارد عموما در بخش پایینی مسیر گوارشی (کولون) و واژن خانم ها یافت می شود:

تقریبا یک مورد از هر سه خانم باردار ناقل عفونت استرپتوکوک گروه b می باشد. افراد ناقل بیمار نیستند و در بارداری به درمان نیازی ندارند. اقدامی برای اجتناب از ناقل بودن وجود ندارد.

خانم های بارداری که ناقل باکتری استرپتوکوک گروه b می باشند ممکن است به عفونت استرپتوکوک گروه b دچار شوند. باکتری استرپتوکوک گروه b ممکن است سبب ابتلا به عفونت های ادراری (مخصوصا در مثانه)، عفونت مایع آمنیوتیک (کیسه آب اطراف جنین) و عفونت رحم بعد از زایمان شود. عفونت استرپتوکوک گروه b در بارداری ممکن است منجر به زایمان زودرس و مرده زایی شود.

بیشتر بخوانید:زایمان زودرس مدیریت و درمان آن

خانم های باردار ناقل عفونت استرپتوکوک گروه b قادر به انتقال عفونت به جنین خود می باشند.

نوازدان آلوده به عفونت استرپتوکوک گروه b ممکن است دچار پنومونی (عفونت ریه)، سپتی سمی (عفونت خون) و مننژیت (عفونت غشاهای مغزی و مغر نخاع) شوند. به منظور پیشگیری از ابتلا به عفونت استرپتوکوک گروه b در نوزاد همچنین پیشگیری از ابتلا به عفونت رحم بعد از زایمان معمولا از آنتی بیوتیک های وریدی در طول وضع حمل در مورد خانم های ناقل باکتری استفاده می شود. در موارد زیر احتمال ناقل بودن افزایش می یابد:

کشت ادرار در طول بارداری نشاندهنده عامل عفونت استرپتوکوک گروه b باشد

کشت حاصل از نمونه مقعد یا واژن در طول بارداری نشاندهنده عامل عفونت استرپتوکوک گروه b باشد

در گذشته سابقه تولد نوزاد مبتلا به عفونت استرپتوکوک گروه b وجود داشته باشد

اگر در طول بارداری کشت مربوط به باکتری را انجام نداده باشید و یا اگر سابقه قبلی در آلوده بودن نوزاد وجود نداشته باشد، در موارد زیر احتمال ابتلا به عفونت استرپتوکوک گروه b مطرح می شود:

اگر به طور زودهنگامی وارد فاز وضع حمل شده باشید (بیش از سه هفته قبل از موعد زایمان)

اگر فرد در طول وضع حمل به تب بالای 100.4 درجه فارنهایت دچار شده باشد

اگر به مدت 18 ساعت یا بیشتر دچار پارگی غشا شده باشید

عفونت استرپتوکوک گروه b: پیشگیری

اغلب متخصصین زنان توصیه می کنند کشت ادرار در بارداری به منظور اطمینان از عدم ابتلا به عفونت مثانه انجام شود و انجام این کشت صرف نظر از وجود علائم بالینی می باشد. اگر کشت ادرار عامل عفونت استرپتوکوک گروه b یا سایر باکتری ها را نشان دهد در آن صورت درمان با آنتی بیوتیک های خوراکی آغاز می شود. اگر علائم عفونت ادراری مانند سوزش و درد حین ادرار کردن در هر زمانی از بارداری مشخص شود کشت ادرار باید انجام شود. اگر عفونت استرپتوکوک گروه b در کشت ادرار مشخص شود باید درمان با آنتی بیوتیک خوراکی آغاز شود همچنین در طول وضع حمل نیز باید از آنتی بیوتیک وریدی استفاده نمود. متخصصین توصیه می کنند همه خانم های باردار در هفته های 35 تا 37 بارداری کشت مربوط به عفونت استرپتوکوک گروه b را انجام دهند. این کشت با استفاده از نمونه واژن و مقعد انجام می شود. اگر نتایج مثبت باشد در آن صورت در طول وضع حمل از آنتی بیوتیک تزریقی استفاده می شود. اگر زایمان زودرس قبل از انجام تست روی دهد در آن صورت کشت سلولی زمانی انجام می شود که شما برای زایمان به بیمارستان وارد می شوید و استفاده از آنتی بیوتیک وریدی تا زمان تولد فرزند ادامه خواهد داشت.

برای پیشگیری از عفونت استرپتوکوک گروه b پنی سیلین انتخاب ارجحی می باشد و متداول ترین آنتی بیوتیکی است که در این مورد تجویز می گردد. اگر نتیجه کشت عفونت استرپتوکوک گروه b مثبت بوده و فرد به پنی سیلین آلرژی شدیدی داشته باشد (برای مثال علائمی مانند دشواری در تنفس، تورم صورت و یا کهیر ایجاد شود) در آن صورت برای تعیین نوع آنتی بیوتیک کشت میکروبی باید بررسی شود. اگر آلرژی به پنی سیلین تنها محدود به اندکی راش یا خارش شود همچنان استفاده از پنی سیلین در اولویت قرار دارد. درمان با آنتی بیوتیک در طول وضع حمل تا حد زیادی احتمال ابتلا به عوارض جدی ناشی از عفونت استرپتوکوک گروه b را در هفته اول بعد از زایمان در نوزاد کاهش می دهد. مهم است که توجه داشته باشیم احتمال ابتلا به سپتی سمی، مننژیت و سایر مشکلات ناشی از عفونت استرپتوکوک گروه b تا 3 ماهگی وجود دارد. درمان با آنتی بیوتیک در طول وضع حمل احتمال ابتلا به این عفونت ها را در هفته های اول زندگی کاهش نمی دهد. در حال حاضر راه شناخته شده ای برای پیشگیری از بیماری های مرتبط با عفونت استرپتوکوک گروه b در ماه های نخست زندگی نوزاد در دست نمی باشد

مدیریت درمان عفونتهای استرپتوکوک گروه B در طی زایمان

در بعضی موارد ، زنان ممکن است به طور روتین باید در طی زایمان آنتی بیوتیک  بدون آزمایش داده شود

شما فرزند قبلی داشتید که مبتلا به بیماری GBS بود

در هر مرحله در دوران بارداری باکتری GBS در ادرار وجود داشته باشد

وضعیت GBS شما هنگام ایمان مشخص نیست و تب دارید

وضعیت GBS شما مشخص نیست و قبل از 37  پروسه زایمان شروع شده شد

وضعیت GBS شما مشخص نیست و از زمان پارگی زایمان شما 18 ساعت یا بیشتر طول کشیده است

وضعیت GBS شما برای این بارداری مشخص نیست ، اما شما در بارداری گذشته GBS مثبت بودید

درباره عفونت زنان بیشتر بدانید.

اگر بخواهیم زایمان سزارین داشته باشیم چه می شود؟

در صورتی که زایمان شروع نشده است و کیسه آمنیوتیک پاره نشده است (آب آنها شکسته نشده است) در هنگام زایمان نیازی به آنتی بیوتیک برای GBS در هنگام زایمان نیست. اما این زنان هنوز باید برای GBS آزمایش شوند زیرا ممکن است زایمان قبل از  پروسه سزارین اتفاق بیفتد. اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد ، ممکن است نوزاد پس از تولد تحت کنترل برای بیماری GBS باشد.

منبع: UpTodate

ترجمه: راضیه فرقانی