عفونت زنان

ترشحات طبیعی اصولا بی‌رنگ و بی‌بو که در نیمه‌های سیکل نیز حجم زیادتری پیدا می‌کند. در واژن هر خانم، باکتری‌های هوازی زندگی می‌کند و جزئی از فلور نرمال طبیعی بدن محسوب می‌شود. اگر به هر دلیلی باکتری‌های بی‌هوازی بیشتر شود شرایط طبیعی واژن به هم می‌خورد و ترشحات غیرعادی آغاز می‌شود. گفته می‌شود مواردی مانند نزدیکی‌های مکرر، دوش‌های واژینال و... می‌توانند PH واژن را برهم بزند. PH واژن باید ۴ باشد و اگر قلیایی شود عفونت اتفاق می‌افتد. این عفونت به نام باکتریوز واژینال است. ترشحات بسیار بدبو شبیه ماهی گندیده دارد و پس از نزدیکی شدت می‌یابد .اغلب آبکی و گاهی زرد کمرنگ یا پررنگ است. باکتریوز واژینال بعد از درمان شانس عود بالایی دارد، بنابراین باید بخوبی درمان شود. حتی خانم باردار نیز ممکن است دچار این نوع عفونت شود که گاهی باعث زایمان زودرس می‌شود (پاره شدن کیسه آب یا عفونت مایع آمنیوتیک و غفونت‌های رحمی بعد از عمل سزارین). این نوع از عفونت حتی در خانم‌های باردار باید درمان شود. درمان شریک جنسی لازم نیست، ولی در عفونت تریکومونا هر دو جنس یعنی مرد و زن باید درمان شوند. احتمال انتقال عفونت تریکو موناس واژینالیس از مرد به زن و از زن به مرد خیلی بالاست و آقایان پس از یک بار نزدیکی با زن مبتلا، دچار چنین عفونتی می‌شوند. اغلب مواقع عفونت در مردان علائم خاصی ندارد، گرچه برخی خانم‌های مبتلا ذکر می‌کنند همسرانشان هم دچار سوزش و خارش هستند. ترشحات تریکومونا بسیار بدبو است و اغلب ماهیت آمیزشی دارد، به همین دلیل وقتی عفونت حجیمی از نوع تریکو موناس واژینالیس را در یک بیمار مشاهده می‌کنیم، لازم است دیگر بیماری‌های آمیزشی مانند سفلیس و اچ.‌آی.‌وی را هم مد نظر داشته باشیم. حتما شریک جنسی باید درمان شود. در زنان باردار ممکن است باعث زایمان زودرس یا پارگی کیسه آب شود. در موارد عود مجبور به دادن کشت آزمایشگاهی از ترشحات هستیم، زیرا ممکن است انگل دیگری باشد که به داروی تجویز شده حساس نباشد (تریکومونا عفونت انگلی است). شایع‌ترین، عفونت‌های قارچی است که ۷۵ درصد زنان به آن مبتلا می‌شوند و از هر سه زن یک نفر در طول زندگی‌اش به آن مبتلا می‌شود. عواملی که باعث بروز این عفونت می‌شود بیشتر به سیستم ایمنی ما مربوط است. این ارگانیسم، ترشحی از خود دارد که روی سیستم ایمنی بدن تاثیر می‌گذارد. حتی برخی عوامل تحریکی که در ناحیه تناسلی خارش ایجاد می‌کند به دلیل توکسین موجود در قارچ است. تمام کسانی که سیستم ایمنی‌شان ضعیف شده است مانند خانم‌های باردار، دیابتیک یا کسانی که مدت طولانی از داروی آنتی‌بیوتیک برای درمان استفاده کرده‌اند، مستعد ابتلا به عفونت‌های قارچی هستند. بیماران از خارش و سوزش زیاد و ترشحات به شکل پنیری شکایت دارند و در برخی مواقع به اشتباه می‌گویند دچار سوزش ادراری هستند. عفونت‌های قارچی باید با دسته داروهایی از گروه آزول‌ها درمان شود. اگر در طول یک سال خانمی، چهار بار یا بیشتر دچار عفونت قارچی شود این فرد عفونتی از نوع راجعه دارد. در این موارد به دو نکته باید شک کنیم که آیا واقعا عفونت از نوع قارچی است یا یک بیماری پوستی ملتهب در آن ناحیه وجود دارد (اصطلاحا درماتیت آتوپیک مزمن می‌گوییم). البته در زنان با واژن آتروفیک نیز این نشانه‌ها دیده می‌شود. برای درمان بیمار تحت نظر باشد و ممکن است به مدت شش ماه برای بیمار دارو تجویز کنیم. برای تجویز برخی دارو‌ها شاید نیاز به تست‌های کبدی نیز باشد. درباره عفونت‌های قارچی، تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه واژن خیلی مهم است. مشاهده می‌کنیم این نوع از عفونت در دخترخانم‌هایی که لباس‌های تنگ و چسبان و لباس زیر غیر نخی می‌پوشند بیشتر است. عفونت‌های قارچی، ناحیه تناسلی را ملتهب می‌کند. شست‌وشوی مکرر این ناحیه با شوینده‌ها یا بتادین بیشتر باعث تحریک پوستی و مخاطی می‌شود و زیاد توصیه نمی‌شود، ولی خشک کردن ناحیه واژن بدون این‌که آسیب زیادی وارد شود، مفید است. استفاده از هیچ نوع ماده شوینده و کرم‌های واژینال بدون نظر پزشک به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. گاهی بعضی خانم‌ها یک کرم خاص را برای همه عفونت‌ها استفاده می‌کنند. توجه کنید سه نوع عفونت در واژن وجود دارد و تشخیص نوع آن به عهده پزشک معالج است. گاهی نشستن داخل محلول سرکه و آب می‌تواند نقش پیشگیری‌کننده در عفونت داشته باشد، ولی با بروز عفونت این درمان‌ها بی‌فایده بوده و حتما دارویی مختص به همان نوع عفونت باید تجویز شود. همه زنان باید مقداری ترشح در طول سیکل ماهانه داشته باشند. عفونت‌ها اغلب با خارش، سوزش و بوی بد همراه است. اگر این علائم دیده نشود جای هیچ نگرانی نیست.