تجاوز جنسی و اختلال استرس پس از سانحه(PTSD)

تجاوز جنسی و اختلال استرس پس از سانحه(PTSD)

Sexual assault and posttraumatic stress disorder

تجاوزجنسی (rape)هر نوع تماس جنسی بدون رضایت داوطلبانه است و این باعث نقض احساس استقلال ، کنترل و تسلط فرد بر بدن او می شود.

   عارضه استرس پس از سانحه (PTSD) در بازماندگان حمله به شدت بالاتر شیوع دارد

این اختلال زمانی تشخیص داده می شود که علائم بیش از یک ماه طول بکشد. برای جلوگیری از واکنش های ناراحت کننده ، بازماندگان از محرک هایی که این احساسات را تحریک می کنند اجتناب می کنند و این رفتار اجتناب می تواند آنقدر شدید باشد که زندگی روزمره را به طور قابل توجهی مختل کند 

افزایش دانش و درک از آسیب شناسی های مرتبط با آسیب تجاوز به عناصر بیولوژیکی ، روانشناختی و جامعه شناختی به درمان های موثرتر برای بازماندگان کمک می کند. 

اختلال در تنظیم  هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA) در بازماندگان حمله_جنسی مشاهده می شود و این ممکن است یکی از دلایل اصلی ناهنجاری های ساختاری و عملکردی موثر در علائم PTSD باشد.

 بهبودی ناشی از اختلال استرس پس از سانحه مرتبط با حمله جنسی (PTSD) فقط با حذف علائم یا دستیابی به نتایج خاص ارزیابی و نتیه گیری نمی شود. بهبودی از این تروما به این معنا نیست که بازمانده این تجربه را فراموش خواهد کرد یا دیگر هرگز علائمی را تجربه نخواهد کرد. در عوض ، بهبودی موفقیت آمیز ذهنی است و با این سنجش اندازه گیری می شود که آیا فرد بازمانده درگیری خود را افزایش می دهد ، مهارت و نگرشی کسب می کند تا بتواند کنترل زندگی خود را بدست آورد

____________________________________________________
بیشتر بخوانید: واژینیسموس 
_____________________________________________________
 

درمان تجاوز جنسی و استرس

 پنج هدف اصلی برای درمان PTSD با داروها وجود دارد ، از جمله کاهش علائم اصلی مانند اضطراب و برگشت چشم ، بهبود استرس ، بهبود کیفیت زندگی و کاهش ناتوانی و بیماری همراه 

 همزمان با اختلال در عملکرد HPA ، اختلال در سیستم های گلوتاماترژیک ، سروتونرژیک و آدرنرژیک یک دلیل اساسی در ناهنجاری های ساختاری و عملکردی است که به علائم PTSD کمک می کنند. چنین علائمی شامل احساس بیش فعالی و تجربه مجدد احساسات مرتبط با آسیب از طریق بازگشت به گذشته یا کابوس است

 تجربه مجدد مداوم حوادث آسیب زا ممکن است باعث افزایش سطح CRH شود ، که به هیپوکامپ  آسیب برساند.(SSRI) با موفقیت برای درمان این علائم استفاده شده است. SSRI ها معمولاً برای درمان افسردگی استفاده می شوند و شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ممکن است باعث ایجاد نوروژنز شوند ، این ممکن است مکانیسم درمانی باشد که توسط این داروها تغییرات رفتاری را تحت تأثیر قرار می دهد. به عنوان مثال ، برمنر و ورمتن از طریق درمان با پاروکستین افزایش 4.6 درصدی در حجم هیپوکامپ و بهبود حافظه بیماران PTSD را نشان دادند

افزایش تحریک GABA-R ناشی از افزایش انتشار بنزودیازپین های درون زا وجود دارد 

 برای کنترل تحریک بیش از حد GABA-R و در نتیجه کنترل اضطراب از مهارکننده های بنزودیازپین مانند فلومازنیل با موفقیت استفاده شده است. این امر همچنین با  كلونیدین به دست آمده است تا كاهش كابوس ها را با كاهش ترشح كاتكول آمین ها ،متوقف كند

 داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCA) ، بازدارنده های مونوآمین اکسیداز (MAOI) ، SSRI ها ، آنتاگونیست های سروتونین و ضدتشنج در دسترس است

 تمرکزبر CBT به تغییر الگوهای فکری و شناختی برای کاهش احساسات منفی ، ایجاد مهارت هایی برای کنار آمدن با اضطراب و افکار منفی ، بازیابی مهارت های اجتماعی موثر و ایجاد روش هایی برای مدیریت خشم و علائم تروما در آینده است . 

حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکت چشم (EMDR) یک روش پردازش اطلاعات است که ترکیبی از عناصر CBT ، روان پویایی ، بین فردی ، تجربی و بدن محور برای درمان PTSD است. در حین EMDR ، بیمار در حالی که همزمان بر محرکی مانند زنگ های شنوایی ، تحریک لمسی یا نشانه های دیداری متمرکز است ، به تجربه های آسیب زای گذشته یا حال فکر می کند

ترجمه:مریم سادات معصوم زاده 

www.ncbi.nlm.nih.gov/