گزیده ای از یک سروده

عینک زده خورشید ز تابیدن چشمت بردار تو قاب سیه فاصله ها را بگذار ز چشم تو بچینم گل دیدار گر تاب نداری که بگویم گِله ها را هر چند صبوریم ،وّپرحوصله اما تاُخیر تو سرریز کند حوصله ها را تا کوچ نکردند زپهنای نگاهت تنظیم کن آهنگ پر چلچله ها را با ثبت برابر نشود اصل ِ نگاهت از اصل گذشتم ببر این باطله هارا سرسلسله ی موی من از تاج نگاهت برچیده بساط همه ی سلسله ها را ترسیدم از امواج دو چشمت بنویسم تجدید کند خاطره ی زلزله ها را تو شاعری و پیشه ی تو قافیه سازی بر گردم ومن پاک کنم این تله ها را حوریه رجبی 🗓۹۸/۷/۲۸