این پولیپ ها بسیار شایع هستند.اغلب کوچک هستند و قطر آنها کمتر از یک سانتی متر می باشد، اما گاهی اوقات بزرگتر می شود. در موارد اندک، این پولیپ ها سرطانی می شوند. در صورتی که این پولیپ ها سرطانی شود، تغییر درعرض چندین سال حاصل می شود. اغلب سرطان های روده از پولیپی نشات می گیرد که برای مدت ۵ تا ۱۵ سال در روده وجود داشته است.( به عبارت دیگر، اگر اغلب این پولیپ ها سرطانی نیستند، اکثر سرطان های روده عموما ناشی از پولیپ آدنومایی است که برای چندین سال در روده وجود داشته است). به سختی می توان خطر سرطانی بودن یک پولیپ روده از نوع آدنوما را به طور دقیق تشخیص داد. براساس یک مطالعه، برای یک پولیپ آدنومای ۱ سانتی متری خطر سرطانی شدن پس از ده سال در حدود ۱ در ۱۲ و پس از ۲۰ سال در حدود ۱ در ۴ است. با این حال، خطر سرطانی بودن به عواملی از قبیل اندازه ادنوما و زیرنوع دقیق آن بستگی دارند. بعضی از زیرنوع بیشتر از زیر نوع های دیگر در معرض ابتلا به سرطان قرار دارند.
· پولیپ ها خیلی شایع هستند (در 50-30% از بزرگسالان اتفاق می افتد)
· تمام پولیپ ها سرطانی نمی شوند.
· سال ها طول می کشد تا پولیپ ها سرطانی شود.
· پولیپ ها را می توان کامل برداشت.
بهترین واکنش هنگام یافتن پولیپ به تعداد، نوع، اندازه و محل پولیپ بستگی دارد. افرادی که پولیپ های آدنوماتوز در آن ها برداشته شده است به آزمایش و پیگیری های بعد از درمان نیاز دارند، پولیپ های جدید ممکن است در طول زمان به وجود بیایند و باید برداشته شوند.
علائم پولیپ های کولون:
پولیپ ها در مردان و زنانی که در کشورهای صنعتی زندگی می کنند با هر نژادی شایع است. در نتیجه به نظر می رسد، تغذیه و فاکتورهای محیطی نقش مهمی در بروز آنها ایجاد می کند.
- سبک زندگی: هر چند علل اصلی کاملاً یافت نشده است، اما خطرات سبک زندگی شامل موارد زیر می شوند:
· رژیم غذایی پرچرب
· رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز
· استعمال دخانیات
· چاقی
از سوی دیگر استفاده از آسپیرین و سایر داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی و رژیم غذایی پرکلسیم می تواند از ایجاد سرطان کولون جلوگیری کند.
- افزایش سن: سرطان کولورکتال، قبل از 40 سالگی به ندرت اتفاق می افتد. 90% موارد این سرطان بعد از 50 سالگی رخ می دهد، این میزان در زنان و مردان یکسان است. به همین دلیل توصیه می شود، غربالگری سرطان کولون از 50 سالگی به بعد، در هر دو جنس مونث و مذکر انجام می شود. تقریباً 10 سال طول می کشد تا یک پولیپ کوچک، سرطانی شود.
- سابقه خانوادگی و ژنتیک
پولیپ ها و سرطان کولون بین افراد خانواده منتقل می شود، به نظر می رسد که عوامل ژنتیکی نقش مهمی در ایجاد آنها دارد.
هرگونه سابقه خانوادگی مبنی بر ابتلا به سرطان کولون و پولیپ باید با کادر درمانی در میان گذاشته شود، خصوصاً اگر سرطان و پولیپ در سن پایین، افراد نزدیک خانواده یا چند نفر فامیل بروز کرده باشد. به عنوان یک قانون کلی، غربالگری در افرادی که سابقه خانوادگی دارند از سنین پایینتر شروع می شود.
بیماریهای نادر ژنتیکی هم احتمال ابتلای زودرس به سرطان کولورکتال را زیاد می کنند. یکی از این بیماری ها پولیپ های آدنوماتوز خانوادگی(Familial Adenomatous Polyposis/FAP) نام دارد که باعث ایجاد پولیپ های زیادی می شوند. بیماری دیگر سرطان کولون غیر پولیپی وراثتی ( Hereditary Nopolyposis Colon Cancer/HNPCC) است که شانس ابتلا به سرطان کولون را در سنین پایین (30-20 سالگی) افزایش می دهد، ولی ایجاد پولیپ های زیادی نمی کند. آزمایش ژنتیکی برای اشخاصی که تعداد از افراد خانواده شان مبتلا بوده اند، توصیه می شود ولی در سایر افراد انجام این آزمایش لزومی ندارد.
انواع پولیپ های کولون:
شایع ترین انواع پولیپ ها، هایپر پلاستیک و آدنوماتوز می باشد. سایر انواع پولیپ هایی که در کولون یافت می شوند، شیوع کمتری دارند و در این جا به آنها اشاره ای نمی شود.
· پولیپ های هایپرپلاستیک (Hyperplastic Polyps) :
پولیپ های هایپر پلاستیک معمولاً کوچک هستند و در قسمت آخر کولون (سیگموئید و رکتوم – راست روده) قرار دارند و احتمال ندارد که بدخیم شوند و نگران کننده نیستند. همیشه نمی توان بر اساس ظاهرشان در کولونوسکوپی پولیپ هایپر پلاستیک را از آدنوماتوز تمیز داد، به همین دلیل باید برای بررسی های میکروسکوپیک نمونه برداری یا کاملاً برداشته شوند.
· پولیپ های آدنوماتوز (Adenomatous Polyps): دو سوم از پولیپ های کولون از نوع آدنوماتوزها هستند. بیشتر این پولیپ ها به سرطان منجر نمی شوند، هر چند امکان دارد که سرطانی شوند. آدنوماتوزها بر اساس اندازه، ظاهر و خصوصیت متمایزشان زیر میکروسکوپ طبقه بندی می شوند.
به عنوان یک قانون کلی می توان گفت که هر چه آدنوما بزرگتر، سرطانی شدنش هم بیشتر، در نتیجه پولیپ های بزرگ کاملاً برداشته می شوند تا زیر میکروسکوپ بررسی شوند.
· پولیپ های بدخیم : پولیپ هایی که در آن ها سلول های پیش سرطانی یا سرطانی وجود داشته باشد در دسته پولیپ های بدخیم قرار می گیرند. درمان مناسب برای پولیپ های بدخیم به گسترش سرطان و سایر فاکتورها بستگی دارد.
تشخیص پولیپ های کولون:
معمولاً پولیپ ها علامتی ایجاد نمی کنند و هنگام غربالگری سرطان کولون(مانند سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی) یا نتیجۀ مثبت آزمایش وجود خون مخفی در مدفوع، یافت می شوند.
ترجمه: راضیه فرقانی
منبع: http://dr.ehtejab.com
راضیه فرقانی کارشناس مامایی
راضیه فرقانی کارشناس مامایی دانش آموخته دانشگاه علوم پزشکی تهران با سابقه ۲۸ سال فعالیت مامایی وزنان درمطب وبیمارستان درتهران .. درحال حاضر مدیر وب سایت تخصصی نوین ماما می باشند که دانش وتجربیات خود را دراین زمینه به کاربران گرامی ارائه می دهند.
نظرات شما