واریکوسلکتومی میکروسرجری برای آستنوسپرمی ایزوله

0 دیدگاه

هدف: واریکوسل شایع‌ترین علت ناباروری مردان است و بیشتر گزارش‌ها نشان می‌دهند که واریکوسلکتومی تأثیر مفیدی بر باروری مردان و نتیجه بارداری دارد. ما پیامدهای بالینی زوج‌های نابارور مبتلا به واریکوسل و آستنواسپرمی ایزوله را که تصمیم به انجام واریکوسلکتومی کردند و همچنین کسانی که تصمیم به انجام این روش نداشتند، را ارزیابی کردیم.

مواد و روش‌ها: ما یک بررسی گذشته‌نگر از 118 زوج نابارور متوالی انجام دادیم که در آن‌ها مرد با واریکوسل بالینی و استنواسپرمی ایزوله (کمتر از 50 درصد اسپرم متحرک) مراجعه کرد. همه زوج ها با گزینه های درمانی احتمالی (مدیکال، واریکوسلکتومی، فن آوری های کمک باروری) انجام شدند. ویژگی‌های بالینی و نتایج 2 زیر گروه از مردان - آنهایی که انتخاب کردند تحت عمل جراحی قرار بگیرند (واریکوسلکتومی، 69) و کسانی که انجام ندادند (49) - مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.

یافته‌ها: میانگین سن بیمار مرد و زن، مدت زمان ناباروری و تعداد کل اسپرم متحرک پایه در گروه کنترل و جراحی تفاوت معنی‌داری نداشت. میانگین تعداد کل اسپرم متحرک پس از واریکوسلکتومی به طور قابل توجهی افزایش یافت (29.6 میلیون قبل از عمل در مقابل 39.0 میلیون بعد از عمل، P <0.05). میزان حاملگی خودبه‌خودی در گروه جراحی به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود (به ترتیب 65 درصد در مقابل 32 درصد، 01/0p<). میزان حاملگی خودبخودی و تلقیح داخل رحمی نیز در گروه جراحی به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود (به ترتیب 74% در مقابل 36%، 01/0p<). استفاده از لقاح آزمایشگاهی/تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی در گروه کنترل به طور قابل توجهی بیشتر از گروه جراحی بود (به ترتیب 32% در مقابل 11%، 05/0p<).

نتیجه‌گیری: داده‌های ما از عمل واریکوسلکتومی برای درمان واریکوسل بالینی و آستنواسپرمی ایزوله پشتیبانی می‌کند.

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18804226/

ترجمه : راضیه فرقانی