هیپرپلازی اندومتری چیست؟

هیپرپلازی اندومتری چیست؟

چگونه آندومتر به طور معمول در سراسر چرخه قاعدگی تغییر می کند؟

علت هیپرپلازی اندومتری چیست؟

وقتی هیپرپلازی اندومتر رخ می دهد؟

چه عوامل خطر با هیپرپلازی اندومتر همراه است؟

انواع هیپرپلازی اندومتری چیست؟

علائم و نشانه های هیپرپلازی اندومتر چیست؟

چگونه هیپرپلازی اندومتر تشخیص داده می شود؟

چه درمان هایی برای هیپرپلازی اندومتر در دسترس است؟

برای جلوگیری از هیپرپلازی اندومتر چه کاری می توانم انجام دهم؟

واژه نامه

هیپرپلازی اندومتری چیست؟

هیپرپلازی اندومتر زمانی اتفاق می افتد که اندومتری، پوشش رحم، خیلی ضخیم می شود. سرطان نیست، اما در بعضی موارد، می تواند منجر به سرطان رحم شود.

بیشتر بخوانید:درمان هیپرپلازی اندومتری با متفورمین

چگونه آندومتر به طور معمول در سراسر چرخه قاعدگی تغییر می کند؟

اندومتری در طول دوره قاعدگی در پاسخ به هورمون ها تغییر می کند. در طول قسمت اول چرخه، هورمون استروژن توسط تخمدان ها ساخته می شود. استروژن باعث می شود که پوشش به رشد و ضخیم شدن رحم برای بارداری بپردازد. در وسط چرخه تخمک از یکی از تخمدانها (تخمک گذاری) آزاد می شود. بعد از تخمک گذاری، سطح هورمون دیگری به نام پروژسترون شروع به افزایش می کند. پروژسترون آندومتر را برای دریافت و تغذیه جنین آماده می کند. اگر بارداری رخ ندهد، میزان استروژن و پروژسترون کاهش می یابد. کاهش پروژسترون باعث قاعدگی یا ریختن پوشش می۷ شود. هنگامی که پوشش کاملا ریخته می شود، یک چرخه قاعدگی جدید شروع می شود.

علت هیپرپلازی اندومتری چیست؟

هیپرپلازی آندومتر اغلب به دلیل استروژن بیش از حد بدون پروژسترون ایجاد می شود. اگر تخمک گذاری رخ ندهد، پروژسترون ساخته نمی شود، و پوشش آن ریخته نمی شود. آندومتر ممکن است در پاسخ به استروژن رشد کند. سلول هایی که پوشش را تشکیل می دهند ممکن است با هم جمع شوند و ممکن است غیر طبیعی باشند. این بیماری، به نام هیپرپلازی، ممکن است منجر به سرطان در برخی از زنان شود.

چه زمانی هیپرپلازی اندومتر رخ می دهد؟

هیپرپلازی آندومتر معمولا پس از یائسگی اتفاق می افتد، هنگامی که تخمک گذاری متوقف می شود و پروژسترون دیگر ساخته نمی شود. همچنین می تواند در دوران سالمندی، زمانی رخ دهد که تخمک گذاری به طور منظم رخ ندهد. به شرح زیر می توان موارد دیگری را مطرح کرد که زنان ممکن است دارای سطوح بالای استروژن و بدون پروژسترون کافی باشند:

استفاده از داروهایی که مانند استروژن عمل می کنند

استفاده طولانی مدت از دوزهای بالا استروژن پس از یائسگی (در زنانی که هیسترکتومی نشدند)

دوره های قاعدگی نامنظم، به ویژه با سندرم تخمدان پلی کیستیک یا ناباروری

چاقی

چه عوامل خطر با هیپرپلازی اندومتر همراه است؟

هیپرپلازی آندومتر در زنان با عوامل خطر زیر بیشتر است:

سن بالای 35 سال

نژاد سفید

هرگز حامله نشده باشند

سن بالا در یائسگی

سن شروع قاعدگی

تاریخچه شخصی از شرایط خاص، مانند دیابت، سندرم تخمدان پلی کیستیک، بیماری کیسه صفرا یا بیماری تیروئید

چاقی

سیگار کشیدن

سابقه خانوادگی سرطان تخمدان، روده بزرگ یا رحم

انواع هیپرپلازی اندومتری چیست؟

هیپرپلازی اندومتر به عنوان ساده یا پیچیده طبقه بندی می شود. این نیز بر اساس اینکه آیا برخی از تغییرات سلولی وجود دارد یا وجود ندارد طبقه بندی شده است. اگر تغییرات غیر طبیعی وجود داشته باشد، نام آن غیرعادی است. اصطلاحات برای توصیف دقیق نوع هیپرپلازی ترکیب شده اند:

هیپرپلازی ساده

هیپرپلازی کمپلکس

هیپرپلازی ساده آتیپیک

هیپرپلازی کمپلکس آتیپیک

در تقسیم بندی جدید

طبق نظر ACOGاز سیستم EIN(نئوپلاسم داخل اپی تلیومی اندومتر )برای افتراق ضایعات خوش خیم از پیش بدخیم(Premalignant)و درمان محافظه کارانه تر این ضایعات استفاده میشود

سیستم نامگذاری جدید

۱.خوش خیم :هیپرپلازی خوش خیم اندومتر

۲.مورد EIN؛جایگزین هیپرپلازی آتیپیک

۳.بدخیم:آدنوکارسینوم اندومتر،نوع اندومتریوئید،کاملا تمایز یافته

درموارد هیپرپلازی آتیپیک (EIN) ،۴۰الی ۵۰درصد بیماران دچار کارسینوم هستند

سیر طبیعی ضایعه مارا از نحوه اداره آن آگاه میسازد،خطر پیشرفت هیپرپلازی بدون آتیپی کمتر است

علائم و نشانه های هیپرپلازی اندومتر چیست؟

شایع ترین علامت هیپرپلازی خونریزی غیر طبیعی رحم است. اگر هر کدام از موارد زیر را داشته باشید، باید ارائه کننده مراقبت های بهداشتی خود را مشاهده کنید:

خونریزی در طول دوره قاعدگی که سنگین تر یا طولانی تر از معمول است

چرخه قاعدگی که کمتر از 21 روز است (از اولین روزهای قاعدگی تا روز اول بعد از قاعدگی)

هر خونریزی پس از یائسگی

چگونه هیپرپلازی اندومتر تشخیص داده می شود؟

علل بسیاری از خونریزی غیر طبیعی رحم است. اگر خونریزی غیرطبیعی دارید و شما 35 سال یا بیشتر دارید،یا اگر شما کمتر از 35 سال سن داشته اید و

خونریزی غیرطبیعی شما از طریق دارو درمان نمی شود، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است آزمایش های تشخیصی برای هیپرپلازی اندومتر و سرطان انجام دهد.

سونوگرافی ترانس واژینال ممکن است برای اندازه گیری ضخامت اندومتری انجام شود. برای این آزمون یک دستگاه کوچک در مهبل (واژن) قرار داده می شود. امواج صوتی از دستگاه به تصاویر ارگانهای لگن تبدیل می شوند. اگر اندومتری ضخیم باشد ممکن است به این معنی باشد که هیپرپلازی اندومتری وجود دارد.

تنها راه مشخص برای بیان اینکه سرطان در حال حاضر وجود دارد اینست که یک نمونه کوچک از بافت از اندومتری را بیرون بیاوریم و آن را تحت یک میکروسکوپ بررسی کنیم. این را می توان با بیوپسی آندومتر، دیلاتاسیون و کورتاژ (D & C)، یا هیستروسکوپی انجام داد.

چه درمان هایی برای هیپرپلازی اندومتر در دسترس است

هیپرپلازی اندومتری چیست؟

درمان با پروژستین ها ممکن است گزینه ای برای هر بیمار باشد که می خواهد باروری را حفظ کند هر بیمار مبتلا به ضایعه هایپرپلاستیک یا پیش سرطانی که تمایل به نگهداری رحم دارد. و اکثر بیماران سالخورده با بیماریهای پزشکی که تشخیص نئوپلازی داخل آندومتر رحم ، بدخیمی درجه پایین یا هر دو را دارند.

پروژسترون اثرات میتوژنی استروژنها را متعادل می کند و باعث تمایز ترشحی میشودتا به امروز هیچ دوز و زمانبندی برای عوامل پروژستین به خوبی در مطالعات منتشر شده استاندارد نشده است ، اما چندین مطالعه که اثر بالینی پروژس

مدروکسی پروژسترون استات و مجسترول استات ، با دوزها و زمانبندی مختلف ، متداول ترین روش های پروژسترون مورد استفاده در تنظیمات بالینی هستند.

رگرسیون هیپرپلازی (ساده ، پیچیده و آتیپیکال ) در 80-90٪ از افراد دریافت کننده مدروکسی پروژسترون استات مشاهده شده است. (10 میلی گرم روزانه به مدت 12 تا 14 روز در هر ماه) یا پروژسترون میکرونیزه شده در کرم واژن (100 میلی گرم به مدت 12 تا 14 روز در ماه) در صورت درمان به مدت 3 ماه با این حال اگر نئوپلازی داخل اپیتلیالی وجود داشته باشد ، عدم موفقیت در مدیریت درمان و متعاقباً پیشرفت سرطان بیشتر است

درمان سیستمیک یا موضعی پروژستین یک جایگزین تایید نشده اما متداول برای هیسترکتومی است که ممکن است برای زنانی که جراحی کاندید نیستند و یا مایل به حفظ باروری هستند مناسب باشد. علاوه بر تجویز سیستمیک عوامل هورمونی ، برخی از مطالعات استفاده از دستگاههای داخل رحمی (IUDs) برای دریافت پروژستین ها را بررسی کرده اند. سیستم داخل رحمی 5 ساله آزادکننده لوونورژسترل (لوونورژسترول IUD) جایگزینی بالقوه برای پروژسترون خوراکی را فراهم می کند. پروژسترون با عملکرد موضعی بر آندومتر تأثیر دارد که چندین برابر قویتر از آنچه توسط محصولات سیستمیک اثر می کندو اثرات سیستمیک کاهش می یابد. اکثر مطالعات میزان نمونه نسبتاً کمی برای مطالعه دارند ، اما در یک مطالعه 105 زن مبتلا به هایپرپلازی ساده پیچیده یا آتیپیکال رگرسیون هیپرپلازی با استفاده از IUD لوونورژسترول تا 90٪ اگرچه فقط در حدود 67٪ آتیپی وجود داشت. . یک بررسی منظم و متاآنالیز ،در 14 مطالعه (189 نفر = 189) زن مبتلا به هایپرپلازی آتیپیک تحت درمان با پروژسترون خوراکی میزان رگرسیون تلفیقی 69٪ (فاصله اطمینان 95٪ ، 83- 58) را نشان داد تجزیه و تحلیل هفت مطالعه (36 نفر) از زنان مبتلا به هیپرپلازی آتیپیک تحت درمان با لوونورژسترول IUD میزان رگرسیون 90٪ (فاصله اطمینان 95٪ ، 62-100) را نشان داد.

هنوز چندین مسئله حل نشده در مورد درمان هورمونی نئوپلازی داخل اپیتلیالی رحم (EIN) وجود دارد. دوز و مدت زمان مطلوب درمان مشخص نشده است و همچنین مشخص نشده است که آیا درمان باید دوره ای باشد یا مداوم. طول مناسب پیگیری پس از درمان نیز به روشنی مشخص نشده است. پاسخ مناسب بالینی و بافت شناسی به درمان پروژسترون نیز وجود ندارد. معیار کامل آندومتر برای اندازه گیری رگرسیون ، تداوم یا پیشرفت نئوپلازی داخل اپیتیالی رحم نیاز است. معاینه کل رحم پس از هیسترکتومی ایده آل در نظر گرفته می شود اما گزینه ای برای بیمارانی که تحت درمان غیر جراحی قرار می گیرند نیست. نظارت بر درمان پس از هورمون درمانی یا پس از درمان غیر جراحی نئوپلازی داخل اپیتیالی رحمی ممکن است شامل بیوپسی آندومتر سریال در هر 3-4 ماه ، اما فرکانس مناسب هنوز مشخص نشده است

هیچ اجماعی در مورد درمان غیر جراحی ترجیحی برای نئوپلازی داخل اپتیالی رحمی ( EIN ) وجود ندارد بنابراین توصیه کردن یک رژیم استاندارد دشوار است. چندین استراتژی درمانی پیشنهادی در جدول 3 نشان داده شده است. درمان با پروژسترون_خوراکی یا 5 سال #لوونورژسترول IUD گزینه اول معقول است و بر اساس وضعیت بالینی بیمار (به عنوان مثال ، دیگر تمایل به باروری ندارد ، فرزندآوری را کامل کرده است. یک کاندید جراحی با (ریسک قابل قبول) باید به مدت 12 ماه یا بیشتر ادامه یابد مگر اینکه پیشرفت مشخص شود. برای بسیاری از زنان ، علت اصلی نئوپلازی داخل اپتلیالی رحم(EIN) بعد از اتمام درمان هورمونی باقی می ماند

در صورت عدم ادامه درمان به طور نامحدود ، ضایعه بافتی فروکش شده( نئوپلازی داخل اپتلیالی رحم) دوباره عود می شود.

چاقی با افزایش شیوع سرطان آندومتر همراه است. از آنجا که نئوپلازی داخل اپیتیالی رحم غالباً یکی از موارد ابتدایی سرطان آندومتر است ، پزشکان ممکن است در مورد کاهش وزن یا جراحی چاقی به بیماران توصیه کنند تا خطر عود را کاهش دهند. درمان دارویی سیستمیک طولانی مدت برای جلوگیری از بروز نئوپلازی داخل اپیتیالی(EIN) رحم نیاز به آگاهی از عوارض جانبی احتمالی دارد. ادم ، اختلالات دستگاه گوارش و بروز حوادث ترومبوآمبولیک با این درمانها نادر است ، از این رو درمان دارویی یک گزینه مناسب برای این بیماران است

شما می توانید اقدامات زیر را برای کاهش خطر ابتلا به هیپرپلازی اندومتر انجام دهید:

اگر بعد از یائسگی استروژن مصرف می کنید، باید پروژسترون را نیز مصرف کنید.

اگر دورههای قاعدگی نامنظم باشد، ممکن است قرصهای پیشگیری از بارداری (ضد بارداری خوراکی) توصیه شود. آنها حاوی استروژن همراه با پروژستین هستند. اشکال دیگر پروژسترون نیز ممکن است گرفته شود.

اگر وزن اضافه وزن دارید، ممکن است با میزان از دست دادن وزن ازخطر ابتلا به سرطان آندومتر پیشگیری شود

خطر سرطان آندومتر در خانمهایی که ناقل جهشهای BRCA1 و BRCA2 هستند. یک مطالعه آینده نگر

ارزیابی خطر سرطان آندومتر در زنانی که حامل جهش مضر در ژنهای BRCA1 یا BRCA2 هستند

بیماران و روشها: زنان شناخته شده برای انجام جهش BRCA1 یا BRCA2 در سنین 45 تا 70 سالگی از یک رجیستری بین المللی شناسایی و به صورت آینده نگر دنبال شدند. در کل 857 زن یک پرسشنامه پایه و یک یا چند پرسشنامه پیگیری را تکمیل کردند. افراد مورد مطالعه تا زمان تشخیص سرطان آندومتر ، سرطان_تخمدان ، مرگ یا تکمیل آخرین پرسشنامه دنبال شدند. تعداد مورد انتظار از سرطانهای آندومتر با استفاده از سن و میزان بروز خاص کشور محاسبه شد.

نتایج: پس از یک دوره پیگیری متوسط ​​3.3 سال ، شش زن مبتلا به سرطان آندومتر تشخیص داده شدند ، در مقایسه با 1.13 سرطان پیش بینی شده (SIR = 5.3 ، P = 0.0011). چهار نفر از این شش بیمار در گذشته از تاموکسیفن استفاده می کردند. خطر در بین زنانی که هرگز در معرض تاموکسیفن قرار نگرفتند به طور قابل توجهی زیاد نبود (SIR = 2.7 ، 17/0 = p) ، اما در بین 226 شرکت کننده که از تاموکسیفن (220 به عنوان درمان و شش نفر برای پیشگیری اولیه از سرطان سینه) استفاده کرده بودند ، نسبی بود. خطر ابتلا به سرطان آندومتر 6/11 بود

نتیجه گیری: نقش اصلی در افزایش خطر ابتلا به سرطان_آندومتر در ناقلین BRCA ، درمان تاموکسیفن برای سرطان پستان قبلی است. خطر و فواید هیسترکتومی پیشگیری کننده با توجه به درمان تاموکسیفن با زنان با جهش BRCA باید مورد بحث قرار گیرد.

ترجمه: راضیه فر قانی

منابع:

www.ncbi.nlm.nih.gov/pubm

:www.m.acog.org