هایپرپاراتیروئیدیسم-اولیه-(PHPT)-در-بارداری

0 دیدگاه

هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه (PHPT) در بارداری

هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه (PHPT) با تولید بیش از حد هورمون پاراتیروئید (PTH) به دلیل هیپرپلازی پاراتیروئید، آدنوم یا کارسینوم مشخص می شود و منجر به هایپرکلسمی و PTH بالا یا حداکثر نرمال می باشد. علائم هیپرکلسمی در 20٪ بیماران مشاهده می شود و شامل خستگی، حالت تهوع، یبوست، افسردگی، نقص کلیه و آریتمی های قلبی است. در شدیدترین موارد، اورمی، کما یا ایست قلبی می تواند منجر شود. هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری نادر است و میزان بروز آن 1٪ گزارش شده است.

عوارض مادر و جنین / نوزاد به ترتیب در 67 و 80 درصد موارد درمان نشده رخ می دهد. از عوارض مادران می توان به نفرولیتیازیس، پانکراتیت، هایپرمزیس گراویداروم، پره اکلامپسی و بحران های هیپرکلسمی اشاره کرد. عوارض جنین شامل محدودیت رشد داخل رحمی(Iugr) است. زایمان زودرس و خطر سقط جنین سه تا پنج برابر افزایش می یابد. بین میزان شدت هیپرکلسمی و خطر سقط جنین رابطه مستقیمی وجود دارد که سقط جنین در آن دسته از بیماران با کلسیم سرم بیشتر از 2/85 میلی مول در لیتر بیشتر است. عوارض نوزادی شامل هیپوکلسمی است. در اینجا، ما سه کیس شامل سه زن را که مبتلا به هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری تشخیص داده شده اند ، ارائه می دهیم.

کیس اول در حاملگی با نئوپلازی غدد درون ریز نوع 1 (MEN1) تشخیص داده شد و به دلیل هیپرکلسمی شدید علامت دار، در سه ماهه دوم بارداری وی به ارزیابی دو طرفه گردن و پاراتیروئیدکتومی ساب توتال نیاز داشت. هر دو مورد 2 و 3 مورد به دلیل آدنوم پاراتیروئید با هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه تشخیص داده شدند و در سه ماهه دوم نیاز به پاراتیروئیدکتومی یک طرفه داشتند. این کیس ها، روند کار و رویکرد مدیریت متناسب بیماران مبتلا به هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری را برجسته می کند.

نکات یادگیری: هایپر پاراراتیروئیدیسم اولیه در بارداری با شیوع بالای عوارض مرتبط با جنین و نوزاد در مادر مرتبط است که مستقیماً با درجه سطح کلسیم سرم مادر متناسب است. پاراتیروئیدکتومی یک روش درمانی قطعی برای هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری است و در مدیریت هر سه مورد در این سری استفاده شد. وقتی کلسیم سرم به طور مداوم از 2/75 میلی مول در لیتر بیشتر باشد و یا برای مدیریت عوارض هیپرکلسمی مادر یا جنین توصیه می شود. مدیریت جراحی ، در صورت لزوم به طور ایده آل در سه ماهه دوم انجام می شود. هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه به طور ژنتیکی تقریبا در 10 درصد موارد مشخص می شود ،احتمال افزایش ابتلا به آن در افراد کمتراز40 سال، باسابقه خانوادگی مربوطه و سایر اندوکرینوپاتی های مرتبط وجود دارد.

آزمایش ژنتیک یک مکمل تشخیصی مفید است و می تواند گزینه های درمان و مدیریت را برای بیماران مبتلا به هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری تشخیص دهد، همانطور که در کیس 1 در این مجموعه توضیح داده شد ، که با سندرم MEN1 تشخیص داده شد. زنان در سن باروری با هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه باید از خطرات و عوارض مرتبط با هایپراپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری مطلع شوند و باید تا زمان عادی شدن سطح کلسیم بارداری به تعویق بیافتد و یا از درمان جراحی آنها اجتناب شود.

PubMed

ترجمه : راضیه فرقانی کارشناس مامایی