‍ سیتومگالوویروس در بارداری

0 دیدگاه

‍ سیتومگالوویروس در بارداری

بخش نخست

چندین ویروس باعث عفونت های شدید مادر می شوند و برخی نیز می توانند باعث عفونت های جنینی مرگ اورشوند. از این موارد، سیتومگالو ویروس (CMV) یک ویروس هرپس ویروسی DNA داری که درهمه جا موجود می باشد است که در نهایت بیشتر انسان ها را آلوده می کند. CMV نیزجزو شایع ترین عفونت های پریناتال در جهان توسعه یافته است. به طور خاص، برخی از شواهد عفونت جنینی در 0.2 تا 2.2 درصد نوزادان (کالج آمریکایی زنان و متخصص زنان و زایمان، 2017) یافت می شود. این ویروس در تمام مایعات بدن ترشح می شود و تماس فرد با فرد با بزاق ویروسی، نخاع، ادرار، خون و ترشحات نازوفارنکس و سرویکس می تواند عفونت را انتقال دهد. جنین ممکن است ازطریق ویرمی جفتی آلوده شود، یا نوزادان در هنگام #زایمان یا در طی تغذیه با شیر مادر آلوده می شوند.

عفونت مادر

زنانی که قبل از بارداری از نظر سرولوژیک منفی هستند، امادردوران بارداری دچار عفونت CMV اولیه می شوند، بیشترین خطر ابتلا به جنین وجود دارند. برآورد شده است که 25 درصد از عفونت های مادرزادی CMV در ایالات متحده از عفونت اولیه مادری هستند . اکثر عفونتهای CMV از لحاظ بالینی خاموش هستند، اما آنها می توانند توسط سروکانورژن شناسایی شوند و این ممکن است تا سالانه به میزان 1 تا 7 درصد باشد . برعکس، تشخیص عفونت غیر اولیه CMV یک چالش است. بارداری خطر و شدت عفونت CMV مادر را افزایش نمی دهد. بارداری خطر و شدت عفونت Cmv مادر را افزایش نمی دهد. اغلب مواردعفونت بی علامت است، اما 10 تا 5 درصد از بزرگسالان الوده دچار سندرم شبه مونونوکلئوز می شوند که با تب، لنفادنوپاتی فارنژیت و پلی آرتریت مشخص می شود. زنان باسیستم ایپنی ضعیف ممکن است به سمت میوکاردیت، پنومونیت، هپاتیت، رتینیت، گاستروانتریت یا مننگوآنسفالیت پیش روند. Nigro و همکاران دریک مطالعه هم گروهی که بر روی زنان مبتلا به عفونت اولیه انجام دادند گزارش دادند که اکثر زنان دچار افزایش امنیوترانسفرازهای سرم یا لنفوسيتوز شدند. فعال شدن مجددبیمار ی معمولا بدون علامت است، هرچند انتشار ویروسی رخ می دهد.

میزان انتقال عفونت از مادر به جنین درعفونت اولیه درسه ماهه اول 30 تا 36 درصد و درسه ماهه دوم 34 تا 40 درصد و درسه ماهه سوم به 40 تا 72 درصد می رسد. درمقابل انتقال عفونت از مادربه جنین در عفونتهای غیراولیه یاراجعه تنها 1 تا 0.15 درصد است. ابتلای زن باردار به عفونت وکسب ایمنی دربرابرآن خطر پیدایش عفونت مادرزادی Cmv را دربارداری بعدی 70 درصد کاهش می دهد. با این وجود ایمن شدن مادراز عفونت راجعه وانتی بادی های مادر از عفونی شدن جنین جلوگیری نمی کنند.

عفونت جنینی

نوزادانی با ظاهر عوارض ناشی از عفونت CMV در داخل رحم به عنوان عفونت CMV علامت داراطلاق می شوند. عفونت مادرزادی یک سندروم است که ممکن است شامل محدودیت رشد، میکروسفالی، کلسیفیکاسون داخل کرانیال، کوریورتینیت، عقب ماندگی ذهنی و حرکتی، نقص حسی عصبی، هپاتواسپلنو مگالی، زردی، کم خونی همولیتیک و پورپورای ترومبوسیتوپنی م باشد. از حدود 40،000 نوزاد الوده به سیتومگالوویروس 5 تا 10 درصد این نوع سندروم را نشان می دهد. بنابراین، بیشتر نوزادان آلوده در هنگام تولد بدون علامت هستند، اما برخی دچارعواقب دیررس می شوند. عوارض ممکن است شامل کم شنوایی، کمبود عصبی، کوریورتینیت، عقب ماندگی روانشناختی و معلولیت های یادگیری باشد. عفونت های دوقلوهای دی کوریونیک یکسان نیستند.

تشخیص قبل از بارداری CMV

درحال حاضر غربالگری سرولوژیک پیش از بارداری CMV توسط انجمن مادر و جنین پزشکی توصیه نمی شود. زنان باردار زمانی باید برای CMV آزمایش شوند که آنها با یک بیماری مونونوکلئوز مانند ظاهر شوند و یا اگر جنین بر اساس یافته های سونوگرافی غیر طبیعی مشکوک به عفونت مادرزادی باشد. عفونت اوليه با استفاده از تست IgG اختصاصی CMV

از سرمهای حاد و نهفته تشخيص داده می شود. CMV IgM به طور دقیق زمان تغییرسرمی را نشان نمی دهد، زیرا سطح آنتی بادی IgM ممکن است بیش از یک سال افزایش یابد. علاوه بر این، CMV IgM ممکن است باعفونت راجعه یا عفونت مجدد با یک سویه جدید پیدا شود. بنابراين آزمون ويژه ويروس CMV IgG در تأييد عفونت CMV اوليه ارزشمند است. آلودگی بالا ضد CMV IgG نشان می دهد که عفونت اولیه مادربیشتراز 6 ماه قبل از آزمایش بوده است. در نهایت، کشت ویروسی ممکن است مفید باشد، اگرچه حداقل 21 روز لازم است تانتیجه کشت منفی بیاید. یافته های جنینی غیر طبیعی متعددی ممکن هست درارتباط با عفونت سیتومگال درسونوگرافی، ct اسکن یا MRI دیده شوند. دربرخی موارداین یافته ها درزمان غربالگری روتین سونوی پیش ازتولد دیده میشوند، امادرسایرمواردبخشی از ارزیابی اختصاصی درزنان مبتلا به عفونت cmv دیده می شود.این یافته ها شامل میکروسفالی، ونتریکلو مگالی ،کلسیفیکاسیون مغز، اسیت، هپاتوواسپلنومگالی واکوژنیسیته درروده ها، هیدروپس، و الیگوهیدرامنیوس است. درصورت وجود یافته های ابنرمال درسونوگرافی به همراه یافته های مثبت درخون جنین ویا مایع امنیوتیک می توان پیش بینی کرد که خطرایجاد عفونت مادرزادی علامت دارتقریبا 75درصد است. روش استاندارد طلایی تشخیص عفونت مادرزادی نوزادی، ازمایش تکثیراسیدنوکلئیک Cmv درنمونه مایع امنیوتیک است (NAAT). حساسیت تست از 70 تا 99 درصد است که به زمان انجام امنیوسنتز وابسته می باشد. بیشترین حساسیت درزمانی هست که امنیوسنتز حداقل 6 هفته بعداز عفونت مادری و نیز بعداز هفته 21 بارداری انجام شده باشد. PCR منفی مایع امنیوتیک عفونت جنینی رارد نمی کند ودرصورتی که شک به عفونت جنینی زیاد باشد بایدتکرار شود.

درمان

درمان دارویی ضد ویروسی — درمان ضد ویروسی مادر توصیه نمی‌شود، زیرا فقط داده‌های محدودی در مورد اثرات آن بر پیشگیری عفونت مادرزادی یا کاهش عواقب بارداری وجود دارد . با توجه به اینکه اکثر عفونت های مادر بدون علامت هستند و غربالگری CMV بارداری انجام نمی شود، استراتژی های مربوط به درمان ضد ویروسی برای پیشگیری از انتقال عمودی چالش برانگیز است. با این حال، مطالعات کوچک در محیط‌های بالینی با سیاست‌های تثبیت‌شده غربالگری سرم مادر در اوایل بارداری گزارش داده‌اند که بیماران مبتلا به عفونت اولیه CMV که در سه ماهه اول تشخیص داده شده و درمان با دوز بالا والاسیکلوویر خوراکی را قبل از هفته 14 بارداری شروع کرده‌اند، 70 درصد کاهش عفونت جنین، همانطور که توسط آمنیوسنتز در هفته های 17 تا 22 بارداری برای واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) مایع آمنیوتیک ارزیابی شدند داشتند.

گلوبولین ایمونوگلوبولین CMV — درمان هیپرایمون گلوبولین اختصاصی CMV در زنان باردار مبتلا به عفونت اولیه CMV در اوایل بارداری، یک رویکرد تحقیقاتی برای کاهش عفونت علامتی در فرزندان است، اما دو کارآزمایی تصادفی‌سازی شده اثربخشی را نشان ندادند. در دوران بارداری، نه درمان ضد ویروسی (والاسیکلوویر خوراکی) و نه گلوبولین هایپرایمنی برای پیشگیری از بیماری جنینی یا کاهش خطر عواقب موثر نبوده است. این درمان های تجربی جز در یک محیط تحقیقاتی توصیه نمی شود.

منبع: www.uptodate.com

ترجمه وتدوین : راضیه فرقانی