سندروم روده تحریک پذیر علائم؛ علل، و ارتباط آن با آندومتریوز
سندروم روده تحریک پذیر علائم؛ علل، و ارتباط آن با آندومتریوز
بررسی اجمالی
سندرم روده تحریک پذیر (IBS) یک اختلال شایع است که روده بزرگ را تحت تأثیر قرار می دهد. علائم و نشانه ها شامل گرفتگی، درد شکم، نفخ، گاز و اسهال یا یبوست یا هر دو است. IBS یک بیماری مزمن است که برای مدیریت آن زمان طولانی نیاز دارید.
حدود 15 درصد بزرگسالان در ایالات متحده از سندرم روده تحریک پذیر (IBS) رنج می برند که اکثر آنها زن هستند.
زنان تقریباً 65 درصد از موارد IBS، که روده بزرگ را تحت تأثیر قرار می دهد و منجر به علائم دردناکی مانند گرفتگی، درد شکم، یبوست، اسهال و نفخ می شود.
فقط تعداد کمی از افراد مبتلا به IBS علائم و نشانه های شدیدی دارند. برخی از افراد می توانند با مدیریت رژیم غذایی، سبک زندگی و استرس علائم خود را کنترل کنند. علائم شدیدتر را می توان با دارو و مشاوره درمان کرد.
علائم سندرم روده
علائم و نشانه های IBS متفاوت است. شایع ترین آنها عبارتند از:
درد شکم
گرفتگی یا نفخ شکم که به طور معمول با دفع مدفوع تسکین می یابد یا تا حدی تسکین می یابد
گاز بیش از حد
اسهال یا یبوست - گاهی اوقات دوره های متناوب اسهال و یبوست وجود دارد
موکوس در مدفوع
اکثر افراد مبتلا به IBS در بعضی اوقات علائم و نشانه هایشان بدتر شده و در بعضی مواقع علائم بهبود می یابند یا حتی به طور کامل علائم از بین می روند.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
در صورت تغییر مداوم در عادات روده یا سایر علائم یا نشانه های IBS به پزشک مراجعه کنید. آنها ممکن است وضعیت جدی تری مانند سرطان روده بزرگ را نشان دهند. علائم و نشانه های جدی تر عبارتند از:
کاهش وزن
اسهال در شب
خونریزی از رکتوم
آنمی فقر آهن
استفراغ بدون دلیل
مشکل در بلعیدن
درد مداوم که با عبور گاز یا دفع از بین نمی رود
علل IBS
علت دقیق IBS مشخص نیست. عواملی که به نظر می رسد نقش دارند عبارتند از:
انقباضات عضلانی در روده. دیواره روده ها با لایه های عضلانی پوشیده شده است که هنگام انتقال غذا از طریق دستگاه گوارش منقبض می شوند. انقباضاتی که قویتر و طولانی تر از حد معمول هستند می توانند باعث گاز ، نفخ و اسهال شوند. انقباضات ضعیف روده می تواند باعث کند شدن عبور غذا و منجر به مدفوع سفت و خشک شود.
سیستم عصبی. ناهنجاری های موجود در اعصاب سیستم گوارشی ممکن است در هنگام کشش معمولی ناشی از گاز یا مدفوع احساس ناراحتی بیشتر از حد طبیعی داشته باشید. سیگنال های ضعیف و هماهنگ بین مغز و روده ها می توانند باعث واکنش شدید بدن در برابر تغییراتی شوند که به طور معمول در فرآیند هضم رخ می دهد و منجر به درد ، اسهال یا یبوست می شود.
التهاب در روده ها، برخی از افراد مبتلا به IBS تعداد بیشتری سلول در سیستم ایمنی بدن در روده خود دارند. این پاسخ سیستم ایمنی بدن با درد و اسهال همراه است.
عفونت شدید. IBS می تواند پس از یک حمله شدید اسهال (ورم معده و روده) ناشی از باکتری یا ویروس ایجاد شود. IBS همچنین ممکن است با مازاد باکتری در روده (رشد بیش از حد باکتری) همراه باشد.
تغییر در باکتری های روده (میکرو فلورا). میکرو فلورا باکتری های "خوبی" هستند که در روده ها قرار دارند و نقشی اساسی در سلامتی دارند. تحقیقات نشان می دهد که میکرو فلورا در افراد مبتلا به IBS ممکن است با میکرو فلورا در افراد سالم متفاوت باشد.
تحریک کننده ها
علائم IBS را می توان با موارد زیر تحریک می شود:
غذا. نقش آلرژی غذایی یا عدم تحمل در IBS کاملاً مشخص نیست. آلرژی غذایی واقعی به ندرت باعث IBS می شود. اما بسیاری از افراد هنگام خوردن یا نوشیدن برخی مواد غذایی یا نوشیدنی از جمله گندم ، محصولات لبنی ، مرکبات ، لوبیا ، کلم ، شیر و نوشیدنی های گازدار علائم IBS بدتری دارند.
فشار. بیشتر افراد مبتلا به IBS در دوره های افزایش استرس علائم و نشانه های بدتر یا مکررتری را تجربه می کنند. اما گرچه استرس ممکن است علائم را تشدید کند ، اما آنها را ایجاد نمی کند.
هورمون ها زنان دو برابر بیشتر مبتلا به IBS می شوند ، این ممکن است نشان دهد که تغییرات هورمونی در آنها نقش دارد. بسیاری از خانم ها دریافتند که علائم و نشانه ها در دوره قاعدگی یا حوالی این دوران بدتر است.
تشخیص سندرم روده تحریک پذیر
راهی برای تشخیص قطعی بیماری سندرم روده تحریک پذیر وجود ندارد. پزشک متخصص بیماری های گوارشی ابتدا شرح پزشکی بیمار را بررسی خواهد کرد و سپس معاینه فیزیکی انجام می شود و در نهایت برای کنار گذاشتن سایر علل احتمالی آزمایشاتی انجام خواهد شد. اگر شما به سندرم روده تحریک پذیر همراه با اسهال دچار باشید تست هایی برای بررسی عدم تحمل نسبت به گلوتن در شما انجام خواهد شد (بیماری سلیاک). پزشک برای تشخیص بیماری سندرم روده تحریک پذیر موارد زیر را در نظر خواهد داشت:
معیار رومی ( Rome criteria): این معیارها شامل درد و ناراحتی های شکمی است که به طور متوسط حداقل یک روز در هفته در بازه سه ماه گذشته تکرار شده است و و حداقل با دو مورد از این فاکتورها همراه بوده: درد و ناراحتی مرتبط با خروج مدفوع، تغییر در فراوانی مدفوع کردن یا تغیّر در یکنواختی و قوام مدفوع.
معیار مانینگ ( Manning criteria): این معیار شامل دردی است که با خروج مدفوع کاهش یافته و یا حرکات روده ناقص بوده، مخاطی در مدفوع وجود داشته باشد و یا تغییری در یکنواختی مدفوع ایجاد شود. بیشتر بودن علائم در بیمار احتمال ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر را افزایش می دهد.
در نظر داشتن انواع سندرم روده تحریک پذیر: به منظور تعیین روند درمان سندرم روده تحریک پذیر بر اساس علائم می توان این طبقه بندی را در نظر داشت:
یبوست دائمی
اسهال دائمی
ترکیبی از اسهال و یبوست.
پزشک همچنین موارد زیر را در تشخیص بیماری سندرم روده تحریک پذیر در نظر خواهد گرفت:
شروع علائم بعد از 50 سالگی
کاهش وزن
خونریزی رکتال
تب
تهوع یا استفراغ مکرر
درد شکمی مخصوصا دردهایی که با حرکات روده تخفیف نیابد و یا دردهای شکمی که شب هنگام آغاز می شود
اسهالی که به طور مکرر ادامه داشته یا سبب بیدار شدن فرد به هنگام خواب می شود
آنمی ناشی از فقر آهن
سابقه خانوادگی در ابتلا به سرطان کولون
در صورت داشتن علائم و شرایط مذکور و یا در صورتی که درمان اولیه برای سندرم روده تحریک پذیر به درستی عمل نکند شما نیاز به انجام تست های بیشتری خواهید داشت.
سایر تست های اضافی که ممکن است در تشخیص بیماری سندرم روده تحریک پذیر مورد توجه قرار گیرد عبارت است از:
بررسی مدفوع به منظور ارزیابی احتمال عفونت
بررسی توانایی روده در جذب مواد مغذی
سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر: پزشک با استفاده از لوله ای سبک و منعط بخش پایینی کولون به نام سیگموئید را مورد معاینه قرار خواهد داد.
کولونسکوپی: پزشک با استفاده از لوله ای کوچک و منعطف کل بخش های کولون را مورد معاینه قرار خواهد داد.
عکس برداری با استفاده از اشعه ایکس و یا سی تی اسکن: این عکسبرداری ها از ناحیه شکمی و لگن به متخصص گوارش امکان تشخیص بیماری را خواهد داد مخصوصا اگر فرد دچار دردهای شکمی باشد. پزشک با استفاده از مایعی روده بزرگ را پر می کند تا هر گونه مشکل احتمالی با وضوح در تصاویر اشعه ایکس مشخص گردد.
تست عدم تحمل لاکتوز: لاکتوز آنزیمی است که برای هضم قند موجود در لبنیات ضروری است. اگر بدن شما لاکتوز تولید نکند در این صورت ممکن است علائمی مشابه با علائم سندرم روده تحریک پذیر ایجاد گردد.
تست تنفسی برای تشخیص رشد بیش از حد باکتری: تست تنفس می تواند نشان دهد آیا در روده کوچک رشد بیش از حد باکتری روی داده است یا خیر. رشد بیش از حد باکتری در بین افرادی که جراحی روده انجام داده و یا افراد مبتلا به دیابت شایع است.
اندوسکوپی بخش بالایی مسیر گوارشی: در این روش لوله ای منعطف از طریق گلو به سمت مری قرار داده می شود. دوربین موجود در انتهای لوله به متخصص بیماری های گوارش امکان می دهد تا بخش بالایی مسیر گوارش را مورد مشاهده قرار دهد و در برخی موارد نمونه برداری از بخش بالایی روده کوچک انجام می شود تا رشد بیش از حد باکتری مورد بررسی قرار گیرد. پزشک در صورت مشکوک بودن به بیماری سلیاک انجام اندوسکوپی را توصیه خواهد کرد.
آزمایش مدفوع: آزمایش مدفوع به منظور بررسی احتمال انگل و باکتری و یا بررسی اسید صفراوی انجام می شود.
تشخیص های افتراقی در بیماری سندرم روده تحریک پذیر عبارت است از:
سندرم روده تحریک پذیر با اسهال غالب
رشد بیش از حد باکتری
ژیاردیا
بیماری سلیاک
آثار دارو
پرکاری تیروئید
کولیت عفونی
بیماری التهابی روده
عدم تحمل لاکتوز
سندرم روده تحریک پذیر با یبوست غالب
سرطان کولون
دیورتیکولیت
آثار داروها
هیپرکلسمی
کم کاری تیروئید
آندومتریوز
سندروم روده تحریک پذیر(IBS)
برای بسیاری از خانم ها ناراحتی زیادی ایجاد می کند و علائم آن اغلب شبیه آندومتریوز که یک مسئله جدی دیگر برای سلامتی زنان است.
آندومتریوز نوعی اختلال زنان است که در آن بافتی که به طور معمول درون رحم را می پوشاند در خارج از رحم شروع به رشد می کند و منجر به درد شدید شکم و لگن می شود. آندومتریوز گاهی اوقات تخمدان ها را درگیر می کند و می تواند بر سلامت باروری تأثیر بگذارد.
_______________________________________________________________________________________________
بیشتر بخوانید: همه چیز درمورد اندومتریوزیس
_______________________________________________________________________________________________
گذشته از دوره های دردناک، برخی از رایج ترین علائم آندومتریوز ، یبوست و حرکات روده ای دردناک است ، به خصوص در دوره قاعدگی.
ارتباط بین IBS و آندومتریوز
طبق مرکز UNC برای اختلالات عملکرد GIو اختلال عملکرد حرکتی روده ،برای زنان مبتلا به IBS بیشتر از زنان با سایر علائم روده تشخیص آندومتریوز داده می شود. اما برعکس ، ممکن است در برخی از زنانی که مشکلات روده ای دارند ، IBS تشخیص داده شود ، درمواقعی که آنها آندومتریوز دارند.
برخی از این دو حالت اوور لب وجود دارد و پزشکان هنوز در حال فراگیری دلیل آن هستند. با این حال ، یکی از دلایل سردرگمی می تواند این باشد که برخی از زنان از آندومتریوز روده رنج می برند ، که هم شکم و هم لگن را درگیر می کند. اگرچه آندومتریوز بیشتر روی رحم تأثیر می گذارد ، اما بافت آندومتر می تواند در نزدیکی روده بزرگ ظاهر شده و به سطح روده پیشرفت کرده و یا به دیواره روده نفوذ کند. این باعث التهاب در منطقه می شود که می تواند منجر به مشکلات روده شود. تا 37 درصد از زنان مبتلا به آندومتریوز نیز آندومتریوز روده دارند. در مواردی که هنوز برای زنی تشخیص آندومتریوز داده نشده است، ممکن است این علائم به شکل تظاهرات IBS یا بیماری التهابی لگن باشد.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
بنابراین ، چگونه می توانید تفاوت بین IBS و آندومتریوز را تشخیص دهید؟ و چه زمانی باید نگران باشید که مشکلات روده در واقع ممکن است آندومتریوز باشد؟ متأسفانه ، پاسخ به این سادگی نیست.
به این معنی که پزشکان قبل از رسیدن به نتیجه نهایی باید علل دیگر را رد کنند. غالباً ، برای ردکردن سایر علل، آزمایشاتی از جمله آزمایش خون، آزمایش عدم تحمل لاکتوز و کولونوسکوپی را برای تشخیص انجام دهند.
IBS
باید حداقل سه روز در سه ماه گذشته ناراحتی داشته باشید و حداقل شش ماه باید علائم روده داشته باشید تا بتوانید معاینات پزشکی انجام دهید
اگرچه IBS علائم مشابه آندومتریوز (و به طور خاص آندومتریوز روده) را دارد ، اما این دو بیماری از جهاتی متفاوت هستند.
یک مطالعه که این دو شرایط را با هم مقایسه کرد نشان داد که زنان مبتلا به IBS به احتمال زیاد بین یبوست و اسهال متناوب هستند، حالت تهوع، درد بالای شکم ، فشار بیشتری در شکم و درد پس از خوردن غذا یا استرس دارند. از طرف دیگر، زنان در مطالعه با آندومتریوزاحتمالاً بیش از کسانی که مبتلا به IBS هستند بین دوره های مختلف قاعدگی خونریزی می کند ، واژینال تندرنس و درد بیشتری قبل از پریود دارد.
با این حال، آنچه مسئله را پیچیده می کند این است که زنان مبتلا به IBS اغلب علائم شدیدتری را در طول چرخه قاعدگی خود تجربه می کنند. اگر متوجه شدید که علائم شما در این مدت بدتر می شود ، با متخصص زنان خود صحبت کنید تا نگرانی های خود را بیان کنید. اگر علائم دیگری وجود داشته باشد که ممکن است علائم هشدار دهنده آندومتریوز باشد ، پزشک احتمالاً لاپاراسکوپی را پیشنهاد می کند ، یک روش کم تهاجمی که به ما امکان می دهد تا از نزدیک شکم شما را بررسی کنیم و بررسی کنیم که آیا رشد یا کیست وجود دارد که نشان دهنده آندومتریوز است.
در صورت تشخیص آندومتریوز ، دارو ، هورمون درمانی (داروهای ضد بارداری و داروهای تزریقی) یا جراحی برای از بین بردن اندومتریوز همه گزینه های درمانی موثر هستند. با این حال، بهترین روش درمانی به مورد خاص شما بستگی دارد.
IBS و آندومتریوز هر دو بیماری دردناکی هستند که بسیاری از زنان را درگیر می کنند. بسیاری از علائم همپوشانی دارند، اما اگر قبل از قاعدگی خونریزی بین پریود، درد شدید قبل از قاعدگی و علائم شدید روده دارید، بهتر است با دکتر خود صحبت کنید تا مشخص کند این مسئله از نظر زنان و زایمان است نه سیستم گوارشی آنها
پیش آگهی سندرم روده تحریک پذیر
بیماران مبتلا به سندرم روده تحریکذیر باید بدانند در خطر ابتلا به بیماری مانند سرطان قرار ندارند. همچنین باید آگاه باشند علائم سندرم روده تحریک پذیر مزمن بوده و با عود و فروکش همراه خواهد بود. امید به زندگی در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مشابه با سایر افراد جامعه می باشد. همچنین علائم بیماری سندرم روده تحریک پذیر تمایل به ثبات دارند. اگر علائم جدی ایجاد شود نیاز به ارزیابی احتمال سایر بیماری ها وجود خواهد داشت. بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر باید به لحاظ افسردگی و سوء مصرف مواد مخدر مورد غربالگری قرار گیرند.
فاکتورهای خطر سندرم روده تحریک پذیر
فاکتورهای خطر عنوان شده احتمال ابتلا به بیماری سندرم روده تحریک پذیر را در افراد افزایش می دهد:
جوان بودن: در اغلب موارد سندرم روده تحریک پذیر در سنین زیر 50 سالگی روی می دهد.
خانم ها: در برخی کشورها احتمال بروز سندرم روده تحریک پذیر در خانم ها بیشتر می باشد. استروژن درمانی قبل و بعد از دوران یائسگی نیز فاکتور خطری برای بیماری سندرم روده تحریک پذیر محسوب می شود.
سابقه خانوادگی در ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر: ژن ها ممکن است در ایجاد بیماری سندرم روده تحریک پذیر دخالت داشته باشند.
ابتلا به مشکلات روانی: اضطراب، افسردگی و سایر مشکلات روانی با احتمال بروز سندرم روده تحریک پذیر ارتباط دارد. سابقه آزار عاطفی، فیزیکی و یا جنسی نیز می تواند به عنوان فاکتور خطری در بیماری سندرم روده تحریک پذیر در نظر گرفته شود.
عوارض سندرم روده تحریک پذیر
یبوست و اسهال مزمن ناشی از بیماری سندرم روده تحریک پذیر می تواند هموروئید را به دنبال داشته باشد. علاوه بر این سندرم روده تحریک پذیر عوارض زیر را به دنبال خواهد داشت:
کیفیت ضعیف زندگی: افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر متوسط تا شدید با مشکلاتی در زندگی روزمره خود رو به رو هستند. تحقیقات نشان می دهد افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر در مقایسه با افرادی که به این بیماری دچار نیستند غیبت بیشتری از محل کار خود دارند.
اختلالات خلقی: تجربه علائم بیماری سندرم روده تحریک پذیر می تواند منجر به بروز افسردگی و اضطراب شود. افسردگی و اضطراب می تواند علائم بیماری سندرم روده تحریک پذیر را تشدید کند.
درمان سندرم روده تحریک پذیر
درمان قطعی سندرم روده تحریک پذیر مشخص نیست. درمان سندرم روده تحریک پذیر متمرکز بر تخفیف علائم می باشد. علائم خفیف بیماری سندرم روده تحریک پذیر معمولا با کنترل استرس و ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی و شیوه زندگی مدیریت خواهد شد. توجه به نکات زیر در درمان سندرم روده تحریک پذیر سودمند خواهد بود:
پرهیز از مصرف غذاهایی که سبب ایجاد علائم بیماری سندرم روده تحریک پذیر می شود
خوردن غذاهایی با فیبر بالا
مصرف مناسب مایعات
ورزش منظم
خواب کافی
درمان دارویی سندرم روده تحریک پذیر مبتنی بر رفع علائم می باشد.
برخی گزینه ها در درمان دارویی سندرم روده تحریک پذیر عبارت است از
افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر با اسهال غالب با مکمل های فیبر دار، داروهای ضد اسهال مانند دیفنوکسیلات به علاوه نورتریپتیلین و سایر ضد افسردگی های سه حلقه ای درمان می شوند.
افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر با یبوست غالب با مکل های فیبردار درمان می شوند.
درد موجود در بیماری سندرم روده تحریک پذیر با آنتی کولینرژیک ها، ضد افسردگی های سه حلقه ای یا مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین برطرف می شود.
داروهای تایید شد در افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر عبارت است از:
آلوسترون (Alosetron): آلوسترون برای ریلکس کردن کولون و کاهش حرکت ضایعات در طول بخش پایینی روده طراحی شده است. آلوسترون یک آنتاگونیست 5-HT3 است که به نظر می رسد در زنان دچار سندرم رود تحریک پذیر با اسهال غالب موثر می باشد.
الاکسادولین (Eluxadoline): الاکسادولین می تواند اسهال را با کاهش انقباضات ماهیچه ای و ترشح مایعات در روده تخفیف داده و سبب افزایش تون ماهیچه ای در رکتوم گردد. تاثیرات جانبی ناشی از این دارو عبارت است از تهوع، دردهای شکمی و یبوست خفیف. الاکسادولین با پانکراتیت ارتباط دارد که می تواند در برخی افراد با مشکلات جدی همراه باشد.
ریفاکسیمین ( Rifaximin): این آنتی بیوتیک می تواند رشد بیش از حد باکتری و اسهال را کاهش دهد.
لوبی پروستون (Lubiprostone): این دارو ترشح مایعات در روده کوچک را افزایش می دهد و به دفع مدفوع کمک می کند. این دارو برای تجویز در خانم های مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر با یبوست غالب تایید شده است. این دارو تنها در خانم هایی تجویز می شود که علائم شدیدی را تجربه می کنند و به سایر درمان ها پاسخ نداده اند.
لیناکلوتاید (Linaclotide): لیناکلوتاید می تواند ترشح مایعات در روده کوچک را افزایش دهد و به دفع مدفوع کمک کند. این دارو می تواند اسهال را به دنبال داشته باشد.
برای روده تحریک پذیر چه بخوریم؟ در پاسخ به این پرسش باید توجه داشت تغییرات ساده در رژیم غذایی و شیوه زندگی می تواند علائم ناشی از سندرم روده تحریک پذیر را کاهش دهد. بدن شما برای پاسخ به این تغییرات به زمان نیاز خواهد داشت:
مصرف فیبرها: فیبر به کاهش یبوست کمک می کند اما دفع گاز و کرامپ تشدید می گردد. باید تدریجا مصرف فیبر در رژیم غذایی را افزایش دهید. مکمل های فیبر سبب ایجاد گاز و نفخ کمتری در مقایسه با غذاهای حاوی فیبر می شود.
پرهیز از مصرف غذاهای محرک: باید از مصرف غذاهایی که سبب بروز علائم سندرم روده تحریک پذیر می شود اجتناب کنید.
خوردن در ساعات منظم: وعده های غذایی را از قلم نیندازید. سعی کنید روزانه در ساعت مشخصی غذا بخورید تا عملکرد روده منظم شود. اگر به اسهال دچارید داشتن وعده های غذایی کوچک با دفعات بیشتر می تواند مناسب باشد. در صورت داشتن یبوست وعده های غذایی بزرگتر و غنی از فیبر می تواند به حرکت غذا در روده کمک کند.
ورزش منظم: ورزش کردن به کاهش استرس و افسردگی کمک کرده و سبب ایجاد انقباضات نرمالی در روده ها می شود.
نقش درمان های مکمل در تخفیف علائم سندرم روده تحریک پذیر چندان مشخص نیست اما برخی گزینه های مکمل در درمان سندرم روده تحریک پذیر عبارت است از:
طب سوزنی: محققین دریافته اند طب سوزنی می تواند به بهبود علائم در افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر کمک کند.
نعناع فلفلی درمان گیاهی سندرم روده تحریک پذیر: نعناع فلفلی ترکیبی طبیعی و ضد اسپاسم می باشد که به ریلکس شدن ماهیچه های صاف در روده کمک می کند. استفاده از نعناع به عنوان درمان گیاهی سندرم روده تحریک پذیر می تواند در درمان کوتاه مدت علائم سندرم روده تحریک پذیر موثر باشد اما نتایج تحقیقات در این مورد همچنان ناسازگار است.
پروبیوتیک ها: ترکیبات پروبیوتیک باکتری های خوبی هستند که به طور نرمال در روده زندگی می کنند و در برخی غذاها مانند ماست و یا مکمل ها یافت می شوند. تحقیقات نشان می دهد برخی از پروبیوتیک ها می تواند در تخفیف علائم سندرم روده تحریک پذیر مانند درد شکمی، نفخ و یا اسهال موثر باشد.
کاهش استرس: یوگا یا مدیتیشن می تواند به کاهش استرس کمک کند.
پیشگیری از سندرم روده تحریک پذیر
اگر به دنبال راهی برای پیشگیری یا تخفیف علائم ناشی از سندرم روده تحریک پذیر هستید می توانید گزینه های زیر را در نظر داشته باشید:
مشاوره: یک مشاور می تواند تغییرات موثری را در پاسخ به استرس در شما ایجاد کند. تحقیقات نشان می دهد روان درمانی می تواند تاثیرات مثبت بلند مدتی در کاهش علائم بیماری سندرم روده تحریک پذیر داشته باشد.
بیوفیدبک: سنسورهای الکتریکی به شما کمک می کند تا اطلاعاتی را نسبت به عملکرد بدن خود دریافت کنید. بیوفیدبک به شما کمک می کند تا بر تغییراتی مانند ریلکس کردن برخی ماهیچه ها در بدن خود متمرکز شوید تا به این ترتیب علائم بیماری سندرم روده تحریک پذیر در شما کاهش یابد.
ورزش های ریلکس کننده: این ورزش ها به ریلکس شدن ماهیچه های بدن کمک می کند. این روزش ها ابتدا با سفت کردن ماهیچه های پا آغاز می گردد سپس به آرامی اجازه می دهد تا کشش ایجاد شده از بین برود. در ادامه ماهیچه های پشت پا را سفت و سپس ریلکس کنید. این ورزش تا مدتی ادامه می یابد که ماهیچه های بدن ریلکس شود.
منابع:
www.orlandohealth.com
www.mayoclinic.org
ترجمه وگردآوری مطالب : راضیه فرقانی
نظرات شما