سندروم آشرمن

سندرم آشرمن

Asherman syndrome

سندرم آشرمن (Asherman syndrome) به تشکیل بافت های زخمی در حفره رحم اشاره دارد. این مشکل اغلب بعد از جراحی رحم ایجاد می شود. سندرم آشرمن، سندرم بسیار نادری است. در اغلب موارد زمانی که فرد چندین بار اتساع و کورتاژ (dilatation and curettage) یا D&C انجام می دهد به این شرایط دچار می گردد. عفونت شدید لگنی که به جراحی ارتباطی ندارد می تواند منجر به بروز سندرم آشرمن شود. عوارض رحمی مربوط به این عفونت ها کمتر شایع است.

علائم سندرم آشرمن

چسبندگی ها ممکن است سبب بروز آمنوره (آمنوره به فقدان دوران قاعدگی اشاره دارد)، سقط مکرر و ناباروری شود. البته بروز این علائم می تواند علت های دیگری نیز داشته باشد. اگر این علائم بعد از D&C یا سایر جراحی های مربوط به رحم ایجاد شود، می توان گفت ممکن است سندرم آشرمن وجود داشته باشد.

بیشتر بخوانید: آمنوره چیست؟

ارزیابی ها و آزمایشات:

در اغلب موارد معاینه لگن به شناسایی این سندرم کمکی نمی کند.

ارزیابی ها و آزمایشات احتمالی شامل:

هیسترسکوپی (Hysteroscopy)

Hysterosonogram

تست اولتراسوند ترانس واژینال

آزمایش خون برای تشخیص سل (tuberculosis) یا شیستوزومیازیس (schistosomiasis)

درمان سندرم آشرمن

درمان عبارت از انجام جراحی به منظور بریدن و برداشتن ضایعات و بافت های اسکار است که اغلب با استفاده از هیسترسکوپی انجام می شود، در این روش از ابزارها و دوربین هایی استفاده می گردد که از طریق دهانه رحم وارد رحم می شود. بعد از برداشت اسکارها، حفره رحم باید باز نگاه داشته شود تا از عود ضایعات پیشگیری شود. پزشک ممکن است بالونی را در درون رحم به مدت چندین روز قرار دهد. در حین دوران بهبودی رحم، باید از استروژن استفاده کرد. هم چنین در صورت برزو عفونت باید از آنتی بیوتیک استفاده کرد.

پیش آگهی سندرم آشرمن

سندرم آشرمن در غالب زنان به کمک جراحی بهبود پیدا می کند اگر چه در اغلب موارد بیش از یک روش درمانی باید مورد استفاده قرار گیرد. اغلب زنانی که به علت سندرم آشرمن نابارور هستند پس از جراحی، بارداری موفقیت آمیزی پیدا خواهند کرد

بارداری موفق بستگی به شدت سندرم و سخت بودن درمان دارد. فاکتورهای دیگری نیز ممکن است در باروری و بارداری دخیل باشد.

اتیولوژی

سندرم آشرمن وضعیت نادری است. در بسیاری از موارد در افرادی رخ می دهد که سابقه چندین بار فرآیند کورتاژ و سقط داشته اند.

کورتاژ بعد از زایمان یا سقط جنین ممکن است منجر به آسیب آندومتر و پیشرفت آن در مرحله بعد چسبندگی داخل رحمی یا سندروم آشرمن شود. ایجاد چسبندگی داخل رحم نیز ممکن است با روشهای قبلی آندومتر ابلیشن همراه باشد. چسبندگی داخل رحمی ممکن است کورتاژ تشخیصی آینده را دشوارتر کرده و خطر سوراخ شدن رحم را افزایش دهد. روشهای قبلی مانند آندومتر ابلیشن نیز ممکن است خطر تنگی دهانه رحم را افزایش دهد.

مطالعه ای توسط هوکر و همکاران گزارش داد که استفاده داخل رحمی از ژل هیالورونیک اسید با اتصال خودکار پس از D&C برای سقط در زنان با حداقل یک D&C قبلی ممکن است بروز و شدت چسبندگی های داخل رحمی را کاهش دهد ، اما روند تشکیل چسبندگی را به صورت کامل ازبین نمی برد. برای ارزیابی این نتایج به مطالعات بیشتری نیاز است.

سندرم آشرمن ممکن است ناشی از جراحی های داخل رحمی از قبیل برداشتن فیبروئید و نقص های ساختاری رحم مثلاً وجود دیواره و یا پولیپ های بزرگ در رحم باشد و یا عفونت محل برش سزارین مرتبط با استفاده از IUD و یا جاگذاری هر جسم خارجی دیگر در حفره رحمی باشد.

در موارد نادر، سایر عفونتها، جاگذاری رادیوم در رحم برای درمان سرطانهای دستگاه تولید مثلی می تواند از علل این سندرم باشد.

عوارض جراحی هیسترسکوپیک

عوارض ناشی از جراحی هیسترسکوپیک (hysteroscopic) معمولا نادر است اما در صورت بروز، این علائم شامل: خونریزی، پرفراژ رحم و عفونت لگنی خواهد بود.

در برخی موارد درمان سندرم آشرمن نمی تواند منجر به درمان ناباروری شود.

پیشگیری سندرم آشرمن

در اغلب موارد سندرم آشرمن قابل پیش بینی و پیشگیری نیست

منابع:

www.health.harvard.edu

www.medscape.com

ترجمه : راضیه فرقانی