سندرم نوار آمنیوتیک

0 دیدگاه

سندرم نوار آمنیوتیک یک بیماری نادر است که توسط رشته هایی از کیسه آمنیوتیک ایجاد می شود که این نوارها ممکن است به دور قسمت های مختلف بدن جنین از جمله اندام ها پیچیده و آنها را تحت فشار قرار دهد. اعتقاد بر این است که سندرم باند آمنیوتیک زمانی رخ می دهد که غشای داخلی (آمنیون) بدون پارگی یا آسیب به غشای خارجی (کوریون) پاره می شود. جنین در حال رشد هنوز در مایع شناور است اما سپس در معرض بافت شناور (نوارهای) آمنیون قرار می گیرد. این بافت های شناور می تواند جنین را گرفتار کند.

میزان بروز سندرم باند آمنیوتیک 1 در 1200 تا 1 تا 15000 تولد زنده است، علت پاره شدن آمنیون نامشخص است و یک رویداد تصادفی در نظر گرفته می شود. به نظر نمی رسد ژنتیکی یا ارثی باشد ، بنابراین احتمال وقوع آن در بارداری دیگر شایع نیست

عوارض سندرم نوار آمنیوتیک می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. در موارد خفیف، ممکن است یک نوار در اطراف (انگشتان یا انگشتان پا) جنین پیچیده شود. این می تواند منجر به قطع انگشتان دست یا انگشتان پا یا سین داکتیلی انگشتان دست یا پا شود.

نوارهای آمنیوتیک متصل به صورت یا گردن گاهی اوقات می توانند باعث تغییر شکل هایی مانند شکاف لب و کام شوند.

در موارد دیگر، یک نوار می تواند دور یک اندام (بازو یا ساق) بپیچد و در نتیجه حرکت را محدود می کند و منجر به تغییر شکل هایی مانند پای چماغی می شود. در موارد شدیدتر ، یک بند آمنیوتیک می تواند محکم در اطراف یک اندام پیچیده شود که منجر به کاهش خون رسانی و در نتیجه قطع عضو می شود. شدیدترین و خطرناک ترین عارضه سندرم نوار آمنیوتیک این است که یک نوار در نواحی حیاتی مانند سر یا بند ناف می پیچد که منجر به مرگ جنین شود

در صورت وجود شواهدی از نوارهای آمنیوتیک، باید یک سونوگرافی دقیق برای ارزیابی شدت و جلوگیری از تشخیص اشتباه انجام شود. سندرم باند آمنیوتیک هیچ خطری برای مادر در دوران بارداری ایجاد نمی کند. بیشتر عوارض نوارهای آمنیوتیک پس از تولد برطرف می شود. در مواردی که وضعیت خفیف است، جراحی جنین توصیه نمی شود و هرگونه عارضه پس از تولد با جراحی ترمیمی درمان می شود. همه موارد سندرم نوار آمنیوتیک باید با سونوگرافی در دوران بارداری از نظر شدت بالقوه کنترل شود.

موارد شدیدتر ممکن است برای جراحی جنین در نظر گرفته شود به شرط آنکه خطرات جراحی مادر و جنین ناچیز باشد. قبل از انجام جراحی جنین ، ارزیابی کامل مورد نیاز است ، زیرا هر مورد از سندرم نوار آمنیوتیک منحصر به فرد است و ممکن است عوارض دیگری نیز وجود داشته باشد. جراحی جنین ممکن است یک گزینه درمانی در موارد خاص باشد. این می تواند زمانی ارائه شود که نوار در اطراف یک اندام است و باعث تورم و انسداد جریان خون به اندام می شود. جراحان جنین می توانند با یک ابزار کوچک وارد رحم شوند و سعی کنند نوار دور اندام را قطع کنند. این کار را می توان با ایجاد اختلال در باند با لیزر یا بریدن نوار با یک ابزار تیز انجام داد. بسته به میزان تغییر شکل ناشی از نوارهای آمنیوتیک ممکن است نیاز به جراحی ترمیمی باشد.

نکاتی برای ABS یا باند آمنیوتیک در دروان بارداری:

در صورتی که مشخص شود در درون کیسه آمنیوتیک باندهای رها شده‌ای وجود دارند باید وضعیت جنین مرتبا بررسی شود. اگر نوارها در تماس با جنین نباشند مداخله‌ای لازم نیست اما اگر تهدید کننده جان جنین باشند یا سبب بروز عارضه‌ای در او شوند لازم است به کمک نوعی جراحی به نام فتوسکوپی باندها را جدا کرد. در این روش برش کوچکی روی شکم داده می‌شود و به کمک یک دوربین درون کیسه آمنیوتیک بررسی شده و به وسیله لیزر می‌توان نوارهایی که دور اندام جنین پیچیده شده است را پاره کرد تا جنین به رشد خود ادامه دهد.

ملاحظات ویژه زایمان در نوزادان مبتلا به سندروم باند آمنیوتیک:

با توجه به عوارض احتمالی در تولد جنین مبتلا به سندروم ABS باید به نکات زیر توجه داشت:

برای پیشگیری از عوارض بیشتر عمل سزارین توصیه می‌شود. پیش از زایمان لازم است طی چندین جلسه پزشک در رابطه با خطراتی که این سندورم برای مادر و جنین می‌تواند داشته باشد آگاه‌شان کند.

گاه لازم است پس از تولد و طی 3 روز نخست، روی نوزاد مبتلا به ABS جراحی‌هایی انجام شود.

برای تمامی انواع ABS زایمان پیش از موقع توصیه نمی‌شود. این نوع زایمان تنها برای مواردی که جنین در اواخر سه ماه سوم است و پیچیدن نواراها تهدید کننده سلامت او هستند توصیه می‌شود.

دانستن این نکته که جنین شما مبتلا به سندروم باند آمنیوتیک است ترسناک به نظر می‌رسد اما با دانستن این موضوع و شناخت مشکل می‌توان با نظارت دقیق و مرتب آن را مدیریت و از عوارض احتمالی پیشگیری کرد.

https://fetus.ucsf.edu/

ترجمه وتدوین : مریم سادات معصوم زاده