تستوسترون درمانی خطر دیابت را در مردان کاهش میدهد
یک سوم مردان مبتلا به دیابت تیپ 2 (T2DM) دارای هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروفیک (HH) و در نتیجه افزایش خطر مرگ و میر قلبی عروقی و علل آن هستند. مردان مبتلا به HH در معرض خطر افزایش ابتلا به T2DM هستند. ما از ماه مه 2005 تا اکتبر 2017 بررسی MEDLINE ، EMBASE و COCHRANE را در مورد T2DM ،HH، کمبود تستوسترون، مرگ و میر ناشی از قلب و عروق و همه علت ها انجام دادیم و 1714 مقاله، 52 ترایال بالینی و 32 مطالعه کنترل شده تصادفی (RCT) ارائه کردیم. مطالعات انجام شده با تستوسترون درمانی مزایای قابل توجهی را در عملکرد جنسی، کیفیت زندگی، کنترل قند خون، کم خونی، تراکم استخوان، چربی و کاهش توده عضلانی نشان می دهد.
مقادیر کم تستوسترون که بطور مکرر در مردان مبتلا به T2DM مشاهده می شود، با افزایش کاموبیدیتی( بیماری همزمان) و مرگ و میر مرتبط است. مطالعات انجام شده با تستوسترون درمانی مزایای قابل توجهی را در عملکرد جنسی، کیفیت زندگی، کنترل قند خون، کم خونی، تراکم استخوان، چربی و کاهش توده عضلانی را نشان می دهد. مطالعات طولی روی CV و مرگ و میر ناشی از علل مختلف دارای مشکلات لجستیکی، مربوط به افزایش بالقوه مرگ و میر بیماران با درمان ناکافی وبایاس همراه است. با توجه به شواهد فزاینده ای که این داروها بر CV و میزان مرگ و میر ناشی از آن تأثیر می گذارند، مطالعات آینده به تأثیر افسردگی و به ویژه استفاده از مهارکننده های PDE5 نیاز دارند. مردان مبتلا به T2DM معمولاً برای بهبود عملکرد جنسی ناشی ازچند بیماری همزمان به مهارکننده های PDE5 و همچنین تستوسترون درمانی نیاز دارند. برای محدود کردن درمان برای مردان مبتلا به HG کلاسیک شواهدی در دسترس نیست. نتایج مداخله در شیوه زندگی به عنوان تنها درمان HG در T2DM ناامید کننده است.
شواهد نشان می دهد که مردان مبتلا به T2DM، سندرم متابولیک و HG احتمالاً از درمان تستوسترون همراه با مداخله در سبک زندگی بهره مند می شوند. متاآنالیزهای RCT، به جای ارائه توضیحات وشفاف سازی، درمورد مطالعات کم توان، مدت نامناسب، گروه های غیر همگن ، رژیم های متعدد ، داروهای قطع شده و سوگیری داخلی درآنها از مطالعه خارج شده ، که این مسئله را بیشتر سردرگم کرده است.
که یک مطالعه جدید به سرپرستی دانشگاه آدلاید استرالیا، بزرگ‌ترین مطالعه انجام شده در این زمینه است که بیش از ۱۰۰۰ مرد از ۵۰ تا ۷۴ سال را که دارای اضافه وزن یا چاقی بودند تحت نظر قرار داد.
براساس داده‌های موجود، حدود یک سوم مردان مبتلا به دیابت تیپ دو دچار هیپوگنادیسم هستند، بنابراین دانشمندان شروع به بررسی تستوسترون درمانی و چگونگی تأثیر آن بر کاهش دیابت کردند.
منابع:
www.ncbi.nlm.nih.gov/
newatlas.com/
این پژوهش در جورنال Diabetes &Endocrinology لنست منتشر شده است
ترجمه : راضیه فرقاني
راضیه فرقانی کارشناس مامایی
راضیه فرقانی کارشناس مامایی دانش آموخته دانشگاه علوم پزشکی تهران با سابقه ۲۸ سال فعالیت مامایی وزنان درمطب وبیمارستان درتهران .. درحال حاضر مدیر وب سایت تخصصی نوین ماما می باشند که دانش وتجربیات خود را دراین زمینه به کاربران گرامی ارائه می دهند.
نظرات شما