بواسیر (هموروئید) در حاملگی

آیا بواسیر در بارداری خطرناک است؟

سوال یکی از بیماران من در سه ماهه سوم اول بارداری است. او اخیرا در طی حرکات روده خود دچار لکه بینی شده است. او  بواسیرهموروئید دارد چه درمانهایی ایمن هستند؟

پاسخ: این درمان به طور عمده برای اکثر بیماران علامتی است. شدیدترین حالت بواسیر را می توان با افزایش محتوای فیبر در رژیم غذایی، درمان با نرم کننده های مدفوع، افزایش مصرف مایعات و آموزش در عادات توالت درمان کرد. اگر چه هیچ کدام از عوامل موضعی ضد بواسیر که معمولا مورد استفاده قرار می گیرند برای ایمنی در بارداری مورد ارزیابی قرار گرفته اند بعید است که اجزای تشکیل دهنده (بی حس کننده، کورتیکواستروئیدها و عوامل ضد التهابی) به جنین درسه ماهه سوم بارداری آسیب برساند. در اکثر زنان، بیشتر علائم این بیماری بلافاصله پس از زایمان به طور خودبه خودی برطرف خواهد شد.

بارداری و زایمان واژن به دلیل تغییرات هورمونی و افزایش فشار داخل شکمی، باعث ایجاد بواسیر (هموروئید) می شود. تخمین زده شده است که 25 تا 35 درصد زنان باردار تحت تاثیر این وضعیت قرار می گیرند. در برخی از جمعیت ها، تا 85 درصد حاملگی ها در سه ماهه سوم  تحت تاثیر بواسیر قرار می گیرند.

 بواسیر(هموروئید) زمانی اتفاق می افتد که رگ های بواسیری ( هموروئیدی) خارجی به واریس تبدیل می شوند (بزرگ و متورم شده)، که موجب خارش، سوزش، تورم دردناک در ناحیه مقعد، دیشزیا (حركات روده دردناک) و خونریزی می شود. درد با حرکت روده و خونریزی اغلب اولین نشانه های  بواسیر(هموروئید) است. مهم است که توجه داشته باشیم که  بواسیر (هموروئید)تنها علت خونریزی از رکتوم نیست و پزشک قبل از شروع هرگونه درمان باید تشخیص دهد. برای جلوگیری از عوارض جدی تر، از جمله التهاب، ترومبوز و پرولاپس، باید درمان شود.

درمان بواسیر

شدیدترین نوع این حالت  می توانند با افزایش مقدار فیبر در رژیم غذایی، درمان با نرم کننده های مدفوع، افزایش مصرف مایع، مصرف آنتی هموروئید و آموزش در عادات توالت، با موفقیت درمان  می شوند. با این حال، بیشتر شواهد اثربخشی جایگزین های درمانی برای  بواسیر(هموروئید ها) از مطالعات انجام شده در بیماران غیر باردار به دست می آید.

 بررسی سیستماتیک اخیر از هر دو مطالعه منتشر شده که شامل ثبت بیش از 350 بیمار می شود، نشان می دهد که لاکساتیوبه شکل فیبر در درمان علائم  بواسیر(هموروئید) اثر مثبتی داشته است. فشار  عروق بواسیری هنگام حرکات روده داخلی را کاهش می دهد ، که موجب کاهش علائم می شود. حمام کردن با آب گرم (40 تا 50 درجه سانتیگراد به مدت 10 دقیقه) معمولا درد ناحیه مقعدی را کاهش می دهد. شیاف و پماد هایی حاوی بی حس کننده موضعی، مرطوب کننده خفیف و یا استروئیدها در دسترس هستند (نگاه کنید به درمان موضعی).

درمان های تهاجمی مانند اسکلروتراپی، کرایو تراپی یا جراحی برای بیمارانی که علائم پایدار را پس از یک ماه از درمان محافظه کارانه درنظر گرفته می شود . بعضی مطالعات اخیر اثربخشی تزریق  بوتولینوم توکسین را به عنوان درمان برای فیشر مزمن مقعد و هموروئید نشان داده اند. 7-9 به علت مکانیسم عمل آن، باکوم بوتولینوم در دوران بارداری و شیردهی منع مصرف دارد

اگر چه اکثر زنان باردار بهبود یا یا قطع کامل علائم خود را با اقدامات محافظه کار در بالا ذکر شده دارند. برخی از زنان به دارو نیاز دارند. درمان خوراکی، هیدروسمین، centella asiatica، عصاره پوست درخت خربزه فرانسوی  یا عصاره دانه انگور می تواند ضعف مویرگی را کاهش دهد و علائم را بهبود می بخشد و میکروسیرکولیشن را در نارسایی وریدی کاهش می دهد. با این حال، شواهدی از ایمنی آنها در دوران بارداری هنوز قطعی است.

 سیرودرمان موضعی بواسیر

داروهای موضعی با ضد درد و اثرات ضد التهابی، تسکین دهنده های موضعی در مشکلات، درد و خونریزی می باشند. به دلیل دوزهای پائین و جذب سیستمیک محدود، آنها می توانند توسط زنان حامله استفاده شوند؛ با این حال، ایمنی هر یک از آنها در دوران بارداری به درستی مستند نشده است ( داکیومنت) بیشتر داروهای موضعی برای هموروئید در بیش از 25 سال در کانادا استفاده شده است. آنها اغلب شامل  ضد درد ها کورتیکواستروئیدها و عوامل ضد التهاب در نسبت های مختلف هستند. اکثر این محصولات به حفظ سلامت شخصی و کاهش علائم کمک می کند. با این حال، هیچ آزمایش تصادفی آینده نگر وجود ندارد که نشان دهد  مصرف موضعی باعث کاهش خونریزی یا پرولاپس در بیماران غیر باردار  شود.

نتیجه

در حال حاضر هیچ اطلاعات ایمنی باروری در دسترس برای هر یک از ترکیبات که معمولا برای هموروئید استفاده می شود وجود ندارد.  بواسیر (هموروئید) درحاملگی باید با افزایش میزان فیبر در رژیم غذایی، درمان نرم کننده های مدفوع، افزایش مصرف مایع و آموزش در عادات توالت درمان شود. انتظار می رود که این اقدامات محافظه کارانه می تواند علائم را در اکثر بیماران کاهش دهد. در صورت لزوم، بیماران باید درمان موضعی دریافت کنند. برای بسیاری از زنان، اغلب علائم بلا فاصله پس از زایمان برطرف  خواهد شد و تنها چند مورد نیاز به ارزیابی جراحی در دوران بارداری یا بعد از زایمان دارند.

منبع: www.ncbi.nlm.nih.gov

ترجمه: راضیه فرقانی