مصرف ایزوکسوپرین در بارداری
آیا مصرف ایزوکسوپرین در بارداری جهت کنترل وپیشگیری از زایمان زودرس موثر و ایمن است؟
ایزوکسوپرین (Vasodilan) یک بتا آدرنرژیک است که مستقیماً بر عضله صاف عروق تأثیر می گذارد و منجر به اتساع عروق محیطی می شود. ایزوکسوپرین ماهیچه های صاف رحم را شل می کند و برای درمان زایمان زودرس و دیسمنوره استفاده می شود. ایزوکسوپرین به طور گسترده در بیمارستان ها و کلینیک های خصوصی در ایران استفاده می شود. با این حال، مطالعات کمی ایمنی و اثربخشی آن را در پیشگیری از زایمان زودرس گزارش کرده اند.
ایزوکسوپرین در رده C بارداری FDA قرار دارد. این بدان معناست که مشخص نیست که آیا ایزوکسوپرین برای جنین متولد نشده مضر است یا خیر؟
بهتراست برای مادر کاست بنفیت شود یعنی اینکه مصرف دارو سودش بیشتر از زیان دارو باشد!
هدف از مطالعات بررسی تأثیر درمان نگهدارنده با ایزوکسوپرین خوراکی در پیشگیری از زایمان زودرس بود که نتیجه آن:
ایزوکسوپرین خوراکی به عنوان یک درمان نگهدارنده در پیشگیری از زایمان زودرس یا به تاخیر انداختن زایمان تا بعد از 34 هفته موثر نبود.
درمطالعه دیگری که اثربخشی و ایمنی هیدروکلراید ایزوکس سوپرین به عنوان عامل توکولیتیک در مهار زایمان زودرس فعال/تهدید شده نشان داده شد
که هدف به دست آوردن بینش هایی در مورد ایمنی و اثربخشی کوتاه مدت و بلندمدت ایزوکسوپرین هیدروکلراید به عنوان یک عامل توکولیتیک در مدیریت PTL است.
در این مطالعه آینده نگر، تک مرکزی و غیرمقایسه ای، بیماران (با زایمان زودرس در سن بارداری 24 تا 37 هفته) انفوزیون داخل وریدی (IV) 40 میلی گرم ایزوکس سوپرین هیدروکلراید تا زمان سکون رحم، و به دنبال آن عضلانی (IM) تجویز شدند. تزریق ایزوکسوپرین هیدروکلراید 10 میلی گرم هر 4 ساعت در 24 ساعت اول و با کپسول پیوسته رهش 40 میلی گرمی (دو بار در روز) تا زمان زایمان یا 37 هفته ادامه داشت که بارداری حفظ شد.
همه بیماران (50 نفر) به توکولیز موفقیت آمیز در 24 ساعت و 48 ساعت پس از تجویز ایزوکسوپرین هیدروکلراید (IV/IM/خوراکی) دست یافتند. میانگین (± انحراف معیار) سن حاملگی در زمان زایمان 1/2 ± 8/39 هفته و دوره نهفتگی 7/18 ± 5/58 روز بود. پیامدهای بارداری در همه بیماران طبیعی بود و هیچ ناهنجاری مادرزادی/عفونت جنینی گزارش نشد. میانگین (±SD) وزن جنین هنگام تولد 0.3 ± 2.7 کیلوگرم بود. میانگین امتیاز آپگار (±SD) در دقیقه 1 و 5 به ترتیب 6/0 ± 5/7 و 4/0 ± 2/9 بود. تاکی کاردی و استفراغ مادر (هر کدام 8.0٪) عوارض جانبی شایع دارویی گزارش شده بود که با تنظیم دوز برطرف شد.
باتوجه به این مطالعه میتوان نتیجه گرفت که ایزوکسوپرین یک عامل توکولیتیک موثر و قابل تحمل در مهار PTL است که به نوبه خود منجر به بهبود کلی در پیامدهای مادری و پری ناتال می شود.
ومطالعه دیگر منتشر شده در مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان که مقایسه شیاف واژینال پروژسترون و قرص ایزوکسوپرین خوراکی در افزایش زمان نهفته پس از کنترل زایمان زودرس بررسی شده است
هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر شیاف واژینال پروژسترون و قرص ایزوکسوپرین خوراکی در افزایش فاز نهفته پس از کنترل زایمان زودرس است.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 100 زن باردار با علایم زایمان زودرس مراجعه کننده به بیمارستان افضلی پور کرمان، از تاریخ آذر ماه 1388 تا بهمن ماه 1389 انجام شد. زنان پس از کنترل انقباضات رحمی، به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به یک گروه شیاف واژینال پروژسترون 400 میلی گرم روزانه و به گروه دیگر قرص ایزوکسوپرین خوراکی 10 میلی گرم سه بار در روز تجویز شد. دو گروه تا زمان زایمان پی گیری و از نظر اثر بخشی و عوارض دارویی مقایسه شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای و t مستقل تحلیل گردیدند.
دو گروه از لحاظ متوسط فاز نهفته تا زایمان، متوسط سن حاملگی زمان زایمان، عود زایمان زودرس، وزن زمان تولد نوزاد، بستری نوزادان در بخش مراقبت های ویژه نوزادان و زردی نوزادی یکسان بودند. در گروه پروژسترون هیچ عارضه دارویی مشاهده نشد اما در گروه ایزوکسوپرین 6/11% دچار عوارض دارویی شدند، که این اختلاف در دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود.
با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می رسد به علت عوارض مادری کمتر پروژسترون واژینال، این دارو بتواند گزینه مناسب تری در درمان نگهدارنده پس از توقف زایمان زودرس باشد.
نتیجه کلی:
ایزوکسوپرین یک عامل توکولیتیک موثر و قابل تحمل در مهار PTL است که به نوبه خود منجر به بهبود کلی در پیامدهای مادری و پری ناتال می شود ولی در افزایش زمان نهفته پس از کنترل زایمان زودرس پروژسترون با عوارض کمتر واثر بخشی بهتر به عنوان یک دارو نگهدارنده پس از کنترل ومهار زایمان زودرس انتخاب مناسبتری می باشد
منابع :
ncbi.nlm.nih.gov/pmc
journal.rums.ac.ir
وب نوشت : راضیه فرقانی
نظرات شما