چسبندگی لابیا (که به عنوان آگلوتيناسيون لبيا نيز ناميده می شود) يک اختلال شايع در زنان قبل از بلوغ است. آنها یک چسبندگی از  لابیامینور در خط میانی هستند، معمولا بدون علامت هستند و  می توانند به صورت محافظه کارانه مورد درمان قرار گیرند. چسبندگی لابيا بايد از سایر اختلالات واژينال يا مجاری اداری اطفال تشخیص افتراقی داد(به عنوان مثال، هایمن بدون سوراخ يا واژن سپتوم دار). آنها بیشتر از 3 ماه تا 3 سال زندگی ایجاد میشوند تصویر زیر را ببینید؛

 

چسبندگی لابیا قبل از لیز شدن

 

اگرچه چسبندگی لابیا به طور کلی بدون علامت است، ممکن است در پیگیری یافته های فیزیکی زیر وجود داشته باشد:

 

چسبندگی نازک، رنگ پریده و نیمه رسانا که باز شدن واژن بین لبه های مینور را پوشش می دهد، گاهی اوقات  موجب بسته شدن کامل واژن ، به طور معمول از عقب به جلو شروع می شود و  از خلف  به سمت کلیتوریس پیشرفت می کند

دیگر توده های بینابینی یا ناهنجاری های دستگاه تناسلی

علائم سوء استفاده جنسی

---

درباره ولو واژنیت در کودکان چه میدانید؟

---

 

یافته های بالینی -

 چسبندگی لبیا در معاینه معمول دستگاه تناسلی تشخیص داده می شود . که می توانند پارشیل  ، فقط شامل لبهای فوقانی یا تحتانی یا کامل باشند (تصویر 9). در بیمارانی که چسبندگی کامل دارند ، ممکن است یک  سوراخ کوچک وجود داشته باشد که به عنوان وسیله ای برای خروج ادرار از پشت لابیای چسبیده باشد

 چسبندگی لبیا ممکن است بدون علامت باشد یا باعث احساس کشیدن ، مشکل در ادرار ، درد یا ترشح واژن ، عفونت های مجاری ادراری یا عفونت های مکرر واژن شود

 

شرایطی که در تشخیص افتراقی در نظر گرفته می شود عبارتند از:

 

برآمدگی های پوستی ( اسکین تگ) هایمن

هایمن بدون سوراخ

کیست های مجرای پاراتوره یا گارتنر

یورتروسل

پولیپ اورترال

پرولاپس مجاری ادرار

آترزی واژن یا آژنزی مولرین

رابدومیوسارکوم واژینال

برخی کشت روتین ادراری را در کودکان مبتلا به چسبندگی لبیا توصیه می کنند، اما معمولا این موارد در صورتی انجام می شود که بیمار علائم ادراری داشته باشد.

درمان چسبندگی لبيا اغلب با معاینات دوره ای انجام می شود؛ برگشت وبهبودی  خودبه خودی ممکن است رخ دهد و معمولا در دوران بلوغ اتفاق می افتد. ملاحظات درمانی بیشتر به شرح زیر است:

 

اگر درمان با  وجودعلائم یا درخواست های والدین از جمله UTI های مکرر ضروری باشد، کرم استروژن موضعی نشان تجویز می شود

اگر  بامراقبت های پزشکی  جدا شدن لابیا ایجاد نشود و  یا در صورت احتباس ادراری یا UTI ها شود، ممکن است جداسازی دستی یا جراحی در نظر گرفته شود

اجتناب از قرار گرفتن در معرض عوامل تحریک کننده (به عنوان مثال مواد شوینده قوی،  حباب حمام  صابون های قلیایی) ممکن است سودمند باشد

ارجاع به یک متخصص ارولوژیست یا متخصص بیماری های کودکان ممکن است مناسب باشد اگر ارائه کننده  درمان ، از درمان ناراحت وناراضی باشد و یا اگر مداخله پزشکی ناموفق باشد

زمینه

چسبندگی لبيا (که به عنوان آگلوتيناسيون لابيا نيز ناميده می شود) يک اختلال شايع در زنان قبل از بلوغ است.  این اختلال معمولا بدون علامت است و اغلب در ابتدا توسط والدین یا در معاینه فیزیکی معمول مورد توجه قرار می گیرد.  تشخیص افتراقی ها مانند اختلالات واژن یا مجاری ادرار  کودکان، از جمله هایمن بدون سوراخ آژنزی مولرین یا سپتوم واژن، باید حذف شود. چسبندگی لبيا اغلب در دختران پيش از بلوغ رخ میدهد، زيرا آنها هيپواستروژن هستند. همچنین ممکن است چسبندگی در  ولووواژینیت اتفاق بیافتد.

 

درمان چسبندگی لبيا معمولا محافظه کارانه است.  در صورت نیاز به درمان، والدین باید دستورالعمل استفاده از نرم کننده پس از جدا کردن لبیا برای جلوگیری از عود چسبندگی. آنها همچنین باید اطلاع داده شود که احتمال عود آن ممکن است روشهای جراحی یا درمانهای داروّیی مجدد نیاز باشد.

 

چسبندگی لبیا، چسبندگی فیبروس بین لبیا بزرگ است. گمان می رود سطح استروژن پایین نقش مهمی در تشکیل آنها داشته باشد و اثر محافظتی استروژن مادر باعث مانع چسبندگی  در ناحیه لابیا در دوره نوزادی است.  با این وجود، در سال 2007، هیچ تفاوت آماری معنی داری در میزان سرمی استرادیول بین نوزادان با چسبندگی لابیا و افراد کنترل مشاهده نشد. 

یک توضیح ممکن برای چسبندگی ، به ویژه در موارد بهداشت ضعیف پرینه ، ضربه (به عنوان مثال ، آسیب گهواره ، مانند دستگاه تناسلی زنان یا  abuse  (سوءاستفاده جنسی) ، عفونت واژن (به عنوان مثال ، کاندیدا)  ، استرپتوکوک گروه A ، Neisseria gonorrhoeae ، موکوزیت مایکوپلاسما پنومونی ، یا ویروس هرپس سیمپلکس) یالیکن اسکلروزیس ایجاد میشود

چسبندگی لبيا ممکن است به علت التهاب واژن، سوزش موضعی یا آسیب بافتی باشد. گزارشاتی از سوء استفاده جنسی درکودکی دیده شده و ممکن است چسبندگی با جراحت ویا هماتوم همراه باشد. 

 

یک مطالعه آینده نگر از بیش از 1900 دختر از طریق یک کلینیک سرپایی اطفال، 1.8٪ موارد چسبندگی لبیارا گزارش کرد، در حالی که بررسی بیش از 9000 نوزاد شیرخواری، هیچ موردی از چسبندگی لبیا نوزادان را نشان نداد. میزان بروز   چسبندگی لبیا در سراسر جهان ناشناخته است، اما احتمالا شبیه به میزان بروز آن در ایالات متحده است.

پیش بینی چسبندگی لبیا در کودکان

 

اگر درمان به علت علائم یا انسداد ورودی واژن باشد ضروری است کرم استروژن موضعی تجویز  شود. اگر مراقبت های پزشکی منجر به جداسازی لبیا های کوچک نشود یا چسبندگی لبه های شدید و همراه با احتباس ادراری، جداسازی دستی یا جراحی ممکن است در نظر گرفته شود. دیگر دلایل مداخله در نظر گرفتن چسبندگی شدید فیبرهای چسبنده یا موارد نادر با احتباس ادراری است. (تصاویر زیر را مشاهده کنید.)

از آنجا که چسبندگی لبیاها ممکن است با عوامل تحریک کننده، از جمله التهاب  واژن، همراه باشد، اجتناب از قرار گرفتن در معرض عوامل تحریک کننده (به عنوان مثال مواد شوینده قوی، حباب حمام و یا صابون های خشن) ممکن است سودمند باشد.

 

درمان اولیه چسبندگی لبیاشامل استفاده از کرم استروژن موضعی (کرم استروژن کنژوگه و کرم واژینال استرادیول 0.01٪) به طور مستقیم بر روی ناحیه چسبیدهی  لابیا مینور است.  کرم را می توان به چسبندگی دو یا سه بار در روز برای چند هفته اعمال کرد. هنگامی که چسبندگی شروع به جدا شدن می کند، کاربرد جداسازی می تواند کاهش یابد و کاربرد نرم کننده تقویت شود.

 

بررسی ادبیات در سال 2007 نشان داد که میزان موفقیت استروژن موضعی در دختران مبتلا به چسبندگی لبيا معمولا حدود 90٪ است و موفقیت در گزارش های سری از 7/46 درصد تا 100 درصد است.  اثرات سیستمیک منفی از کاربرد استروژن نادر است و شامل سوزش موضعی، رنگ پوست ولو و افزایش سایز پستان می باشد. این اثرات هنگامی که درمان متوقف می شود، برگشت پذیر است.

 

استفاده از استروئید بتامتازون 0.05٪ کرم نیز با میزان موفقیت 68٪ گزارش شده است.  با این حال، یک سری مطالعات گذشته نگر  میزان موفقیت تنها 15٪ از استروژن موضعی، 16٪ با بتامتازون موضعی و 29٪ با درمان ترکیبی را گزارش کرد؛ تفاوت آماری معنی داری بین درمان ها وجود نداشت. مطالعه دیگری از 151 بیمار اشاره کرد که مدت کوتاهی درمان با پماد بتامتازون مورد نیاز است. 

 

استفاده والدین از مانور کششی ممکن است جهت برداشتن چسبندگی ملایم موثر باشد، اما ممکن است برای کودک دچار درد شود. هنگامی که لبیا جدا می شود، یک نرم کننده (به عنوان مثال، پماد A + D اصلی [MSD Consumer Care]، Balmex [Chattem] یا Aquaphor [Beiersdorf]) باید سه تا پنج بار در روز برای چند ماه اعمال شود تا بتواند بهبود کامل یابد و به حداقل برسد شانس عود جداگانه دستی یا جراحی بسته به بلوغ کودک و انتظارات والدین، جداسازی جراحی ممکن است در یک دفتر پزشک انجام شود و کرم لیدوکائین و پریلوکائین (EMLA) به عنوان یک بیهوشی موضعی استفاده شود. سپس بلافاصله از بین بردن لبه ها به سمت چپ یا با یک پروب روان کننده، هموستات یا سابن پنبه ای انجام می شود. در موارد انتخاب شده، آرامبخش بیهوشی قبل از عمل ممکن است ضروری باشد.

 

به طور متناوب، چسبندگی لگن ممکن است در اتاق عمل (OR) با بیمار تحت بیهوشی عمومی یا در مرکز آرام سازی قرار گیرد. چسبندگی بسیار آسان است، اما فرآیند جداسازی در دفتر بدون هیچ گونه بیهوشی دردناک است.  بخیه خارجی چسبندگی لازم نیست.

خلاصه درمان

www.medscape.com

ترجمه راضیه فرقانی