پارگی رحم

0 دیدگاه

پارگی رحم

علائم و نشانه های اولیه پارگی رحم معمولاً غیر اختصاصی هستند، که تشخیص را دشوار می کند و گاهی درمان قطعی را به تأخیر می اندازد. از زمان تشخیص تا زایمان، به طور کلی فقط 10-37 دقیقه زمان دردسترس است تا عوارض جنینی از نظر بالینی اجتناب ناپذیر شود.

پارگی رحم با موارد زیر مرتبط است:

خونریزی رحمی بالینی قابل توجه زجرجنین
خروج جنین یا جفت و ورود به داخل حفره شکمی
نیاز به زایمان سریع سزارین
ترمیم رحم یا هیسترکتومی

بر خلاف پارگی صریح رحم، جدا شدن اسکار رحم شامل اختلال و جداسازی اسکار رحمی قبلی است، جدا شدن اسکار رحم یک رویداد شایع تر از پارگی رحم است و به‌ندرت منجر به عوارض عمده می‍‌‌‌‌‌‌شود. جداشدن اسکارقبلی صفاق احشایی را مختل نمی کند ومنجربه خونریزی بالینی قابل توجهی از لبه های اسکار رحم قبلی نمی شود. علاوه بر این، در موارد جدا شدن رحم جنین، جفت و بند ناف در حفره رحم باقی می مانند.

ناهنجاری های مادرزادی رحم، مولتی پاریته، میومکتومی رحم قبلی، تعداد و نوع زایمان های قبلی سزارین، ماکروزومی جنین، زایمان ، ابزارهای رحمی و ضربه های رحمی همگی خطر پارگی رحم را افزایش می دهند، در حالی که زایمان موفق قبلی و فاصله طولانی بارداری پس از آن زایمان سزارین قبلی ممکن است محافظت نسبی داشته باشد.

ویژگیهای اصلی بیمار برای تعیین خطر پارگی رحم

نوع انسزیون قبلی
تعداد زایمان های سزارین

سزارین دوم و بالاتر با افزایش خطر ۲الی ۱۶برابری پارگی همراه بوده است.

استدلال شده است که از آنجا که اکثر زایمان های سزارین در ایالات متحده از طریق برش های عرضی پایین رحم انجام می شود، خطر پارگی رحم برای بیمارانی که دارای اسکار ناشناخته هستند، مشابه زنانی است که قبلاً تحت هیستروتومی عرضی پایین قرار گرفته اند.انسزیون کلاسیک با پارگی بیشتری همراه بوده است.

میومکتومی قبلی (ترانس شکمی یا لاپاراسکوپی)
میومکتومی قبلی با استفاده از لاپاروتومی

تقریباً همه پارگی های رحمی که شامل رحم با اسکار میومکتومی می شود ، در سه ماهه سوم بارداری یا هنگام زایمان رخ داده است.

میومکتومی لاپاراسکوپی قبلی

گزارش شده است که پارگی رحم 8 سال پس از میومکتومی لاپاراسکوپی رخ می دهد. [ 25 ] این یافته نشان می دهد که تحقیقات بیشتری با پیگیری طولانی مدت مورد نیاز است.

ناهنجاری های رحمی

ملاحظات دوران بارداری شامل موارد زیر است:

مولتی پاریته
سن مادر: با افزایش سن مادر احتمال پارگی افزایش میابد
لانه گزینی جفت (accreta ، percreta ، increta ، previa ، abruption)
حاملگی زاویه ای
دیسترس بیش از حد رحم (چند حاملگی ، پلی هیدرامنیوس)
دیستوسیا ( ماکروزومی جنین ،رحم منقبض شده)
بارداری بیشتر از 40 هفته: خطر پارگی رحم پس از 40 هفته بارداری به طور قابل توجهی افزایش نمی یابد، اما با القای زایمان بدون در نظر گرفتن سن حاملگی افزایش می یابد
تهاجم تروفوبلاستیک به میومتر(مول هیداتیدیفورم ، کوریوکارسینوم)

سابقه بارداری و زایمان قبلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

زایمان واژینال قبلی موفق: یک بار زایمان واژینال قبلی اثر محافظتی در مقابل پارگی رحم دارد
بدون زایمان قبلی
فاصله بین دو بارداری: مطالعات نشان میدهد فاصله دو بارداری کمتر از ۱۸ماه با افزایش خطر پارگی همراه بوده است.
زایمان تحریک شده - با اکسی توسین، با پروستاگلاندین ها
یافته ها 4 برابر افزایش احتمال پارگی رحم را در زنانی که با زایمان خود به خود پس از زایمان قبلی سزارین انجام می دهند با اکسی توسین افزایش می دهد.
افزایش زمان زایمان با اکسی توسین
مدت زمان لیبر
ابزار دقیق ( استفاده از فورسپس )
دستکاری داخل رحمی (بریچ، دیستوسی شانه، استخراج دستی جفت)
ترومای رحم شامل ضربه مستقیم رحم (به عنوان مثال ، تصادف وسیله نقلیه موتوری ، سقوط)
خشونت (به عنوان مثال ضربه ناگهانی به شکم)

برای حاملگی هایی که در شاخ ابتدایی(rudimentary horn)رحم کاشته می شوند احتمال زیاد پارگی رحم با القای زایمان همراه است [نکته مهم این است که 80 درصد پارگی های مربوط به این نوع حاملگی ها قبل از سه ماهه سوم رخ داده است، 67 درصد در سه ماهه دوم رخ داده است. تصمیم برای القاء زایمان در زنان مبتلا به ناهنجاری های رحمی، به ویژه در موارد زایمان سزارین قبلی، باید با توجه به افزایش احتمال پارگی رحم در این افراد با دقت مورد توجه قرار گیرد.

تشخیص

محققان خونریزی واژن را در موارد پارگی رحم مورد بررسی قرار دادند، خونریزی واژینال در 11-67 موارد رخ داد. در 3 مطالعه ، شوک مادر ناشی از هیپوولمی در 29-46 of موارد با پارگی رحم همراه بود. درد ناگهانی یا غیرطبیعی شکم مادر به ندرت اتفاق می افتد تا کاهش ضربان قلب جنین یا برادی کاردی