واژینوز باکتریایی

0 دیدگاه

واژینوز باکتریایی

عوامل خطر

داشتن شرکای جنسی متعدد مرد
روابط جنسی با بیش از یک نفر
شریک جنسی جدید
عدم استفاده از کاندوم
دوش واژینال و مثبت بودن HSV-2

ختنه مردان خطر ابتلا به BV را در زنان کاهش می دهد. علاوه بر این، شیوع BV در طول قاعدگی افزایش می یابد. زنانی که هرگز فعالیت جنسی نداشته اند به ندرت مبتلا میشوند.

گزارش شده است که شیوع BV در بین زنان مبتلا به IUD حاوی مس افزایش می یابد. پیشگیری از بارداری با روش های هورمونی خطر BV را افزایش نمی دهد و ممکن است در برابر گسترش BV محافظت کند. گزارش نشده است که کمبود ویتامین D یک عامل خطر برای BV است. زنان مبتلا به BV در معرض خطر ابتلا به STI مانند HIV ،gonorrhoeae. trachomati genitalium، HPV و HSV-2 هستند. باکتری های خاص مرتبط با BV می توانند حساسیت به HIV را افزایش دهند ارزیابی سرکوب کوتاه مدت والاسیکلوویر در بین زنان مبتلا به HSV-2 ، علیرغم سرکوب موثر HSV-2، خطر ابتلا به BV را کاهش نداد. اگرچه باکتری های مرتبط با BV را می توان در دستگاه تناسلی مردان تشخیص داد درمان شرکای جنسی مرد در جلوگیری از عود BV مفید نبوده است.

درمان BV برای زنان با علائم توصیه می شود

مزایای ثابت شده درمان در بین زنان غیر باردار ، تسکین علائم واژن و علائم عفونت است. سایر مزایای بالقوه درمان عبارتند از کاهش خطر ابتلا به C. trachomatis ، N. gonorrhoeae ، T. vaginalis ، M. genitalium ، HIV ، HPV و HSV-2

مترونیدازول و الکل

مترونیدازول استالدهید دهیدروژناز را مهار نمی کند، همانطور که در مورد دی سولفیرام رخ می دهد. اتانول به تنهایی یا عوارض جانبی مترونیدازول مستقل از اتانول ممکن است شبهه اثرات مشابه دی سولفیرام را توضیح دهد. بنابراین، اجتناب از مصرف الکل در هنگام مصرف مترونیدازول (یا تینیدازول) غیر ضروری است. کرم کلیندامایسین بر پایه روغن است و ممکن است کاندوم و دیافراگم های لاتکس را تا 5 روز پس از استفاده تضعیف کند. به زنان توصیه می شود در طول رژیم درمانی BV از فعالیت جنسی خودداری کرده یا از کاندوم به طور مداوم و صحیح استفاده کنند. دوش واژینال ممکن است خطر عود را افزایش دهد، و هیچ داده ای از استفاده از دوش برای درمان یا تسکین علائم پشتیبانی نمی کند.

پیگیری در صورت برطرف شدن علائم، ویزیت های بعدی ضروری نیست. از آنجا که BV مداوم یا مکرر شایع است، به زنان توصیه می شود که در صورت عود علائم برای ارزیابی مراجعه کنند. استفاده از رژیم درمانی توصیه شده متفاوت می تواند برای زنانی که عود دارند، در نظر گرفته شود. با این حال، درمان مجدد با همان رژیم توصیه شده یک روش قابل قبول برای درمان BV مداوم یا عودکننده پس از اولین وقوع است. برای زنان مبتلا به عودهای متعدد پس از اتمام رژیم توصیه شده ، ژل0.75٪ مترونیدازول یا شیاف واژینال مترونیدازول 750 میلی گرم دو بار در هفته به مدت بیش از 3 ماه گزارش شده است که عود را کاهش می دهد، اگرچه این مزیت با قطع درمان سرکوب کننده ادامه نمی یابد.

داده های محدود نشان می دهد که برای زنان مبتلا به عودهای متعدد، یک نیترویمیدازول خوراکی (مترونیدازول یا تینیدازول 500 میلی گرم 2 بار در روز به مدت 7 روز) ، به دنبال آن اسید بوریک داخل واژن 600 میلی گرم روزانه به مدت 21 روز و ژل سرکوب کننده 0.75 دو بار در هفته به مدت 4- 6 ماهگی ، ممکن است برای زنان مبتلا به BV مکرر گزینه ای مناسب باشد. مترونیدازول خوراکی ماهانه 2 گرم که با فلوکونازول 150 میلی گرم تجویز می شود نیز به عنوان درمان سرکوب کننده ارزیابی شده است. این رژیم میزان بروز BV را کاهش داده و باعث ایجاد جایگزینی با میکروبیوتای طبیعی واژن شد.

به صورت واژینال در 4 دوز متوالی روزانه به مدت 4 روز در هفته 1 و سپس دو بار در هفته به مدت 10 هفته تجویز شد.

مکمل ویتامین D با دوز بالا برای کاهش عود BV در آزمایشات کنترل شده تصادفی تعیین نشده است و توصیه نمی شود.

حساسیت به دارو، عدم تحمل، یا واکنش های جانبی

کرم کلیندامایسین داخل واژن در صورت حساسیت یا عدم تحمل به مترونیدازول یا تینیدازول ترجیح داده می شود. ژل مترونیدازول داخل واژن را می توان برای زنانی که به مترونیدازول حساسیت ندارند اما مترونیدازول خوراکی را تحمل نمی کنند، در نظر گرفت.

بارداری

غربالگری معمول BV در زنان باردار بدون علامت در معرض خطر بالا یا پایین برای زایمان زودرس برای جلوگیری از زایمان زودرس توصیه نمی شود. پزشکان خاصی توصیه می کنند که شیردهی را به مدت 12-24 ساعت پس از درمان مادر با دوز واحد 2 گرم مترونیدازول به تعویق بیندازید. دوزهای کمتر غلظت کمتری در شیر مادر ایجاد می کند و با شیردهی سازگار است.

تشخیص دقیق و مقرون به صرفه واژینیت

یک زن 27 ساله با بوی واژن و افزایش ترشح مراجعه کرد. پزشک او عجله داشت و به جای تکمیل آزمایش بر روی لام مرطوب، آزمایش (NAAT) را درخواست داد. نتایج منفی بود. هزینه معاینه نزدیک به 1000 دلار بود که 295 دلار به عهده بیمار بود.

علائم واژینال یکی از شایع ترین دلایل مراجعه سرپایی است. پزشکان غالباً از میکروسکوپ، pH و آزمایش های whiff علاوه بر شرح حال و یافته های معاینه فیزیکی برای تشخیص کمک می کنند زیرا کشت همیشه در دسترس یا به موقع نیست. NAAT، با این حال، شایع ترین نتایج آزمایشگاهی را با تلاش کمتر برای ارزیابی علل عفونی با یک سواب تشخیص می دهند.

دقت تشخیص NAAT در مقایسه با تشخیص بالینی سنتی چگونه است؟

واژینوز باکتریایی شایع ترین علت واژینیت است و #Gardnerella شایع ترین ارگانیسم است. واژینوز باکتریایی معمولاً در صورت برآورده شدن سه مورد از چهار معیار Amsel (pH واژن بیشتر از 4.5 ، آزمایش مثبت whiff ، سلولهای clue موجود در میکروسکوپ و ترشح سفید نازک و همگن در معاینه واژن) برآورده می شود. اگرچه اختصاصی بودن معیارهای Amsel و NAAT برای واژینوز باکتریایی مشابه است، حساسیت معیارهای Amsel برای واژینوز باکتریایی فقط 60 است، در حالی که برای NAAT. 90.5 است.

کاندیدا ، اغلب کاندید آلبیکنس، دومین علت شایع واژینیت است. میکروسکوپی برای ارزیابی هیف و pH واژن کمتر از 4.5 دارای حساسیت 50 تا 80 درصد برای پیش بینی قارچ به عنوان عامل عفونت است و نمی تواند بین ارگانیسم های مختلف در نوع کاندیدا تمایز قائل شود.

2 حساسیت و اختصاصی بودن سواب های NAAT برای کاندیدا به ترتیب 90.9 و94.1 است

تریکومونیازیس، رایج ترین نوع واژینیت عفونی، توسط تک یاخته های تریکوموناس ایجاد می شود. اگرچه میکروسکوپ اختصاصی بودن تقریباً 100 برای Trichomonas است، حساسیت آن فقط 60 to تا 70. است.

با توجه به شواهد، NAAT یک آزمایش خوب برای هر سه ارگانیسم است ، اگرچه ممکن است منجر به هزینه های بالاتر و نتایج مثبت کاذب بیشتر در بیماران با احتمال کمتر پیش از عفونت شود. در موارد واژینیت های شایع ، درمان براساس نتایج میکروسکوپی، NAAT برای بیماران در معرض خطر تریکومونیازیس یا با علائم مقاومت یا عود شونده منطقی است. مطالعات معمولاً از پروتکل های دقیق میکروسکوپی استفاده می کنند که در معاینات روزمره رایج نیست. بنابراین، با آموزش پزشک می توان محدودیت های میکروسکوپی را به حداقل رساندوبه عنوان پروتکل تشخیصی روتین ودقیق قرار داد.

https://www.aafp.org/afp/2019/0315/p344.htm

Bacterial Vaginosis - STI Treatment Guidelines

https://www.cdc.gov/std/treatment-guidelines/bv.htm