واژنیت التهابی دسکواماتیو

واژنیت دسکواماتیو (desquamative inflammatory vaginitis)

شکل غیر طبیعی واژینیت چرکی مزمن است. این بیماری عمدتاً در قفقازی‌ها اتفاق می‌افتد و اوج آن در دوران پیش از یائسگی است. علائم و نشانه ها غیر اختصاصی هستند. واژنیت دسکواماتیو( DIV) تشخیص افتراقی با سایر واژنیت های چرکی است و سایر علل واژینیت چرکی باید کنار گذاشته شوند. علائم اصلی شامل ترشحات چرکی، تحریک دهلیزی-واژن و دیسپارونی است. معاینه دیواره های واژن علائم التهاب همراه با افزایش اریتم و پتشی را نشان می دهد. از طریق میکروسکوپی (محل مرطوب) ترشحات واژن، DIV با افزایش سلول های التهابی و سلول های اپیتلیال پارابازال (سلول های سنگفرشی نابالغ) تعریف می شود. فلور واژن غیر طبیعی است و pH همیشه بالای 4.5 است. اگرچه علت و پاتوژنز ناشناخته باقی مانده است فقدان نسبی لاکتو باسیلها و جایگزینی آنها با کوکسیهای گرم مثبت (معمولأ استرپتوکک پاسخ مطلوب به عوامل ضد التهابی نشان می دهد که علت ایمونولوژی باشد.

تشخیص افتراقی

شامل واژینیت آتروفیک شدید، لیکن پلان فرسایشی، پمفیگوس ولگاریس و پمفیگوئید سیکاتریسیال، واژینوز باکتریال ، تریکوموناز واژینالیس است.

یکی از آنها واژینوز باکتریال است!

معیار های بالینی تشخیص واژینوز باکتریال که کرایتر های ‌Amsel نامیده میشود به صورت زیر است :

۱. ترشحات هوموژن، رقیق و سفید مایل به خاکستری روی جدار واژن
۲‌. پی اچ (PH) بیشتر از ۴.۵ 
۳. دیدن سلول های Clue در لام تهیه شده از ترشحات 
۴. اضافه کردن KOH ۱۰% به ترشحات واژن باعت بوی ماهی شود (Whiff test positive)

وجود ۳ معیار از ۴ معیار بالا برای تشخیص الزامی است.

نکته

مهمترین علامت واژینیت کاندیدایی خارش است و تنها واژینیت هست که PH در محدوده نرمال است.

واژینیت تریکومونایی با علائم بالینی ترشحات زرد، کف آلود فراوان و بدبو مشخص می‌شود.

واژینیت آتروفیک: زنانی که دستخوش روند یائسگی قرار می گیرند چه به صورت برداشتن تخمدانها وچه به صورت طبیعی، ممکن است دچار واژینیت آتروفیک شوند. که امکان دارد با افزایش ترشح از واژن همراه باشد بیماران مبتلا دچار دیس پارونی و خونریزی پس از رابطه جنسی( کوئیتوس) می شوند. در معاینه، آتروفی دستگاه تناسلی خارجی و از بین رفتن چینهای واژن دیده می شود. در این مناطق ممکن است مخاط واژن تا حدودی شکننده باشد.

درمان واژنیت دسکواماتیو

کلیندامایسین واژینال موضعی یا کورتیکواستروئیدهای واژینال درمان کافی هستند. 10% کرم هیدروکورتیزون 3 تا 5 گرم ( توسط اپلیکاتور واژینال) به صورت داخل واژینال یک بار در روز. کرم هیدروکورتیزون ده درصد به صورت تجاری در دسترس نیست، اما می تواند توسط یک داروساز ترکیب شود. برای بیماری خفیف، دو بار در روز قرار دادن واژینال کرم هیدروکورتیزون 0.5٪ یا یک شیاف رکتال 25 میلی گرمی یک گزینه است، به خصوص اگر کرم هیدروکورتیزون 10٪ در دسترس نباشد. به عنوان یک بیماری مزمن، درمان نگهدارنده باید در نظر گرفته شود زیرا عود شایع است.

منبع :
www. pubmed.com

ترجمه وتدوین : راضیه فرقانی کارشناس مامایی