ارتباط بین پروتئین HDAC3 و ناباروری در مبتلایان اندومتریوز

0 دیدگاه

پروتئینی که ممکن است علت ناباروری برخی زنان مبتلا به اندومتریوز را روشن کند

درد ناشی از اندومتریوز زمانی اتفاق می افتد که بافت از رحم در قسمت های دیگر بدن یافت شود. این اختلال می تواند باعث درد و ناباروری شود.

یک پروتئین کاهش یافته ممکن است علت ناباروری مبتلا به اندومتریوز مشخص می کند.

در نمونه هایی از بافت رحم، زنان نابارور با اختلال مقادیر کم پروتئینی به نام هیستون د استیلاز 3 یا HDAC3 را نسبت به زنان بارور بدون آندومتریوز داشته اند. محققان آنلاین در 9 ژانویه در Science Translational Medicine به طور آنلاین اعلام کردند که هنگامی که موش ها با کاهش میزان HDAC3 در رحم بدون آندمتریوز مورد آزمایش قرار گرفتند، این حیوانات نابارور بودند.

Linda Giudice

، یک متخصص غدد تولید مثل در دانشگاه کالیفرنیا، سان فرانسیسکو، که در این مطالعه دخالت نکرد، تحقیق جدید را انجام داد که دانشمندان را یک گام نزدیک تر به درک آنچه که علت ناباروری در زنان مبتلا به آندومتریوز است می برد. او می گوید چنین تحقیقی به طور بالقوه می تواند راه هایی برای بهبود این توانایی زنان برای بارداری ارائه دهد.

اندومتریوز - یک اختلال که در آن بافت رحم در سایر قسمت های بدن مانند تخمدان ها، لنفاوی لگن و روده ها، یافت میشود، می تواند باعث درد شدید و ناباروری شود. محققان نمی دانند که چرا آندومتریوز ایجاد میشود.؟ زناني كه قاعدگي قبل از سن 10 سالگي و وزن كم هنگام تولد داشتند ويا در رحم در معرض استروژن مصنوعي به نام diethylstilbestrol يا DES قرار گرفته اند در معرض خطر بيشتري قرار دارند. داشتن سابقه بیماری در اعضای خانواده نیز یکی از این موارد در معرض خطر قرار گرفتن می باشد.

تخمین زده می شود که این اختلالات تا 10 درصد از زنان سنین باروری را تحت تأثیر قرار دهد. در میان زنان نابارور، شایع بودن این بیماری ممکن است تا 50 درصد باشد. جیوووک جونگ زیست شناس تولید مثل در دانشگاه ایالتی میشیگان در گرند راپیدز و همکارانش به دنبال تحقیق چرا باروری در طول اندومتریوز کاهش می یابدبودند.

در موشهایی با پروتئین به نام HDAC3 ، جنین توانست با موفقیت به داخل رحم پیوند دهد. اما در موشهایی که HDAC3 ندارند ، جنین نمی تواند در داخل رحم قرار دهد.

جوونگ و همکارانش در این کار جدید نشان دادند که موش هایی با مقدار کافی HDAC3 که نقش مهمی در افزایش یا کاهش فعالیت های دیگر ژن ها دارند، بارور می شوند. در این موشها، رحم قادر به دریافت جنین بود که در طول جایگزینی بافت ارگان برای حفاظت و تغذیه آماده بود. اما در موشهایی که پروتئین ندارند، ارتباط بین رحم و جنین مناسب نبود. جنین رانده شده وکاویته رحم نامناسب برای جایگزینی جنین، بارداری را غیر ممکن می سازد.

محققان همچنین دریافتند که موش هایی که دارای HDAC3 نبودند دارای کلاژن، یک پروتئین ساختاری در رحم بودند. کلاژن جزء مناطق غیر طبیعی، فیبری است که در اندومتریوز وجود دارد. Jeong می گوید، در مورد نقش HDAC3 در چگونگی ایجاد مناطق فیبری بیشتر می تواند به درمان های جدید برای بیماری کمک کند

با این حال ، مکانیسم های دقیق پاتوژنز ناباروری مرتبط با اندومتریوز ناشناخته است. اختلال در تنظیم اپی ژنتیک اخیراً در ناباروری نقش دارد. در اینجا ، ما از کاهش مقادیر پروتئین هیستون دی استیلاز 3 (HDAC3) در آندومتر اتیوپیک زنان نابارور مبتلا به آندومتریوز در مقایسه با گروه کنترل گزارش می کنیم. برای بررسی تأثیر از دست دادن HDAC3 در رحم ، موشهایی با فرسایش مشروط Hdac3 در سلولهای گیرنده پروژسترون مثبت(PGR) (Pgrcre / + Hdac3f / f ؛ Hdac3d / d) تولید کردیم. از دست دادن Hdac3 در رحم موش ها منجر به ناباروری در اثر شکست لانه گزینی و نقص در دسیدوالیزیشن بود. تجزیه و تحلیل ریزآرایی و ChIP-Seq بیان COL1A1 و COL1A2 را به عنوان اهداف مستقیم HDAC3 در موش و انسان شناسایی کرد. کاهش HDAC3 در کشت اولیه در سلولهای استرومای آندومتر انسانی (hESCs) دسیدوالیزیشن را ازبین برد مشابه آنچه در بیماران نابارور مبتلا به آندومتریوزیس مشاهده شده است. در حالی که کاهش HDAC3 منجر به کاهس p300 وتبدیل به ژن های Col1a1 و Col1a2 در رحم موش ها و همچنین hESC ها شد ، مهار p300 HESC های مجازبه دسیدوالیزیشن می شود. در مجموع ، ما کاهش HDAC3 و بیان بیش از حد از کلاژن نوع I در آندومتر اتیوپی بیماران نابارور مبتلا به آندومتریوز پیدا کردیم. از دست دادن HDAC3 از طریق فعال شدن رونویسی نامناسب ژن های Col1a1 و Col1a2 در موش ها و ژن های COL1A1 و COL1A2 در انسان باعث ایجاد نقص در دسیدوالیزیشن شد. نتایج ما نشان می دهد که HDAC3 برای پذیرش آندومتر و دسیدوالیزیشن استروما ی آندومتر حیاتی است.