مصائب یک عادت

همراهان گرامی درود و روزتان بخیر ونیکی باشد لطفا تجربیات خود را همانند خانم دانش برای هم اندیشی و افزایش آگاهی زنان ودختران جوان ایران زمین برایمان بنویسید. از همراهی تان سپاسگزارم همواره شاد وبهروز باشید!

مهم‌ترین مسئله من این است که هیچ‌کس خودش را موظف نمی‌داند در دستشویی‌های عمومی در سطح شهر یا حتی سرویس‌های بهداشتی سازمان‌ها، رستوران‌ها و … نوار بهداشتی یا دستمال کاغذی قرار دهد. در حالی که این موضوع در همه جای جهان حل شده و جزء هزینه‌کردهای عادی برای هر سازمانی محسوب می‌شود. در ایران هیچ‌کس متوجه نیست که وجود دستمال کاغذی و نوار بهداشتی در دستشویی به اندازه مایع دستشویی مهم است. متأسفانه ما زن‌ها نه تنها در این‌باره صحبت نمی‌کنیم بلکه انتظار هم نداریم کسی این کار را برایمان انجام دهد. همه فکر می‌کنند که ما موظف هستیم حتماً در کیف دوشی‌مان یک عدد نوار بهداشتی داشته باشیم اما من می‌گویم وقتی قرار نیست سرویس‌های بهداشتی به این نیازهای مهم توجه داشته باشند پس دلیل تفکیک جنسی سرویس‌های بهداشتی چیست؟ مگر یکی از دلایل تفکیک این نیست که نیازهای زن و مرد با هم فرق دارند؟ آیا واقعاً نصب پلاک زنانه و مردانه سر در سرویس‌های بهداشتی دغدغه ماست؟ من یک روز در رستورانی پریود شدم و به سرعت به سمت سرویس بهداشتی رفتم اما در سرویس زنانه حتی دستمال کاغذی هم نبود. من از این بابت به مدیر رستوران اعتراض کردم و به او گفتم وظیفه شماست که در سرویس بهداشتی زنانه نیازهای زنان را پیش‌بینی کنید اما او یک‌جوری با تعجب به من نگاه کرد که انگار دارم چه حرف عجیبی می‌زنم! حتی دوستم که با من بود و اتفاقاً او هم دختر بود از این اعتراض من تعجب کرد. متأسفانه در کشور ما تعداد دستشویی‌هایی زنانه بسیار کم است و آن تعداد کم هم بدون امکانات هستند. حرف من این است که هر کس مسئول سازمانی می‌شود به نیازهای زنان فکر کند و متوجه شود که نوار بهداشتی به اندازه مایع دستشویی مهم است!»

بارها برایم پیش آمده است که برای سرکشی به کارخانه که محیطی مردانه است رفته‌ام و آنجا پریود شده‌ام و تقریباً توان راه رفتن را از دست داده‌ام. رنگ صورتم می‌پرد و از درد به خودم می‌پیچم و نمی‌توانم به هیچ‌کس بگویم چه اتفاقی برایم افتاده! بارها وقتی در این شرایط قرار گرفته‌ام، مدیرم رو به من گفته که خانم مهندس! چرا امروز متمرکز نیستید؟ و من مجبورم لبخند بزنم و همه چیز را عادی جلوه دهم. در صورتی که اگر یک مریضی بود می‌توانستم با صدای بلند اعلام کنم که مثلاً سرم درد می‌کند اما هیچ زنی نمی‌تواند فریاد بزند که من امروز پریودم؛ دست از سرم بردارید! البته من در زندگی شخصی با همسرم هم این مشکل را دارم. همسرم پس از ۱۰ سال زندگی مشترک هنوز نمی‌داند در این دوران باید بیشتر مراعات حال من را بکند و سر مسائل کوچک با من نجنگد.

یک بار در محل کارم پریود شدم و مثل همیشه قرص پروفن خوردم تا بتوانم به کارهایم برسم و کسی متوجه درد و حال بدم نشود اما واقعاً نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد که بعد از خوردن قرص یک‌دفعه بدنم خشک شد و نتوانستم هیچ حرکتی بکنم. همکارانم با اورژانس تماس گرفتند و وقتی تکنسین‌ها بالای سرم آمدند فکر کردند که من باردار هستم و در این‌باره از من سوال پرسیدند. در آن لحظه تمام همکاران آقا دورم جمع شده بودند و مکالمه من را با تکنسین‌ها می‌شنیدند و هیچ‌کدام به حریم شخصی من احترام نگذاشتند تا معالجه‌ام راحت انجام شود. تا جایی که تکنسین‌ها از آقایان همکارم خواستند مرا تنها بگذارند. در حالی که این همان آقایانی هستند که ما وقتی پریود هستیم خجالت می‌کشیم دردمان را به آنها بگوییم یا حتی از آنها به خاطر مشکلات عادت ماهانه مرخصی بگیریم

به نظر بنده این قضایا بخش بسیار کوچکی از چالش‌های زنان درباره قاعدگی هستند و زنان زیادی در اطراف ما بابت این چرخه بسیار متداول که نشان‌دهنده سلامت جسمی یک زن است، خجالت‌زده هستند و از صحبت کردن درباره آن شرم دارند. اما آنچه که همه خانم‌ها باید بدانند این است که این فرایند به‌طور طبیعی در دوران باروری جنسی پستانداران ماده رخ می‌دهد و هیچ اتفاق عجیب، شرم‌آور و ترسناکی نیست.