تولید و انتقال آنتی بادی از طریق جفت به دنبال واکسیناسیون COVID-19 و عفونت SARS-CoV-2 در دوران بارداری

0 دیدگاه

تولید و انتقال آنتی بادی از طریق جفت به دنبال واکسیناسیون COVID-19 و عفونت SARS-CoV-2 در دوران بارداری

Maternal production and placental transfer of antibodies following COVID-19 vaccination and SARS-CoV-2 infection during pregnancy

یک مطالعه منتشر شده در مجله تحقیقات بالینی نشان می دهد که واکسیناسیون پیش از تولد علیه کرونا یک واکنش هومورال مادرانه "قوی" ایجاد کرده است که به طور موثر به جنین منتقل می شود. در این مطالعه 213 نفر از زایمان هایی که برای تحویل در 8 مرکز پزشکی در سراسر اسرائیل ارائه شده اند، شامل 86 گیرنده واکسن كرونا، 65 زن غیر واکسینه شده با PCR-تایید شده از عفونت SARS-CoV-2 در دوران بارداری و 62 فرد کنترل نشده غیر واکسینه شده بود

در میان دریافت کنندگان واکسن، میانگین سن حاملگی هنگام دریافت اولین دوز واکسن 5/7 ± 5/34 هفته بود. نمونه خون مادر و جنین از شرکت کنندگان قبل از زایمان و از بند ناف پس از زایمان جمع آوری شد. محققان وابستگی زمانی واکنش حاد مادران به عفونت SARS-CoV2 (روزهای 1-45) در زنان آلوده را به پاسخ رژیم دو دوز واکسن BNT162b2 در میان زنان واکسینه شده مقایسه کردند. در میان زنان مبتلا به عفونت قبلی، افزایش تدریجی پاسخ هومورال ایمونوگلوبولین (Ig) G (ضد S1 ، S2 ، حوزه اتصال گیرنده [RBD] و N) در طی 45 روز اول پس از عفونت مشاهده شد.

_____________________________________________________________________________

بيشتر بخوانيد: درمان‌های کووید-۱۹: پرسش و پاسخ‌هایی از دانشگاه هاروارد

_____________________________________________________________________________

در همین حال، در همان دوره، زنان واکسینه شده که اولین دوز واکسن را دریافت می کنند، یک پاسخ سریع IgG به S1 ، S2 ، RBD نشان می دهند اما نه N، و در نتیجه مقدار تیتر بالا در روز 15 پس از اولین دوز واکسن افزایش یافت. افزایش بیشتر IgG پس از دریافت دوز واکسن دوم مشاهده شد.

علاوه بر این، در زمان زایمان، میزان IgG مادر برای S1 و RBD در زنان واکسینه شده به طور قابل توجهی بالاتر بود، در حالی که IgG برای S2 و N در زنان با عفونت قبلی به طور قابل توجهی بالاتر بود.

در همین حال، IgG جنین برای سطح S2 و N در نمونه های خون بند ناف زنان واکسینه شده به طور قابل توجهی پایین تر بود، در حالی که IgG جنین برای S1 و RBD با زنان PCR مثبت تفاوتی نداشت.

علاوه بر این، محققان هیچ تفاوتی بین شیب همبستگی گروه آلوده به SARS-CoV-2 در مقایسه با گروه واکسینه شده برای همه آنتی بادی ها پیدا نکردند

از طرف دیگر، در میان زنان مبتلا به عفونت قبلی SARS-CoV-2، نسبت انتقال IgG مادر به جنین برای عفونت رخ داده در سن حاملگی 30 هفته به طور مداوم زیر 1 بود، اما در هنگام زایمان برای عفونت های قبل از سن حاملگی 30 هفته به طور قابل توجهی افزایش یافت.

ما در اینجا یک واکنش ایمنی هومورال مادرانه قوی همراه با افزایش آنتی بادی های محافظ در گردش خون جنین از 15 روز پس از اولین واکسیناسیون mRNA BNT162b2 نشان می دهیم. ما همچنین نشان می دهیم که عفونت SARS-CoV-2 در اواسط بارداری منجر به طولانی شدن ایمنی هومورال مادر و جنین می شود که در زمان زایمان نیز تداوم دارد.

مطالعات اخیر گزارش داده است که در میان بیماران آلوده در سه ماهه سوم ، انتقال آنتی بادی های ضد SARS-CoV-2 به جنین به طور قابل توجهی مختل شده است. در واقع، مطالعه ما ضریب انتقال پایین عفونت در اواخر بارداری را تأیید کرد.

با این حال، با در دسترس بودن گروه بزرگی از بیماران که در اوایل بارداری (هفته های 15-30) آلوده شده بودند، ما برای اولین بار توانستیم نشان دهیم که آنتی بادی های ضد COVID-19 خون مادر و بند ناف ، در زمان کوتاهی پاسخ ایجاد می شود.

در شرکت کنندگان در دوره نقاهت که ماهها قبل از زایمان آلوده شده بودند عفونت سه ماهه و همچنین نسبت انتقال در زمان زایمان زیاد بود. نسبت پایین انتقال برای عفونت در اواخر حاملگی همچنین می تواند تاخیر در انتقال آنتی بادی از طریق جفت را منعکس کند.

dgalerts.docguide.com

ترجمه: مريم معصوم زاده