خونریزی پشت جفتی یاهماتوم ساب کوریونیک

خونریزی پشت جفتی یاهماتوم ساب کوریونیک

خونریزی پشت جفتی (هماتوم ساب کوریونیک) شایع ترین ناهنجاری سونوگرافی در حضور جنین زنده است. خونریزی واژینال در نیمه اول بارداری 25 درصد از کل زنان را درگیر می کند و دلیل اصلی انجام سونوگرافی درسه ماهه اول است.

تصاویر سونوگرافی هماتوم ساب کوریونیک در یک زن علامت دار مهم است زیرا زنان باردار مبتلا به هماتوم قابل اثبات پیش آگهی بدتری نسبت به زنان بدون هماتوم دارند (تصاویر زیر را ببینید) با این حال ، هماتوم های ساب کوریونیک کوچک و بدون علامت ، پیش آگهی بیمار را بدتر نمی کنند.

در زنانی که در سونوگرافی آنها هماتوم ساب کوریونیک دیده می شود ، نتیجه جنین به اندازه هماتوم ، سن مادر و سن حاملگی جنین بستگی دارد. نرخ سقط با افزایش سن مادر و افزایش اندازه هماتوم افزایش می یابد.

خونریزی پریژستال (PGH)

به خونریزی گفته می شود که در دوران بارداری در اطراف جنین از محل کوریون فروندوزوم ( مراحل ابتدایی تشکیل جفت) رخ می دهد. طیف خونریزی شامل موارد زیر است:

خونریزی کوریونیک: ناشی از جدا شدن کوریون از آندومتر است.

خونریزی ساب کوریونیک: شایع ترین نوع آن ، بین کوریون و آندومتر اتفاق می افتد.

بروس مول: خونریزی بسیار زیاد زیر جفتی هماتوم preiplacental هماتوم ساب کوریونیک / هماتوم preplacental هماتوم رتروپلاسنتال هماتوم جفتی همه گیرشناسی 2٪ بارداری کمتراز10 هفته 20٪ از کسانی که خونریزی واژینال دارند سن بارداری کمتراز10 هفته است آسيب شناسي خونریزی وریدی از صفحه کوریونی.

درمان و پیش آگهی بیشتر از 90٪ میزان موفقیت بارداری در صورت زنده ماندن جنین با خونریزی کم پریژستال خونریزی زیاد پریژستال (بیش از50٪ محیط کیسه حاملگی): 25٪ میزان از دست دادن حتی اگر جنین زنده باشد.

خونریزی حاملگی با برادیکاردی جنینی (≤90 ضربان در دقیقه): 80 درصد از دست دادن جنین ( سقط) این یک پیش بینی ضعیف برای سقط جنین است تشخیص های افتراقی کیسه زرده، دوقلویی - بارداری دوقلو ،وزیکولار مول خونریزی در اواخر سه ماهه اول یا دوم نیز پیش آگهی را بدتر می کند.

وجود خونریزی subchorionic تشخیص سونوگرافی (هماتوم subchorionic) خطر سقط جنین ، مرده زایی ، سقط جفت و زایمان زودرس را افزایش می دهد.

خونریزی پشت جفتی (هماتوم ساب کوریونیک)

بین دیواره رحم و غشا کوریون جفت جمع می شود و ممکن است از طریق کانال دهانه رحم نشت کند. بعداً در سه ماهه اول و اوایل سه ماهه دوم ، هماتوم ساب کوریونیک ممکن است جفت در حال رشد را تا حدی از محل اتصال آن دور کند. بنابراین پیش آگهی بیماران مبتلا به این نوع هماتوم از پیش آگهی بیماران هماتوم در اوایل سه ماهه اول بدتر است.

هماتوم ساب کرویونیک اغلب پسرفت می کنند ، به خصوص اگر اندازه آن کوچک یا متوسط ​​باشد. هماتوم های بزرگ ، که حداقل 30-40٪ فضای بین جفت وآندومتر را احاطه می کنند ، ممکن است بزرگتر شوند ، کیسه حاملگی را فشرده کرده و منجر به پارگی زودرس غشاها در نتیجه سقط خودبخودی شود.

هماتوم های کوچک روی سطح جفت (خونریزی زیر آمنیوتیک)

در سونوگرافی هفته 18 تا 20 معمول است ، اما خونریزی های مشخص شده در زیر جفت ، در حاشیه یا پشت جفت یک منطقه جدا شده از غشا جنین را نشان دهد.. از اهمیت بیشتری برخوردار است. هماتوم های داخل رحمی بزرگ در سه ماهه دوم ممکن است سلامت مادر را به خطر بیندازد.

در یک متاآنالیز از 7 مطالعه که شامل 1735 زن مبتلا به هماتوم ساب کوریونیک بود ، هماتوم ها با افزایش سقط زودرس ودیررس ، جداشدن جفت و پارگی زودرس غشاها همراه بودند. عوارض خونریزی subchorionic شامل یک سقط خود به خودی اضافی به ازای هر 11 زن و یک مرده زایی اضافی به ازای هر 103 زن بود. [15]

ترومبوهماتومای subchorionic بزرگ ( بروس مول) در سه ماهه دوم با ارزیابی سونوگرافی جفت تشخیص داده شده است. رشد طبیعی جنین و شکل اموج داپلر شریان بند ناف در ارتباط با بقای پری ناتال توصیف شده است.

نشان داده شده است که فراوانی هماتوم ساب کرویونیک در درمان ناباروری با لقاح آزمایشگاهی (IVF) (%22/4) در مقابل بدونIVF(11٪) زیادتر است. انتقال جنین منجمد، یک برابر یا بیشتر و انتقال بلاستوسیست ممکن است از عوامل موثر در بیماران IVF باشد.

ارزیابی مناسب

سونوگرافی روش تصویربرداری انتخاب مناسب برای خونریزی زیر جفت (هماتوم ساب کوریون) است زیرا می تواند به سرعت در بالین بیمار انجام شود و مانند پرتودرمانی خطر خاصی ندارد.

حساسیت سونوگرافی کم است و بین 2 تا 20 درصد متغیر است ، زیرا خون ممکن است از طریق واژن عبور کند و در فضای ساب کوریونیک جمع نشود. هماتوم ها ممکن است نسبت به جفت نیز ایزواکوئیک به نظر برسند.

توموگرافی کامپیوتری

سی تی اسکن در دوران بارداری به دلیل خطر اشعه برای جنین نسبتاً منع مصرف دارد. بیماران باردار ممکن است به دلایلی مانند ارزیابی ضربه یا شکم حاد تحت CT قرار گیرند. اسکن ممکن است خونریزی subchorionic hyperattenuating اتفاقی یا مربوط به آسیب (هماتوم subchorionic) را نشان دهد.

حساسیت CT ممکن است در مقایسه با سونوگرافی زیاد باشد. با این حال ، به دلیل خطر تابش با CT ، مقایسه زیادی از 2 حالت گزارش نشده است.

جدایی کوریوآمنیوتیک طبیعی را نباید با جدا شدن جفت اشتباه گرفت.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی

MRI به طور معمول برای تشخیص خونریزی زیر جفتی (هماتوم ساب کوریونیک) انجام نمی شود. یک اندیکاسیون رایج تر ، تشخیص ناهنجاری های جنین است. MRI ممکن است به طور تصادفی یک هماتوم ساب کوریونیک را نشان دهد و با نشان دادن تغییر در شدت سیگنال تولید شده توسط فرآورده های مختلف خون ، به توصیف و تعیین حدت هماتوم کمک کند. تصاویر چرخشی اکو و شیب اکو با وزن T1 مخصوصاً در ارزیابی خونریزی مفید هستند.

در یک مطالعه ، تکنیک های MRI جنین برای تعیین اینکه آیا آنها برای ارزیابی آسیب شناسی جفت کافی هستند ، ارزیابی شد و براساس یافته های مطالعه ، نویسندگان MRI را ابزاری امیدوار کننده برای ارزیابی نارسایی جفت دانستند. از نظر آسیب شناسی ، 26 جفت انفارکتوس (96.2 ٪ در اسکن MR) را نشان داد. 2 هماتوم رتروپلاسنتال توسط MRI تشخیص داده شد و توسط پاتولوژی تایید شد. 9 مورد از 14 هماتوم subchorionic تایید شد. 6 مورد از 8 خونریزی بینابینی در MRI مشاهده شد. و 3 مورد از 6 مورد كوریوآمنیونیت شدید قبل از تولد تشخیص داده شد.

حرکت جنین گاهی اوقات MRI را محدود می کند. با این حال ، بیننده با اطمینان می تواند سن فرآورده های خونی را تعیین کند.

سونوگرافی

خونریزی حاد زیر جفتی (هماتوم ساب کرونیک) از نظر اکوژنیک متفاوت است و در سونوگرافی بین جفت و جدار رحم دیده می شود (تصاویر زیر را ببینید). هماتوم های ایزواکوئیک ممکن است در سونوگرافی های اولیه دیده نشوند، یا ممکن است به عنوان جفت های ناهمگن و ضخیم شناخته شوند.

سونوگرافی داپلر رنگی ممکن است در تشخیص افتراقی هماتوم آواسکولار از جفت پرعروق کمک کننده باشد . سونوگرافی پیگیری نیز ممکن است در رفع هماتوم کمک کند.

اگر هماتوم ساب کوریونیک بزرگ، بزرگتر از 50٪ اندازه ساک حاملگی باشد ، متوسط ​​اگر 50-20٪ باشد و اگر کوچکتر از 20٪ باشد هماتوم کوچک می توان در نظر گرفت. هماتوم های بزرگ از نظر اندازه (> 30-50٪) و حجم (> 50 میلی لیتر) پیش آگهی بیمار را بدتر می کنند.

هماتوم ها ممکن است طی 1-2 هفته برطرف شوند. در این مدت ، ممکن است به عنوان تجمع مایع کمپلکس با ذرات اکوژنیک دیده شوند. علاوه بر این ، یافته های سونوگرافی همچنین زنده ماندن جنین را تأیید می کند و می تواند در افتراق و تشخیص سایر بیماری های مرتبط با سقط در سه ماهه اول بارداری ، مانند حاملگی خارج رحمی ، بارداری پوچ و حاملگی دوقلو ، کمک کند.

سونوگرافی پیگیری باید همانطور که از نظر بالینی مشخص شود انجام می شود.

درجه حساسیت

سونوگرافی حساسیت زیادی برای خونریزی های کوچک ندارد. با این حال ، این مفیدترین روش در یک بیمار باردار با خونریزی واژینال است. یافتن یک هماتوم ساب کوریونیک یا رتروپلاسنتال همانطور که در سونوگرافی بلافاصله پس از خونریزی واژینال مشخص می شود. درصورت عدم مشاهده هماتوم پیش آگهی نادرست تری قابل پیش بینی است .

فیبروئیدهای رحمی یا انقباضات کانونی میومتریال می تواند باعث ضخیم شدن جفت شود ، یا ممکن است شبیه هماتوم های ساب کوریون یا رتروپلاسنتال باشد. هماتوم ها در اسکن رنگی داپلر ، آواسکولار هستند. فیبروم ها دارای ظاهری هیپواکوئیک مشخص با یا بدون کلسیفیکاسیون و جریان خون محیطی معمولی در تصاویر داپلر رنگی هستند. جریان رنگی در میومتری منقبض شده مشاهده می شود و انقباضات میومتریال گذرا معمولاً ظرف 30 دقیقه از اسکن برطرف می شوند.

هماتوم بند ناف نادر است و ممکن است در نتیجه عمل آمنیوسنتز و نمونه برداری از خون بند ناف باشد. این هماتوم ها به صورت توده های اکوژنیک محدود به خود بند ناف دیده می شوند.

عروق برجسته رتروپلاسنتا و میومتر باید از خونریزی ناهمگن تشخیص داده شوند. عروق به صورت مارپیچ ، ساختارهای بدون اکو و جریان خون در سونوگرافی داپلر رنگی مشخص می شوند. این ویژگی ها آنها را از هماتوم های عروقی متمایز می کند.

منابع:

www.medscape.com

http://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov

ترجمه و تدوین : راضیه فرقانی