درمان فیبروم در یائسگی

در زمان یائسگی فیبروئید رحم را درمان نمی کنند. فیبروئید های رحم، همچنین به عنوان لیومیوم شناخته می شوند، انواع تومورهای کوچکی هستند که در دیواره رحم زن رشد می کنند. این تومورها غیر بدخیم هستند، به این معنی که سرطانی نیستند. با این وجود آنها می توانند درد و سایر علائم ناراحت کننده ایجاد کنند.

درمان فیبروم در یائسگی

فیبرها شایعترین انواع تومورهای غیربدخیم در زنان هستند. آنها اغلب در زنان که در سنین باروری رشد می کنند. شما همچنین ممکن است در طی و بعد از یائسگی آنها را تجربه کنید یا آنها برای اولین بار در طول این دوره رشد پیدا کنند.

در تالار گفتگو بخوانید:فیبروم در بارداری

استروژن و پروژسترون می تواند خطر ابتلا به فیبروئید را افزایش دهد. هنگامی که این هورمون ها در طی یائسگی کاهش می یابد، خطر ابتلا به فیبروم های جدید کاهش می یابد. کاهش هورمون ها همچنین ممکن است سایزفیبروئید را کاهش دهد. بعضی از عوامل خطر می تواند شانس رشد فیبروئید شما را پس از یائسگی افزایش دهد. برخی از این خطرات عبارتند از:

فشار خون بالا، کاهش سطح ویتامین D چاقی تاریخچه سابقه خانوادگی فیبروئیدها، سابقه سابقه عدم بارداری در دوران باروری، طولانی مدت استرس شدید. زنان یائسه بالای 40 سال و زنان آفریقایی-آمریکایی در معرض خطر بیشتری از ابتلا به فیبروئیدها هستند.

فیبروم چیست؟

فیبروم ها دسته ای از تومور های خوش خیمی هستند که دارای رشد غیرطبیعی می باشند و در داخل یا روی رحم ایجاد می شوند. گاهی اوقات این تومورها بسیار بزرگ می شوند و قبل از یائسگی باعث درد شدید شکم و پریودهای سنگین می شوند. در بیشتر موارد، آنها اصلاً هیچ علامت یا علامتی ایجاد نمی کنند. قابل ذکر است که علت اصلی این فیبروم ها ناشناخته است.
بر اساس گزارش دفتر سلامت زنان، حدود 20 تا 80 درصد منبع مورد اعتماد زنان تا سن 50 سالگی به آنها مبتلا می شوند. با این حال، اکثر مردم هیچ علامتی ندارند و ممکن است هرگز متوجه فیبروم خود نشوند.

درمانهای غیر هورمونی فیبروم در یائسگی

برخی از درمان های غیر هورمونی که رایج نیز هستند شامل موارد زیر می باشند:

میومکتومی

گاهی اوقات قبل از انجام عمل جراحی برداشتن رحم، میومکتومی انجام می شود. میومکتومی برداشتن فیبروم را هدف قرار می دهد و نیازی به برداشتن رحم شما نیست. میومکتومی بسته به محل فیبروم ها به چندین روش مختلف قابل انجام است.

اگر قسمت عمده ای از فیبروم در داخل حفره رحم باشد، می توان جراحی را از طریق هیستروسکوپی (با کمک یک لوله نازک و روشن) انجام داد.برخی موارد، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما شکافی را در قسمت پایین شکم شما ایجاد می کند. اندازه و محل برش شبیه برشی است که برای زایمان سزارین استفاده می شود. بهبودی کامل 4 تا 6 هفته طول خواهد کشید. این روش به اندازه سایر روش ها معمول نیست.

ارائه دهنده خدمات بهداشتی شما همچنین ممکن است بتواند جراحی را به روش لاپاراسکوپی انجام دهد. درجراحی لاپاراسکوپی، یک برش کوچکتر ایجاد می شود. زمان بهبودی برای جراحی لاپاراسکوپی کوتاه تر است، اما این نوع جراحی معمولاً فقط برای فیبروم های کوچکتر توصیه می شود.

اگر فیبروئیدها به دنبال میومکتومی دوباره ایجاد شدند، پزشک ممکن است هیسترکتومی را توصیه کند.

هیسترکتومی

برای علائم شدید مربوط به فیبروئیدهای بزرگ و مکرر، برداشتن رحم ممکن است بهترین گزینه باشد. در این نوع جراحی، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما رحم شما را برمی دارد. هیسترکتومی برای خانم هایی بسیاری از روش های درمانی را امتحان کرده اند، درمان قطعی را می خواهند و هیچ برنامه ای برای فرزندآوری در آینده ندارند مناسب است همچنین در شرایط نیز می توان از این روش برای درمان فیبروم در یائسگی استفاده کرد:

• نزدیک به یائسگی هستند
• در حال حاضر یائسه هستند
• فیبروم های متعدد دارند
• فیبروم بسیار بزرگ دارند

انواع هیسترکتومی

هیسترکتومی سه نوع است:

• هیسترکتومی توتال: در این جراحی، ارائه دهنده خدمات بهداشتی رحم و دهانه رحم را بطور کامل برمی دارد. در بعضی موارد، ممکن است لوله های رحمی را نیز بردارند. اگر خوشه های فیبروئید گسترش داشته باشند، این گزینه ممکن است بهترین باشد.
• هیسترکتومی جزئی / ساب توتال: با این جراحی فقط رحم فوقانی شما برداشته می شود. اگر فیبروم در این ناحیه از رحم شما یک مشکل تکراری باشد، ممکن است ارائه دهنده خدمات بهداشتی شما این گزینه را توصیه کند. این ممکن است از طریق آزمایشات تصویربرداری تأیید شود.
• هیسترکتومی رادیکال: این مهمترین شکل هیسترکتومی است و بندرت در درمان فیبروم استفاده می شود. گاهی اوقات برای برخی از سرطان های زنان توصیه می شود. با این جراحی، پزشک رحم، واژن فوقانی، دهانه رحم و پارامتریا (بافت های اطراف رحم و واژن) را برمی دارد.

هیسترکتومی تنها راه بهبود کامل فیبروم است. هر ساله، تقریباً 300000 زن در ایالات متحده طبق منابع معتبر تحت عمل جراحی برای تسکین فیبروئید قرار می گیرند. بیمار و ارائه دهنده خدمات بهداشتی درمانی می توانند تعیین کنید که آیا این جراحی بهترین روش درمان فیبروم برای شما خواهد بود یا خیر.

سایر روش های درمان فیبروم در یائسگی

سایر درمان های ممکن برای زنان یائسه یا یائسگی شامل این روش های غیرتهاجمی یا کم تهاجمی است:

میولیز

جایی که فیبروم ها و رگ های خونی آنها با گرما یا جریان الکتریکی از بین می روند. یک مثال روشی است که به Acessa معروف است.

جراحیFUS

جراحی سونوگرافی پرقدرت (FUS)، که از امواج صوتی با انرژی بالا و با فرکانس بالا برای از بین بردن فیبروم استفاده می کند.

آندومتریال ابلیشن

آندومتریال ابلیشن، که از روش هایی مانند گرما، جریان الکتریکی، آب گرم یا سرمای شدید برای از بین بردن لایه رحم استفاده می کند.

آمبولیزاسیون شریان رحم

آمبولیزاسیون شریان رحم، که خون رسانی به فیبروئیدها را قطع می کند در درمان فیبروم رحمی تنها پیش از یائسگی اندیکاسیون دارد به دلیل نگرانی در مورد درمان به اشتباه سارکوم رحم، که ابتلا به این بیماری در یائسگی افزایش می یابد، بنابراین درمان آمبولیزاسیون شریان رحمی (UAE) در بیماران یائسه محدود می شود، یک مطالعه آزمایشی نشان می دهد که ممکن است به دنبال نتیجه درمان UAE، حجم فیبروئید، در بیماران یائسه کاهش یابد.

ترانکسامیک اسید

ترانکسامیک اسید یک داروی خوراکی غیر هورمونی است که می تواند در دوران قاعدگی یا در خونریزیهای شدید قاعدگی(HMB) مصرف شود. بیمارانی که نمی توانند یا نمی خواهند از داروهای هورمونی ترکیبی استفاده کنند یا کسانی که تمایل به درمان نگهدارنده علامت وسیمتوماتیک دارند، استفاده می شود. یک بررسی سیستماتیک گزارش داد که می تواند از پروژستینهای خوراکی موثرتر باشد، و مطالعات کوچک در بیماران مبتلا به خونریزیهای شدید، مرتبط با فیبروم سودمند بوده است ترانکسامیک اسید به صورت دوز خوراکی 1.3 گرمی در روز سه بار در دسترس است ودرخونریزیهای شدید شروع میشود.

ضخامت آندومتر بعد ازیائسگی

معمولاً در خانم یائسه کمتر از 5 میلی متر است، اما cutoff مختلفی برای ارزیابی بیشتر ضخامت در این دوران پیشنهاد شده است.

• ضخامت آندمتر همراه باخونریزی واژینال(بدون مصرف تاموکسیفن):
• حد طبیعی بالاتر از 5 میلی متر است
• اگر آندومتر> 5 میلی متر و 7٪ باشد اگر آندومتر <5 میلی متر باشد خطر سرطان 0.07٪ ~ است
• در مورد درمان جایگزینی هورمونی: حداکثر ضخامت 5 میلی متر است

ضخامت آندومتر بدون سابقه خونریزی واژینال:

دامنه قابل قبول از ضخامت آندومتر در این گروه به خوبی مشخص نشده است، مقادیر برش 8-11 میلی متر پیشنهاد شده است:

• اگر آندومتر> 11 میلیمتر باشد، خطر ابتلا به سرطان 7٪ است و اگر آندومتر <11 میلی متر 8 باشد = 0.002٪ خطر سرطان آندومتر است
• اگر در درمان با تاموکسیفن باشد: کمتر از5 میلی متر (اگرچه 50٪ از کسانی که تاموکسیفن دریافت می کنند دارای ضخامت بیشتر از 8 میلی متر هستند)
• اگر یک زن خونریزی را تجربه نکرده باشد، و آندومتر ضخیم شود، دستورالعمل ها مشخص نیستند. یا تکرار سونوگرافی ترانس واژینال یا مراجعه به متخصص زنان معقول است.
• MRI: ضخامت آندومتر در MRI به خوبی ارزیابی می شود. اندازه گیری باید در یک برش میانی ساژیتال، مشابه سطح ارزیابی سونوگرافی انجام شود.

آندومتر طبیعی بدون در نظر گرفتن مرحله چرخه قاعدگی یا وضعیت یائسگی به طور همگن واز لایه زیرین و میومتر جدا می باشد.

یائسگی چه تاثیری در علائم و توسعه فیبروم دارد؟

بررسی مدیکال توسط Carolyn KayوMD - نوشته شده توسط Kristeen Cherney (به روز شده در 17 ژوئیه 2020) فیبروم رحم، همچنین به عنوان فیبروئید یا لیومیوم شناخته می شود، تومورهای کوچکی هستند که در دیواره رحم یک زن رشد می کنند. این تومورها خوش خیم هستند، به این معنی که سرطانی نیستند. با این حال، آنها می توانند باعث درد و سایر علائم ناخوشایند شوند.

فیبروم متداول ترین نوع تومورهای خوش خیم در زنان است. این بیماری اغلب در زنانی که در سنین باروری هستند ایجاد می شود. ممکن است در دوران یائسگی و بعد از آن نیز آنها را تجربه کنید - یا حتی برای اولین بار در این مرحله از زندگی دچار آنها شوید.

اطلاعات بیشتر در باره فیبروم

درباره فیبروم و ارتباط آن با یائسگی بیشتر بدانید:

فیبروم و هورمون های شما

هورمون های استروژن و پروژسترون می توانند خطر ابتلا به فیبروم را افزایش دهند. در دوران یائسگی، بدن شما استروژن و پروژسترون کمتری تولید می کند. در نتیجه، خطر ابتلا به فیبروم جدید کاهش می یابد.کاهش سطح هورمون ها همچنین ممکن است به کاهش اندازه فیبروم های موجود کمک کند.

عوامل خطر برای فیبروم

برخی از عوامل خطر می توانند احتمال ابتلا به فیبروم را افزایش دهند. آنها عبارتند از:

• فشار خون بالا (فشار خون بالا)
• سطح پایین ویتامین D
• سابقه خانوادگی فیبروم
• چاقی
• نداشتن سابقه بارداری
• استرس طولانی مدت و شدید
• زنان بالای 40 سال و زنان آمریکایی آفریقایی تبار نیز در معرض خطر بیشتری برای فیبروم هستند.

علائم فیبروم

فیبروم ها به طرق مختلف می توانند بر زنان قبل از یائسگی وپس از یائسگی تأثیر بگذارند. به طور کلی، ازآنجایی که علائم درریائسگی ثابت ویا کمتر میشوند، بیماران دوره یائسگی به طور معمول می توانند به طور پیش بینی شده کنترل شوند. بیماران یائسه با فیبروم باید به طور دوره ای ارزیابی شوند تا اطمینان حاصل شود که اندازه فیبروم یا فیبروم افزایش نیافته است. در مورد مدت زمان برای ارزیابی اتفاق نظر وجود ندارد، اما هر یک تا دو سال در صورت عدم وجود علائم جدید منطقی به نظر می رسد. بیماران یائسه با علائم جدید، به ویژه خونریزی یا بزرگ شدن رحم، باید بلافاصله ارزیابی شوند و بدخیمی، از جمله لیومیوسارکوم، باید کنار گذاشته شود.

گاهی اوقات هیچ علائمی از فیبروم وجود ندارد. ارائه دهنده خدمات بهداشتی شما ممکن است در طی یک معاینه سالانه لگن، فیبروم را تشخیص دهد. زنان، چه قبل از یائسگی یا بعد از یائسگی، می توانند علائم فیبروئیدی زیر را تجربه کنند:

• خونریزی شدید
• لکه بینی مکرر
• کم خونی در اثر از دست دادن قابل توجه خون
• کرامپ مشابه قاعدگی
• احساس سنگینی در قسمت پایین شکن
• تورم شکم
• درد پایین کمر
• تکرر ادرار
• بی اختیاری یا نشت ادرار
• مقاربت دردناک
• تب
• حالت تهوع
• سردرد

فیبروم یا خوشه ای از فیبروم ها که به دیواره رحم فشار می آورند می توانند مستقیماً باعث بسیاری از این علائم شوند. به عنوان مثال، فشار ناشی از فیبروم بر روی مثانه شما می تواند باعث تکرر ادرار شود.

درمان فیبروم بعد از یائسگی

پرداختن به فیبروم ممکن است مشکل باشد. در حال حاضر قرص های ضد بارداری درمان دارویی ارجح هستند. ارائه دهنده خدمات بهداشتی درمانی شما ممکن است برداشتن فیبروم را با جراحی توصیه کند، این روشی است که به عنوان میومکتومی شناخته می شود. جراحی هیسترکتومی رحم یا برداشتن فیبروم رحمی از طریق جراحی نیز ممکن است در نظر گرفته شود.

درمان های هورمونی فیبروم

قرص های جلوگیری از بارداری یکی از راه های ممکن برای کنترل علائمی مانند درد و خونریزی بیش از حد است. با این حال، آنها فیبروم ها را کوچک نمی کنند و باعث از بین رفتن آنها نمی شوند.

شواهدی وجود دارد که از استفاده از قرصهای ضد بارداری ترکیبی و فقط پروژسترونی برای فیبروم پشتیبانی می کند. پروژستین ها همچنین می توانند علائم دیگر یائسگی را کاهش دهند و درمان های جایگزین هورمون را موثرتر کنند.

سایر درمان های هورمونی که درد و خونریزی را تسکین می دهد شامل پروژسترون تزریقی و دستگاه های داخل رحمی (IUD) حاوی پروژستین است.

پیش آگهی

فیبروم در زنان قبل از یائسگی بیشتر دیده می شود، اما در دوران یائسگی هم می توانید به فیبروم نیز مبتلا شوید. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد روشهایی که می توانید علائم فیبروئید را کنترل کنید و اینکه آیا جراحی گزینه مناسبی برای شماست صحبت کنید. فیبروم هایی که هیچ علائمی ایجاد نمی کنند، ممکن است به هیچ وجه به درمان نیاز نداشته باشند.

ترجمه وگردآوری مطالب راضیه فرقانی کارشناس مامایی