دیسمنوره یا درد در هنگام قاعدگی و مدیریت درمان آن

0 دیدگاه

دیسمنوره یا درد در هنگام قاعدگی و مدیریت درمان آن

درد هنگام قاعدگی

درمان دیسمنوره به منظور فراهم آوردن تسکین علائم و همچنین مهار فرآیندهای اساسی که موجب مهار علائم می شوند، هدف قرار می گیرد. درجه بندی دیسمنوره بر اساس شدت درد و میزان محدودیت فعالیت روزانه ممکن است به شما کمک کند که استراتژی درمان را راهنمایی کنید. داروهای مورد استفاده ممکن است شامل داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی و داروهای ضد درد اپیوئیدی ( مخدر) و داروهای ضد بارداری خوراکی (OCs) باشد. علاوه بر تسکین درد، اصلی ترین درمان ها شامل اطمینان دادن و آموزش هستند. درمان های دیگر پیشنهاد شده است، اما بیشتر آنها به خوبی مورد مطالعه نیستند.

در بیماران مبتلا به علائم مقاوم، یک رویکرد چند رشته ای ممکن است دنبال شود. بیماران مبتلا به درد لگن به طور متناوب نیاز به مشاوره با متخصص زنان در ED ندارند، هرچند آنها باید به دنبال پیگیری موارد به شکل سرپایی باشند. به استثنای موارد خاصی شامل عفونت (به عنوان مثال، آبسه ها)

درباره ورزش در دوران قاعدگی چه میدانید؟

درمان فوری درد پریود، درمان دارویی

درمان دیسمنوره اولیه به منظور کمک به کاهش درد لگن و علائم مرتبط با آن (به عنوان مثال سردرد، تهوع، استفراغ، استفراغ و اسهال) که به طور معمول همزمان با شروع جریان قاعدگی یا قبل از شروع جریان قاعدگی همراه است، . درد لگن می تواند ناراحت کننده باشد و گاهی اوقات به پشت و ران ها سرایت کند، و اغلب به مداخلات سریع نیاز دارد.

تا به امروز، درمان دارویی بهترین و موثرترین درمان برای کاهش دیسمنوره بوده است. از آنجایی که درد ناشی از انقباضات عروق رحمی، عدم اکسیژن رسانی و انقباضات متناوب

پروستاگلاندین ها است، تسکین علائم اغلب می تواند با استفاده از عوامل مؤثر بر سنتز پروستاگلاندین ایجاد شود و دارای خواص ضد التهابی و ضد درد باشد.

NSAIDs و OCs

ترکیبی هستند که معمولا برای درمان دیسمنوره اولیه مورد استفاده قرار میگیرند. این عوامل مکانیسم های مختلفی دارند و می توانند در موارد مقاومتی مورد استفاده قرار گیرند. عدم پاسخ به NSAID ها و OC ها (یا ترکیبی از آنها) ممکن است احتمال ایجاد یک علت ثانویه برای دیسمنوره باشد

درمان دیسمنوره ثانویه شامل اصلاح عامل اصلی ایجاد دیسمنوره است. برای درمان شرایط پاتولوژیک لگن (به عنوان مثال، آندومتریوز) و برای کاهش دیسمنوره همراه ، ممکن است اقدامات خاص (پزشکی یا جراحی) مورد نیاز باشد. استفاده دوره ای از داروهای ضد درد به عنوان درمان کمکی ممکن است سودمند باشد.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی

NSAIDs

شایع ترین درمان برای دیسمنوره اولیه و ثانویه است. آنها کاهش درد قاعدگی را با کاهش فشار داخل رحمی و کاهش سطح پروستاگلاندین F2α (PGF2α) در مایع قاعدگی کاهش می دهند.

NSAIDs

که پروستاگلاندین سنتتاز نوع I را مهار میکندو سرکوب تولید endoperoxides cyclic (مانند _2fenamates، cyclooxygenase [COX] عوامل انتخابی ، اسید پروپیونیک، و اسید استیک استیل) کاهش علائم را با کاهش غلظت پروستاگلاندین مایع اندومتر و قاعدگی می کند.

اگر به زودی به اندازه کافی و در مقدار کافی مصرف شود، NSAID ها در کاهش درد قاعدگی بسیار موفق هستند. از آنجا که آنها نسبت به روش های دیگربرای مدت کوتاهی مورد استفاده قرار می گیرند

زنان جوان، به طور کلی به خوبی و بدون سمیت شدید تحمل میکنند. شایع ترین عوارض جانبی ناشی از NSAID ها طبق (FDA) برای درمان دیسمنوره عبارتند از:

دیکلوفناک

ایبوپروفن

کتروپروفن

مکلوفنامات

مفنامیک اسید

ناپروکسن

آسپیرین ممکن است به اندازه این داروهای ضد التهابی مؤثر نباشد و استامینوفن ممکن است برای کاهش درد های کرامپی خفیف قاعدگی. مفید باشد

NSAID هایی که در طول 30-60 دقیقه به حداکثر غلظت سرمی می رسند و سرعت اثر سریعتری دارند (مانند ایبوپروفن، ناپروکسن و مکلوفنامات). با این حال، پاسخ فردی بیمار متفاوت است، و بیماران ممکن است قبل از انتخاب کردن یکی از این داروها، چندین عامل را امتحان کنند. بعضی از NSAID ها (به عنوان مثال، ایندومتاسین) باید اجتناب شود، زیرا آنها بروز عوارض جانبی بالاتری دارند.

مهار کننده های خاص COX-2 همچنین در کاهش درد قاعدگی موثرند.