هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه (PHPT) در بارداری

هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه (PHPT) با تولید بیش از حد هورمون پاراتیروئید (PTH) به دلیل هیپرپلازی پاراتیروئید ، آدنوم یا کارسینوم مشخص می شود و منجر به هایپرکلسمی و PTH بالا یا حداکثر نرمال می باشد. علائم هیپرکلسمی در 20٪ بیماران مشاهده می شود و شامل خستگی ، حالت تهوع ، یبوست ، افسردگی ، نقص کلیه و آریتمی های قلبی است. در شدیدترین موارد ، اورمی ، کما یا ایست قلبی می تواند منجر شود. هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری نادر است و میزان بروز آن 1٪ گزارش شده است. عوارض مادر و جنین / نوزاد به ترتیب در 67 و 80 درصد موارد درمان نشده رخ می دهد. از عوارض مادران می توان به نفرولیتیازیس ، پانکراتیت ، هایپرمزیس گراویداروم ، پره اکلامپسی و بحران های هیپرکلسمی اشاره کرد. عوارض جنین شامل محدودیت رشد داخل رحمی است. زایمان زودرس و خطر سقط جنین سه تا پنج برابر افزایش می یابد. بین میزان شدت هیپرکلسمی و خطر سقط جنین رابطه مستقیمی وجود دارد که سقط جنین در آن دسته از بیماران با کلسیم سرم بیشتر از 2/85 میلی مول در لیتر بیشتر است. عوارض نوزادی شامل هیپوکلسمی است. در اینجا ، ما سه کیس شامل سه زن را که مبتلا به هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری تشخیص داده شده اند ، ارائه می دهیم. مورد 1 در حاملگی با نئوپلازی غدد درون ریز نوع 1 (MEN1) تشخیص داده شد و به دلیل هیپرکلسمی شدید علامت دار ، در سه ماهه دوم بارداری وی به ارزیابی دو طرفه گردن و پاراتیروئیدکتومی ساب توتال نیاز داشت. هر دو مورد 2 و 3 مورد به دلیل آدنوم پاراتیروئید با هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه تشخیص داده شدند و در سه ماهه دوم نیاز به پاراتیروئیدکتومی یک طرفه داشتند. این کیس ها ، روند کار و رویکرد مدیریت متناسب بیماران مبتلا به هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری را برجسته می کند. نکات یادگیری: هایپر پاراراتیروئیدیسم اولیه در بارداری با شیوع بالای عوارض مرتبط با جنین و نوزاد در مادر مرتبط است که مستقیماً با درجه سطح کلسیم سرم مادر متناسب است. پاراتیروئیدکتومی یک روش درمانی قطعی برای هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری است و در مدیریت هر سه مورد در این سری استفاده شد. وقتی کلسیم سرم به طور مداوم از 2/75 میلی مول در لیتر بیشتر باشد و یا برای مدیریت عوارض هیپرکلسمی مادر یا جنین توصیه می شود. مدیریت جراحی ، در صورت لزوم به طور ایده آل در سه ماهه دوم انجام می شود. هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه به طور ژنتیکی تقریبا در 10 درصد موارد مشخص می شود ، احتمال افزایش ابتلا به آن در افراد کمتراز40 سال ، باسابقه خانوادگی مربوطه و سایر اندوکرینوپاتی های مرتبط وجود دارد. آزمایش ژنتیک یک مکمل تشخیصی مفید است و می تواند گزینه های درمان و مدیریت را برای بیماران مبتلا به هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری تشخیص دهد ، همانطور که در کیس 1 در این مجموعه توضیح داده شد ، که با سندرم MEN1 تشخیص داده شد. زنان در سن باروری با هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه باید از خطرات و عوارض مرتبط با هایپراپاراتیروئیدیسم اولیه در بارداری مطلع شوند و باید تا زمان عادی شدن سطح کلسیم بارداری به تعویق بیافتد و یا از درمان جراحی آنها اجتناب شود. منبع : PubMed ترجمه : راضیه فرقانی