تشخیص افتراقی سقط جنین از بارداری خارج رحمی(EP)

اندازه‌گیری سریال hCG و سونوگرافی سریال EP را قبل از پارگی تشخیص داد. حداقل 2/1 زنانی‌که مبتلا به EP می‌شوند هیچ فاکتور خطری ندارند و تشخیص اولیه بر اساس شک به وقوع EP است. هر زن در سن باروری با خونریزی واژینال و درد باید برای حاملگی اسکرین شود. سونوگرافی ترانس واژینال برای رویت حاملگی داخل رحم و خارج رحم به‌کار می‌رود ولی ممکن است اصلاً تشخیص دهنده نباشد که باید تکرار شود. سن دقیق حاملگی بهتر از میزان hCG وقتی حاملگی داخل رحم باید دیده شود کمک می‌کند برای مثال در موارد حاملگی با تحریک تخمک‌گذاری و انتقال جنین اگر تا 24 روز و بیشتر ساک داخل رحم دیده نشود شک به EP کنید در غیر این‌صورت سطح سرمی hCG برای تفسیر سونوگرافی تشخیص داده نشده به‌کار می‌رود که معمولاً وقتی hCG به mIU/ml2000-1500 رسید باید ساک داخل رحمی دیده شود. تشخیص حاملگی داخل رحم معمولاً EP را رد می‌کند ولی به هر حال حاملگی هتروتوپیک که با استفاده از ART افزایش می‌یابد و در برخی گزارشات به 1% می‌رسد را باید در نظر داشت. اگر سطح hCG بیشتر از mIU/ml) Discriminatory zone2000 -1500) بوده و سونوگرافی ترانس واژینال کمکی نکند احتمال EP وجود دارد ولی به هر حال حاملگی های چندقلو میزان بالاتر hCG دارند که ممکن است به mIU/ml2000 قبل از رویت ساک هم برسند بنابراین اگر احتمال حاملگی دوقلویی باشد باید سطح hCG دوباره بررسی شود. پروژسترون سرم می‌تواند تشخیص EP تایید کند که مستقل از سطح hCG است ولی سطح غیر طبیعی پروژسترون نمی‌تواند محل حاملگی غیر طبیعی را تشخیص دهد. میزان پروژسترون کمتر از ng/ml5 دارای specificity صددرصد در تایید حاملگی غیر طبیعی است و سطح پروژسترون بیشتر از ng/ml20 معمولاً دال بر حاملگی طبیعی داخل رحم و سطوح بین ng/ml20-5 بینابینی است که بیشتر حاملگی‌های EP دارای سطح پروژسترون ng/ml20-10 دارند که استفاده کلینیکی پروژسترون را محدود می‌کند. در صورت عدم تشخیص سونوگرافی و سطح پروژسترون کم باید hCG اندازه‌گیری شود که افزایش کمتر از 53% به مدت 48 ساعت دال بر حاملگی غیرطبیعی است (حساسیت99%). نمونه‌گیری آندومتر می‌تواند در افتراق EPیاIUP با تایید پرزهای کوریونیک کمک کننده باشد. در بیماری که از نظر کلینیکی stable است سونوگرافی ترانس واژینال وقتی به hCG به حد زون تشخیصی رسید (DZ) باید تکرار شود.