دلنوشته ای به مناسبت روز جهانی ماما

برای دلم کارکردم هر روز نشستم و گوش دادم به داستان ستم های زنان کتک خورده روزگار. جهل و سنت و خرافه پرستی و صبر و سازش و.... همه وهمه معجونی بود دست ساز برای ستم به زنان. دستانم را می‌گرفتند برای کمک اما زبانم همچو ن جویباری پاک و زلال به شستن اندیشه های غلط آنها میرفت. برای گفتن باید می‌آموختم و من هر روز شاگرد کتاب و مطلبی بودم... قلبم مامن ، گام‌های رفت وآمد خاطرات هزاران هزار زن شد. برای دلم کار کردم. از من نخواه که جور دیگری باشم. مامایی پلی بود بین من و انسانها مامایی دری بود بین من و داستان های زنان مرموز و خاموش. من هر روز منتظر گفتن حرفهای جدید و نو هستم. مامایی تنها زایش یک کودک نیست. من هرروز در انتظار زایش اندیشه های پاک یک زن هستم ظهوری نو وبرتر از قبل روز جهانی ماما مبارک 15 اردیبهشت 99 مریم سادات معصوم زاده