بیماران مبتلا به PFD

0 دیدگاه

مروری بر چگونگی ارزیابی سلامت جنسی در بیماران مبتلا به PFD، اثرات PFD و روشهای درمانی آنها بر عملکرد جنسی

Sexual function in women with pelvic floor disorders

به طور کلی، مداخلات موفقیت آمیز PFD، عملکرد جنسی را نیز بهبود می بخشد. با این حال، بیمارانی هستند که علیرغم درمان، عملکرد جنسی آنها بدون تغییر خواهد ماند و اقلیت کوچکی اما قابل توجهی که به دنبال درمان اختلال کف لگن، عملکرد بد جنسی را گزارش خواهند کرد. مشکلات در عملکرد جنسی در بین زنان مبتلا به اختلالات کف لگن (PFD) شایع است. ارزیابی عملکرد جنسی ساده ترین راه برای شناسایی عملکرد جنسی است که از بیمار یک سری ساده پرسیده میشود.

آیا شما از نظر جنسی فعال هستید؟ آیا مشکلی ندارید؟ آیا فعالیت جنسی شما با درد همراه است ؟

به طور قابل توجهی، باید از پرسیدن اینکه آیا بیمار از زندگی جنسی خود راضی است پرهیز شود زیرا رضایت مربوط به انتظارات است، که از یک بیمار به بیمار بسیار متفاوت است. روش دیگر ارزیابی عملکرد جنسی استفاده از پرسشنامه معتبر است،با توجه به ابزار ارزیابی معتبر، International Continence Society (ICS) ابزارهای مختلفی را که می تواند برای تعیین کمیت عملکرد جنسی در زنان مبتلا به بی اختیاری ادرار و افتادگی اندام لگن مورد استفاده قرار گیرد، ارزیابی کرده است. پرسشنامه ذیل در ارتباط با علائم دستگاه ادراری تحتانی (ICIQ-FLUTSsex) و افتادگی اندام لگن پرسشنامه های جنسی بی اختیاری ادرار (PISQ-12 و PISQ-13) اخیراً اصلاح و به روز شده است.

درمان موفقیت آمیز PFD مشکلات جنسی و همچنین کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.

______________________________________________________________________

بيشتر بخوانید:چند راهکار برای زمانی که رابطه زوجین روبه یکنواختی و عدم لذت میرود

______________________________________________________________________

هیسترکتومی و سلامت جنسی: تصور می شود که برداشتن رحم بر عملکرد جنسی تأثیر می گذارد. در بعضی از خانم ها، انقباضات رحمی ریتمیک در زمان ارگاسم لذت بخش تلقی می شود و نتیجه هیسترکتومی باعث از دست دادن این تجربه می شود. برای زنانی که تحت هیسترکتومی قرار می گیرند ، برطرف شدن وضعیت زمینه ای معمولاً منجر به بهبود کیفیت زندگی از جمله عملکرد جنسی می شود. مطالعات نشان داده است که هیچ تفاوتی در سلامت جنسی درمواقع هیسترکتومی کامل یا فوق سرویکال وجود ندارد. اما در صورتی که بیماراز نظر ذهنی حس میکند که حفظ دهانه منجر به حفظ رضایت جنسی میشود از رزکسیون آن خودداری شود.

عمل اوفرکتومی ممکن است تأثیر بدی بر سلامت جنسی، به ویژه در زنان قبل از یائسگی داشته باشد. ممکن است جایگزینی تستوسترون ترانس درمال برای کمک به حفظ / بهبود عملکرد جنسی در نظر گرفته شود.

بی اختیاری ادرار و سلامت جنسی

زنان مبتلا به بی اختیاری ادرار با اختلال عملکرد جنسی مواجه میشوند مطالعات نشان داده است که جراحی برای رفع بی اختیاری استرسی ادرار (SUI) تأثیر مثبتی بر عملکرد جنسی ، به ویژه با رفع بی اختیاری Coital دارد. نشان داده نشده است که جراحی بر جنبه های دیگر عملکرد جنسی مانند میل، تحریک یا ارگاسم تأثیر دارد. مطالعات در مورد انواع مختلف جراحی های بی اختیاری (به عنوان مثال ، نوار واژن در مقابل نوار ترانزیستور) هیچ تفاوت معنی داری بین این مداخلات از نظر عملکرد جنسی نشان نداده است.

به طور کلی، زنانی که بدون در نظر گرفتن مداخله ، بهبود بی اختیاری خود را تجربه می کنند، به بهبود عملکرد جنسی نیز می رسند.

این افراد با پیشرفت قابل توجهی ازنظر میل، لوبریکاسیون، ارگاسم، رضایت و نمره کل شاخص عملکرد جنسی زنان همراه بود. دلایل بدتر شدن عملکرد شامل دیسپارونیا است که ممکن است با مشکلات مربوط به مش یا در ترمیم بافتی رخ دهد. بخشی از مشکل درمان جراحی ممکن است کوتاه شدن بیش از حد واژن باشد(کمتر از 7cm)

اطلاع رسانی به بیماران در مورد تأثیر شرایط آنها بر سلامت جنسی و تأثیر بالقوه مداخلات در درمان این شرایط مهم است. نکته مهم این است که، باید به زنان اطمینان داده شود که افتادگی مانع از فعالیت جنسی نیست و هیچگونه آسیبی از فعالیت جنسی قبل یا بعد از ترمیم برای او یا همسر او ندارد. مواد روان كننده (لوبریکنت) ممکن است برای برخی از بیماران مفید باشد.

نتیجه گیری

مداخلاتی که عملکرد کف لگن را بهبود می بخشند، معمولاً عملکرد جنسی را نیز بهبود می بخشد.

منبع: www.ncbi.nlm.nih.gov

ترجمه: مریم سادات معصوم زاده