مصائب یک عادت!

مهم‌ترین مسئله من این است که هیچ‌کس خودش را موظف نمی‌داند در دستشویی‌های عمومی در سطح شهر یا حتی سرویس‌های بهداشتی سازمان‌ها، رستوران‌ها و … نوار بهداشتی یا دستمال کاغذی قرار دهد. در حالی که این موضوع در همه جای جهان حل شده و جزء هزینه‌کردهای عادی برای هر سازمانی محسوب می‌شود. در ایران هیچ‌کس متوجه نیست که وجود دستمال کاغذی و نوار بهداشتی در دستشویی به اندازه مایع دستشویی مهم است. متأسفانه ما زن‌ها نه تنها در این‌باره صحبت نمی‌کنیم بلکه انتظار هم نداریم کسی این کار را برایمان انجام دهد. همه فکر می‌کنند که ما موظف هستیم حتماً در کیف دوشی‌مان یک عدد نوار بهداشتی داشته باشیم اما من می‌گویم وقتی قرار نیست سرویس‌های بهداشتی به این نیازهای مهم توجه داشته باشند پس دلیل تفکیک جنسی سرویس‌های بهداشتی چیست؟ مگر یکی از دلایل تفکیک این نیست که نیازهای زن و مرد با هم فرق دارند؟ آیا واقعاً نصب پلاک زنانه و مردانه سر در سرویس‌های بهداشتی دغدغه ماست؟ من یک روز در رستورانی پریود شدم و به سرعت به سمت سرویس بهداشتی رفتم اما در سرویس زنانه حتی دستمال کاغذی هم نبود. من از این بابت به مدیر رستوران اعتراض کردم و به او گفتم وظیفه شماست که در سرویس بهداشتی زنانه نیازهای زنان را پیش‌بینی کنید اما او یک‌جوری با تعجب به من نگاه کرد که انگار دارم چه حرف عجیبی می‌زنم! حتی دوستم که با من بود و اتفاقاً او هم دختر بود از این اعتراض من تعجب کرد. متأسفانه در کشور ما تعداد دستشویی‌هایی زنانه بسیار کم است و آن تعداد کم هم بدون امکانات هستند. حرف من این است که هر کس مسئول سازمانی می‌شود به نیازهای زنان فکر کند و متوجه شود که نوار بهداشتی به اندازه مایع دستشویی مهم است!»