تشخیص افتراقی سقط جنین از بارداری خارج رحمی

بتا-hCG برای تأیید حاملگی مهم است و آن را از خونریزی ناشی از اختلالات رحم یا خونریزی از علت دیگری تشخیص می دهد. سطح hCG نیز برای کمک به تشخیص سقط جنین کامل از سقط تهدید شده یا حاملگی خارج رحمی مهم است. اگر سطح hCG بالاتر از 1500-2000 mIU / mL باشد، سونوگرافي ترانس واژينال بايد ساک بارداري  در داخل رحمي را تشخيص دهد. سطح بیش از 3000 mIU / mL باید سونولوژیست قادر به دیدن تصویر یک حاملگی با جنین زنده  در داخل رحم توسط سونو گرافی واژینال باشد. اگر مقادیر بسیار پائین باشد و کانال دهانه رحم بسته باشد و تاریخچه  مادر باردار با دفع بقایای بارداری باشد. (که یک پزشک تایید کرده است و رحم در سونوگرافی خالی  از محصولات بارداری باشد تشخیص سقط کامل است. با این حال، اگر سطح hCG بالا باشد، هیچ تاریخچه ای از دفع بافت و بقایا وجود نداشته باشد، و سونوگرافی نشان دهنده یک رحم خالی است، باید فرض کنیم که حاملگی خارج رحمی وجود دارد مگر اینکه خلافش ثابت شود. سطح پایین hCG (به عنوان مثال، ᐸ200 mIU / mL) ممکن است تشخیص مشکل تر باشد. بررسی و نظارت بر سطح hCG هر چند روز بررسی شود اگر بیمار وضعیت ثابت دارد و شکایت از درد نیست. اگر کاهش  سطح   hCG باشد ، بیمار احتمالا سقط جنین یا دفع لوله ای داشته با این حال، اگر مقادیر افزایش یابد،  سونوگرافی برای تشخیص افتراقی اینکه آیا حاملگی داخل رحمی یا حاملگی خارج رحمی وجود دارد مفید است و همچنین مدیریت درست بارداری، ضروری است. سطح hCG باید در سه ماهه اول بارداری حداقل 53٪ در هر 2 روز افزایش یابد.