چسبندگی_جفت

‍ اختلالات چسبندگی جفتی(placental attachment disorder )به معنی گسترش پرزهای جفتی به میومتر در ارتباط با فقدان کامل یا نسبی بازالیس دسیدوا پرزهای جفتی (#پلاسنتا_اکرتا، تقریباً 78٪ موارد) ، در اعماق میومتریم گسترش می یابد (#پلاسنتا_اینکرتا ، تقریباً 15٪ موارد) یا به کل میومتریوم نفوذ کنید (جفت پرکرتا ، 5-7٪) در سروز گسترش می یابد ، حتی در برخی موارد به مثانه یا راست روده نفوذ می کند. عوامل خطر شامل سزارین های قبلی، اعمال قبلی رحم (به عنوان مثال ، میومکتومی ، کورتاژ و... عوارض پلاسنتااکرتا مرگ و میر مادری ،خونریزی تهدید کننده زندگی ، آمبولی ، آسیب به اندام های مجاور با صدمات ثانویه ، عوارض مربوط به انتقال خون ، عمل مجدد و نارسایی چند اندام درمان استاندارد برای جفت accreta/ increta تشخیص داده شده پس از زایمان در حال حاضر هیسترکتومی است. با این حال ، برخی از گزارش ها ، درمان های مختلفی را گزارش کرده اند که موجب حفظ رحم میشود شامل درمان دارویی با متوترکسات ، آمبولیزاسیون شریان رحم و مدیریت حاملگی است سه مورد کیس مرتبط از بین نمونه ها انتخاب و توصیف شد که میانگین سن مادر در هر 3بیمار 35 سال بود ، سن حاملگی بین 39 تا 41 هفته و میانگین مدت زمان بین زایمان نوزاد و زایمان جفت 67/44 روز بود، دو بیمار مبتلا به آندومیومتریت یا SIRS شدند. هر سه بیمار خون دریافت کردند (میانگین: 4 واحد در هر بیمار). هر 3 زن به صورت محافظه کارانه تحت درمان قرار گرفتند و رحم در تمام موارد قابل حفظ بود. نتیجه جنین بر اساس نمرات Apgar و مقادیر pH تحت تأثیر جفت / انسداد در هر سه مورد قرار نگرفت. چنین بیمارانی نیاز به گردش خون پایدار دارند و هیچ خونریزی مربوط به همودینامیک یا خونریزی قابل کنترل با تزریق RPBC و اقدامات مانند تجویز داروهای منقبض کننده رحم (اکسی توکسین ، متیل ارگونوین) ندارد. علاوه بر این ، اگر زنان به صورت سرپایی در خانه مرخص شده باشند ، کنترل های منظم بالینی ، آزمایشگاهی و سونوگرافی با پیگیری دقیق برای اطمینان از شناخت زودهنگام و مدیریت عوارض احتمالی ضروری است. دو مورد از 3 موردی که در اینجا شرح داده شده است ، دچار عفونت شده و هر دو مورد با موفقیت درمان شدند. در 2 بیمار از 3 بیمار که به طور پیش بینی شده مدیریت می شدند ، پس از سونوگرافی نشان داد که جفت به تدریج جدا می شود. نتیجه گیری اگر بیمار دیگر فرزندی نمی خواهد ، عمل جراحی برداشتن رحم به دنبال سزارین روش انتخابی است. با این وجود ، اگر بیمار مایل به داشتن فرزند دیگری باشد ، امکان مدیریت محافظه کارانه جفت در محل وجود دارد ترجمه :مریم سادات معصوم زاده www.ncbi.nlm.nih.gov