معاینه فنی، پیش از ازدواج؟!!

همه گیری کووید19 ظاهراً بر شیوه زندگی بشر در دنیا تاثیرات عمیقی گذاشته است. یکی از این تغییرات، حداقل در محدوده ای که برخی گزارش ها حکایت می کنند، امر ازدواج است. گرچه تصمیم گیری برای ازدواج به متغیرهای متعددی بستگی دارد؛ ولی شیوه برگزاری آن به شکل جدی تحت تاثیر عوامل محیطی قرار دارد. این روزها شاهد هستیم که در خانواده های با مسئولیت پذیری اجتماعی بالاتر، مراسم ازدواج به شکل محدودتر و با هزینه های جانبی کمتر برگزار می شود که در جای خود به نظر من یک تغییر رویکرد سازنده است (گرچه می پذیرم که ممکن است عده ای خلاف چنین نظری داشته باشند). اگر این اپیدمی طولانی شود (که چندان بعید نیست)، برخی از این تغییر سبک ها ممکن است تا حدی در رفتار اجتماعی نهادینه شود.  آنچه در این نوشته می خواهم به آن بپردازم، گرچه به اندازه بریز و بپاش های مراسم ازدواج رواج ندارد، ولی ابعاد انسانی آن به مراتب مهم تر است. اقدام برای گرفتن گواهی بکارت پیش از ازدواج (با تعابیری اشتباه تر از اصل موضوع همچون گواهی سلامت!!)، خوشبختانه در جامعه امروز ایران چندان فراگیر نیست؛ ولی همین میزان موجود نیز غیرقابل قبول و در تناقض با کرامت انسانی است. متاسفانه آنها که باید به ریشه کنی چنین فرهنگی همت گمارند، گاه خود خواسته یا ناخواسته به چنین رفتار غیرقابل دفاعی دامن می زنند! به عنوان نمونه می توان به برگزاری کارگاه های تشخیص بکارت (آن هم به عنوان وابستگی به سازمان پزشکی قانونی کشور!) یا درج "صدور گواهی سلامت" در تابلوی مطب برخی همکاران پزشک یا ماما اشاره کرد. گرچه بر این باور نیستم که ازدواج، امری مقدس است؛ ولی به هر حال سنت رسول خدا (ص) و دارای حرمت است. درخواست معاینه بکارت پیش از ازدواج یا اقدام خودخواسته خانواده عروس، به نوعی شکستن حرمت پیوندی است که باید بر اساس اعتماد متقابل و حسن نیت بسته شود. این روزها در کلینیک شاهد هستم که متاسفانه برخی خانواده ها از پسر متقاضی ازدواج نیز گواهی های مختلف مثل آزمایش شمارش اسپرم و سلامت جنسی و ... طلب کرده اند! این درخواست ها از هر دو طرف یک پیوند، حرمت ازدواج را در حد معامله یک خودرو، و کرامت انسان ها را به اندازه معاینه فنی آنها مخدوش می کند.  بیایید حال که در حاشیه همه تلخی های این روزها، تغییرات مثبتی در برخی خرده فرهنگ ها به چشم می خورد، این دیدگاه غلط را نیز اصلاح کنیم و در ابتدای زندگی، بذر بی اعتمادی و بی حرمتی نکاریم. مطمئن هستم که در این خصوص، افراد با دیدگاه های مخالفی هم وجود دارند؛ ولی فکر می کنم اگر مطلبی که سال ها پیش در وبلاگ خودم منتشر کردم را مطالعه نمایند، احتمال دارد که تصویر دیگری از موضوع به دست آورند: زه چین یا پرده بکارت؟ http://novinmama.com/NovinMama/ViewPost.aspx?postID=147        دکتر سید علی آذین متخصص پزشکی اجتماعی فلوشیپ پزشکی جنسی و سایکو- سکسولوژیست