هپاتیت C

هپاتیت C

HCV

عفونت HCV شایعترین عفونت مزمن خونی در ایالات متحده است و تخمین زده می شود 2.7 میلیون نفر با عفونت مزمن زندگی می کنند . HCV به طور مؤثر از طریق رابطه جنسی منتقل نمی شود . مطالعات انتقال HCV بین زوج های دگرجنسگرا یا همجنسگرایان نتایج متفاوتی را به همراه آورده اند ، اما بطور کلی میزان عفونت HCV را در شرکای افراد مبتلا به عفونت HCV در مقایسه با افرادی که شرکای آنها آلوده به HCV نیستند بسیار کم مشاهده کرده اند . با این حال ، داده ها نشان می دهد که انتقال جنسی از HCV ، به ویژه در بین مبتلایان به HIV ممکن است رخ دهد. افزایش شیوع عفونت حاد HCV در بین MSM با عفونت HIV در شهر نیویورک و بوستون همراه با چند شهر اروپایی گزارش شده است. این مردان معمولاً درگیر رفتارهای جنسی پرخطر و آسیب زا هستند و ممکن است به بیماری زخم دستگاه تناسلی همزمان یا پروکتیت مرتبط با STD مبتلا باشند . سایر روشهای متداول مرتبط با موارد جدید عفونت HCV شامل رابطه جنسی گروهی و استفاده از کوکائین و سایر داروهای تزریقی در هنگام رابطه جنسی است. مطالعات خاص نشان داده است که خطر متناسب با افزایش تعداد شرکای جنسی در بین افراد همجنسگرا مبتلا به عفونت HIV و MSM افزایش می یابد ، به خصوص اگر شرکای آنها نیز با HIV هم آلوده باشند،

افراد تازه مبتلا به HCV به طور معمول یا بدون علامت هستند یا از نظر بالینی خفیف هستند. HCV RNA را می توان ظرف 1-3 هفته پس از در معرض قرارگرفتن در خون تشخیص داد. متوسط   زمان قرار گرفتن در معرض آنتی بادی بر روی ضد ویروس HCV (ضد HCV) 8-9 هفته است ، و آنتی بادی ضد HCV را می توان دربالاتر از ۹۷ درصد افراد تا 6 ماه پس از قرار گرفتن در معرض تشخیص داد. عفونت مزمن HCV در 70٪ -85٪ از مبتلایان به HCV بروز می کند. 70٪ -60٪ از افراد مبتلا به عفونت مزمن شواهدی از بیماری فعال کبدی دارند. بیشتر مبتلایان به دلیل اینکه از نظر بالینی بیمار نیستند از عفونت خود بی اطلاع هستند. با این حال ، افراد آلوده به عنوان منبع انتقال به دیگران خدمت می کنند و در معرض خطر ابتلا به CLD( بیماری مزمن کبدی) و سایر بیماری های مزمن مرتبط با HCV ده ها سال پس از عفونت هستند.

راههای انتقال هپاتیت c

HCV

در درجه اول معمولاً بصورت انتقال از طریق سوزنهای تزریقی مواد مخدر و تجهیزات آلوده بهداشتی منتقل می شود. HCV همچنین می تواند از طریق قرار گرفتن در معرض مراقبت های بهداشتی به عنوان نتیجه اقدامات ناکافی کنترل عفونت منتقل شود . انتقال به دنبال دریافت خون ، بافت ها و اندام از اهداكنندگان با عفونت HCV فقط از سال 1992 ، هنگامی كه غربالگری معمول این محصولات اهدا شده در ایالات متحده اجباری شد ، به ندرت اتفاق افتاد. خال کوبی های اعمال شده در مراکز کنترل شده با انتقال HCV همراه نیستند ، اگرچه آنهایی که در مراکز کنترل نشده بدست می آیند با این انتقال ارتباط دارند . قرار گرفتن در معرض شغلی( پرستاران درمانی )وکادر و پری ناتال همچنین می تواند منجر به انتقال HCV شود ، اما چنین انتقال نادر است.

هپاتیت C حاد در 49 ایالت یک بیماری گزارش شده است ، و تطبیق هپاتیت ویروسی و ثبت بیماری های HIV می تواند تشخیص زودهنگام شبکه های اجتماعی انتقال HCV در بین MSM با عفونت HIV را تسهیل کند. خوشه های مشکوک از عفونت حاد HCV باید به مسئولان بهداشت عمومی مناسب گزارش شود.

غربالگری HCV توسط CDC و USPSTF برای کلیه افراد متولد شده در طی سالهای 1945-1965 و سایر افراد براساس خطر ابتلا به عفونت یا در معرض تشخیص شناخته شده از جمله استفاده از داروهای تزریقی گذشته یا فعلی ، دریافت انتقال خون قبل از سال 1992 ، همودیالیز طولانی مدت ، توصیه می شود. متولد شدن از مادری که مبتلا به عفونت HCV ، مصرف داروی داخل بینی ، دریافت یک خال کوبی بدون کنترل و سایر مواجهه های پوستی باشد .

تشخیص هپاتیت C

آزمایش عفونت HCV باید شامل آزمایش FDA برای آنتی بادی ضد HCV باشد (یعنی ایمونواسی ، EIA یا تقویت ایمنی شیمیایی و در صورت توصیه NAAT برای تشخیص HCV RNA برای افراد دارای نتایج مثبت آنتی بادی . افراد مبتلا به عفونت HIV با تعداد سلولهای CD4 مثبت ممکن است نیاز به آزمایش بیشتر توسط NAAT داشته باشند زیرا امکان سنجش آنتی بادی منفی کاذب وجود دارد.

افراد با آنتی بادی ضد HCV مثبت باید برای وجود عفونت حاد ارزیابی شوند (در صورت لزوم مراجعه یا مشاوره). جهت بروز ، شدت و یا پیشرفت CLD. واجد شرایط بودن برای درمان آزمایش اسید نوکلئیک ، از جمله واکنش زنجیره ای پلیمراز رونویسی معکوس (RT-PCR) برای تشخیص HCV RNA ، برای تأیید تشخیص عفونت فعلی HCV ضروری است ، و آزمایش عملکرد کبد (سطح آلانین آمینوترانسفراز) شواهد بیوشیمیایی CLD را نشان می دهد

درمان

ارائه دهندگان خدمات بهداشتی باید با متخصصان آگاه در مورد مدیریت عفونت هپاتیت C مشورت کنند. علاوه بر این ، آنها می توانند با راهنمایی های موجود مشورت کنند تا در مورد آخرین پیشرفت ها در مدیریت هپاتیت C (www.hcvguidlines.orgExternal) مطلع شوند.

درمان شرکای جنسی

از آنجا که میزان شیوع HCV که در زوجهای دگرجنس گرا نشان داده نشده است که با گذشت زمان رخ بدهد، استفاده از کاندوم ممکن است در چنین شرایطی ضروری نباشد. مبتلایان به عفونت HCV با یک رابطه جنسی طولانی مدت و مداوم ، نیازی به تغییر رویه های جنسی خود ندارند. با این حال ، آنها باید در مورد خطر کم اما موجود در انتقال به شریک زندگی خود صحبت کرده و در مورد لزوم آزمایش صحبت کنند. همجنس گرایان و MSM مبتلا به عفونت HCV و بیش از یک شریک زندگی ، به ویژه افراد مبتلا به عفونت همزمان HIV ، باید با استفاده از کاندوم های لاتکس مردانه از شریک زندگی خود در برابر HCV و اچ آی وی محافظت کنند در صورت عدم اطلاع از آلودگی ، شرکای مبتلایان به HCV و HIV باید مورد آزمایش قرار بگیرند.

سایر ملاحظات درمانی

تمام افراد مبتلا به HCV که وضعیت عفونت HIV و HBV برای آنها ناشناخته است باید برای این عفونت ها آزمایش شوند. افرادی که به ویروس HIV یا HBV مبتلا هستند باید به آنها مراقبت و درمان مناسب انجام شود.

پیشگیری عفونت HCV 

کاهش بار عفونت HCV و بیماری در ایالات متحده مستلزم اجرای هر دو فعالیت پیشگیری اولیه و ثانویه است. پیشگیری اولیه انتقال HCV را کاهش داده یا از بین می برد ، در حالی که فعالیتهای پیشگیری ثانویه با هدف کاهش بیماریهای مزمن کبدی(CLD) و سایر بیماریهای مزمن در مبتلایان به عفونت HCV ابتدا با تشخیص آنها و سپس ارائه درمان پزشکی و ضد ویروس در صورت لزوم انجام می شود. هیچ واکسنی برای هپاتیت C در دسترس نیست ، و پیشگیری با ایمونوگلوبولین در جلوگیری از عفونت HCV بعد از درمعرض قرار گرفتن مؤثر نیست.

افراد مبتلا به عفونت HCV باید اطلاعاتی در مورد چگونگی محافظت از کبد خود در برابر صدمات بیشتر (به عنوان مثال ، عوامل هپاتوکسیک) ارائه دهند. به عنوان مثال ، به مبتلایان به عفونت HCV توصیه می شود كه از مصرف مشروبات الكلی و مصرف هرگونه داروی جدید (از جمله داروهای بدون نسخه و گیاهان دارویی) بدون مراجعه به پزشك خود خودداری كنند. علاوه بر این ، نیاز به واکسیناسیون هپاتیت A و B باید توصیه شودکه افرادی که مصون نیستند باید واکسینه شوند.

هرگز از سرنگ ، آب و یا تجهیزات آماده سازی دارو استفاده مجدد نکنید و از آنها فقط یکبار استفاده کنید ، فقط از سرنگ های به دست آمده از یک منبع معتبر استفاده کنید (به عنوان مثال داروخانه ها) ؛ از یک سرنگ جدید و استریل برای تهیه و تزریق دارو استفاده کنید ؛ در صورت امکان از آب استریل برای تهیه دارو استفاده کنید. در غیر این صورت ، از آب تمیز از یک منبع قابل اطمینان (به عنوان مثال ، شیر آب شیرین) استفاده کنید ؛ از یک ظرف جدید یا ضد عفونی شده و یک فیلتر جدید (یعنی پنبه) برای تهیه دارو استفاده کنید ؛ محل تزریق را قبل از تزریق با یک

سواب جدید الکل ضدعفونی شود؛ پس از یک بار استفاده سرنگ ، سرنگ آنها را دور بیندازید.

پیگیری درمعرض قرار گرفتن

هیچ پیشگیری پس از مواجهه نشان داده نشده است که در برابر HCV موثر باشد. آزمایش HCV پس از قرار گرفتن در معرض تماس پوستی یا permucosal با HCV مثبت خون ، برای کارکنان مراقبت های بهداشتی توصیه می شود. کودکانی که در زنان مبتلا به ع

فونت HCV متولد شده اند نیز باید برای HCV آزمایش شوند. شناسایی سریع عفونت حاد حائز اهمیت است ، زیرا با شروع درمان در مراحل اولیه بیماری ، نتایج بهبود می یابد.

ملاحظات ویژه دوران بارداری

غربالگری معمول برای عفونت HCV برای همه زنان باردار توصیه نمی شود. لازم است زنان باردار دارای فاكتور خطر شناخته شده عفونت HCV غربالگري شوند. اگرچه میزان انتقال بسیار متغیر است ، از هر 100 نوزاد متولد شده توسط زنان مبتلا به HCV ، شش مورد آلوده می شوند. این عفونت عمدتا در طی زایمان یا درحوالی زایمان رخ می دهد ، و هیچ روش درمانی یا روش زایمانی - مانند سزارین) برای کاهش این خطر مشخص نشده است . با این وجود ، خطر حضور ویروس HCV منتقل شده از مادر در هنگام زایمان افزایش می یابد و اگر زن با HIV مبتلا باشد ، دو تا سه برابر بیشتر است. نشان داده نشده است که HCV از طریق شیر مادر منتقل می شود ، اگرچه مادران مبتلا به عفونت HCV در صورت ترک خوردگی و یا خونریزی نوک پستان ها باید از شیر دادن به شیر خودداری کنند. نوزادان متولد شده از مادرانی که مبتلا به عفونت HCV هستند باید از نظر عفونت HCV آزمایش شوند. از آنجا که آنتی بادی مادر برای 18 ماه اول زندگی وجود دارد و قبل از اینکه نوزاد پاسخ ایمونولوژیکی داشته باشد ( ، آزمایش اسید نوکلئیک توصیه می شود. 

عفونت HIV

همه افراد مبتلا به عفونت HIV باید در ارزیابی اولیه از نظر HCV غربالگری انجام شوند. ارائه دهندگان خدمات بهداشتی باید از احتمال اینکه MSM مبتلا به عفونت HIV پس از غربالگری اولیه HCV را بدست آورد ، آگاه باشند. به دلیل تجمع شواهد از بروز حاد عفونت HCV در افراد مبتلا به عفونت HIV ، به ویژه MSM و مقرون به صرفه بودن غربالگری منظم ، غربالگری دوره ای HCV باید در نظر گرفته شود . برای افراد مبتلا به عفونت HIV ، غربالگری HCV با سنجش های آنتی بادی HCV حداقل می تواند سالانه در افرادی که در معرض خطر بالای عفونت هستند و بیشتر اوقات بسته به شرایط خاص ( مثال ، بروز و شیوع HCV در جامعه) ، رفتارهای جنسی پرخطر و همراه با زخم در نظر گرفته شود. STD و پروکتیت مربوط به STD). آزمایش غیرمستقیم (به عنوان مثال ، ALT) برای تشخیص عفونت HCV حادثه ای توصیه نمی شود ، زیرا چنین آزمایشاتی ، به ویژه اگر سالی یک بار انجام شود ، می تواند بسیاری از افرادی که پس از عفونت حاد HCV برگشت داشته اند را ALT طبیعی در زمان انجام تست نداشته باشند . در مقابل ، ALT را می توان با داروهای ضد ویروسی و سایر داروها ، الکل و سموم افزایش داد. در صورت مشاهده سطح ALT ، افراد مبتلا به عفونت HIV که افزایش جدید و غیر قابل توضیح در ALT دارند ، باید برای عفونت حاد HCV آزمایش شوند و از نظر سمیت احتمالی داروها یا استفاده بیش از حد از الکل ارزیابی شوند.

ادامه تماس جنسی محافظت نشده بین شرکای مبتلا به عفونت HIV می تواند شیوع HCV را تسهیل کند ، زیرا این ویروس را می توان از مایع منی مردان مبتلا به HIV انتقال یابد . شیوه های ویژه پیشگیری (به عنوان مثال ، اقدامات احتیاطی که مانع تماس با مایعات بدن را در حین تماس جنسی با سایر MSM محدود می کند) باید مورد بحث قرار گیرد.

از آنجا که درصد کمی از افراد مبتلا به عفونت HIV قادر به تولید آنتی بادی های ضد HCV نیستند ، آزمایش HCV RNA باید در افراد مبتلا به بیماری کبدی غیر قابل توضیح که آنتی بادی ضد HCV منفی هستند انجام شود. دوره بیماری کبد در افراد مبتلا به HIV / HCV که با عفونت HIV همراه هستند ، بیشتر است و خطر ابتلا به سیروز تقریباً دو برابر افراد مبتلا به عفونت HCV تنهااست. افراد مبتلا همراه با HIV كه رژيم هاي ضد ويروسي HIV را دريافت مي كنند ، برای بالا بردن پاسخ ایمنی پس از افزايش تعداد سلول هاي CD4 + ، براي HCV درمان مي شوند.

منبع:

https://www.cdc.gov/std/tg2015/emerging.htm

ترجمه: راضیه فرقانی