مایکوپلاسما ژنیتالیوم تناسلی

0 دیدگاه

مایکوپلاسما دستگاه تناسلی

مایکوپلاسما ژنیتالیوم یا M. genitalium برای اولین بار در اوایل دهه 1980 (249) مشخص شد و به عنوان علت اورتریت مرد شناخته شده است ، که مسئولیت تقریباً 15٪ -20٪ موارد اورتریت غیرگونوکوکی (NGU) ، 20٪ -25٪ NGU غیر کلامیدیایی و تقریباً 30٪ اورتریت مداوم یا عود شونده (250). در بیشتر تنظیمات ، این شایع تر از N. gonorrhoeae است اما شیوع آن از C. trachomatis کمتر است. در حالی که M. genitalium اغلب تنها پاتوژن تشخیص داده شده است ، همراه بودن آن با عفونت C. trachomatis در مناطق منتخب شایع نیست (251-253).

اگرچه شواهد محکم و مداوم ، M. genitalium را به اورتریت در مردان مرتبط کرده است ، اما ناشناخته است که آیا این عفونت می تواند باعث ناباروری مردان شود یا سایر سندرم های بیماری دستگاه تناسلی آنوژنیتال مردان شود؟. این ارگانیسم در تعداد کمی موارد در مردان مبتلا به اپیدیدیمیت تشخیص داده شده است ، اما این مورد به طور گسترده مورد بررسی قرار نگرفته است. به طور مشابه ، M. genitalium در راست روده یافت شده است ، اما تشخیص آن به ندرت همراه با علائم رکتوم همراه است و به نظر نمی رسد که حضور آن باعث ایجاد سندرم پروکتیت بالینی شود.

نقش بیماری زایی M. genitalium در زنان نسبت به مردان کمتر ثابت شده است. M. genitalium در واژن ، گردن رحم و آندومتر دیده می شود و مانند عفونت های کلامیدیال و گونوکوکی ، عفونت های M. genitalium در زنان معمولاً بدون علامت است. M. genitalium در 10٪ - 30٪ از زنان مبتلا به سرویسیت بالینی قابل تشخیص است ، و بیشتر مطالعات (253-259) نشان داده اند که این ارگانیسم در بین زنان مبتلا به سرویسیت شایع تر از افراد فاقد این سندروم است (251.260.261).

علائم مایکوپلاسما ژنیتالیوم

مایکوپلاسما ژنیتالیوم با نام های MG یا Mgen نیز شناخته می شود. این یک باکتری مقاربتی است که مجاری ادراری و تناسلی مردان و زنان را آلوده می کند. MG می تواند باعث اورتریت غیر اختصاصی (NSU) در مردان و بیماری التهابی لگن (PID) در زنان شود. اکثر افراد مبتلا به MG هیچ علامتی ندارند و عفونت در برخی موارد به طور طبیعی از بین می رود. برخی دیگر ممکن است یک یا چند علامت داشته باشند. علائم و نشانه‌ها در افراد مبتلا به آلت تناسلی:

درد هنگام ادرار کردن
یک ترشح
درد در بیضه های آنها
پروکتیت، التهابی در رکتوم که باعث درد مقعد و ترشح می شود.

درمان مایکوپلاسما ژنیتالیوم

در دهانه رحم و / یا آندومتر زنان مبتلا به PID بیشتر از زنان بدون التهاب لگنی (262-271) یافت می شود ، و اندوسالپنژیت در پستانداران غیر انسانی پس از تلقیح با M. genitalium ایجاد می شود ، نشان می دهد که این ارگانیسم می تواند باعث PID شود. M. genitalium بسته به نوع تنظیم ، در 2٪ -22٪ موارد PID (متوسط: 10٪) تشخیص داده شده است ، اما فراوانی که با آن زنان با عفونت دردستگاه تناسلی مبتلا به PID می شوند ، مورد بررسی قرار گرفته است. اگرچه یک مطالعه در سوئد افزایش قابل توجهی در خطر ابتلا به PID پس از سقط را در بین زنان مبتلا به M. genitalium (262) گزارش کرده است ، خانمهای با M. genitalium مثبت که متعاقبا PID را در دو مطالعه دیگر تجربه کرده اند نسبتاً کم بود (<5٪) و شواهد حاصل از مطالعات سرولوژیکی که ارتباط PID با آنتی بادی با M. genitalium را ارزیابی می کنند مغایر است. به طور کلی ، شواهد نشان می دهد که M. genitalium می تواند باعث PID شود ، اما این اتفاق کمتر از C. trachomatis رخ می دهد (271 ، 273).

چند مطالعه seroepidemologic نشان داده اند که زنانی که دارای نازایی فاکتور لوله ای هستند بیشتر از زنان بارور احتمال آنتی بادی را به M. genitalium دارند ، نشان می دهد که این ارگانیسم ممکن است باعث نازایی زنان شود. با این حال ، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. بر اساس گزارش های پایه واساسی ، M. genitalium به ندرت در زنانی که عواقب نامطلوب حاملگی را تجربه می کنند ، تشخیص داده شد ، اما با افزایش خطر زایمان زودرس در یک ایالات متحده و مطالعات دیگر همراه بود.(274.275). اطلاعات مربوط به M. genitalium و حاملگی خارج رحمی نادر است.

عفونت های دستگاه تناسلی

ملاحظات تشخیصی درمان مایکوپلاسما ژنیتالیوم

یک ارگانیسم با رشد کند است. کشت آن می تواند تا 6 ماه به طول انجامد و تنها چند آزمایشگاه در جهان قادر به بازیابی ایزوله های بالینی هستند. بنابراین ، NAAT روش برتر برای تشخیص M. genitalium است. ، M. genitalium با آزمایش NAAT ادرار ، مجاری ادراری ، واژینال و دهانه رحم و از طریق بیوپسی آندومتر ، به طور معمول با استفاده از PCR داخل بدن یا سنجش هایی که فقط برای تحقیقات در نظر گرفته شده تشخیص داده می شود. آزمایشات NAAT (واکنش زنجیره ای پلیمراز یا تقویت با واسطه رونویسی) برای M. genitalium در برخی مراکز بزرگ پزشکی و آزمایشگاه های تجاری موجود است ، اما هیچ آزمایش تشخیصی برای M. genitalium وجود ندارد که توسط FDA برای استفاده در ایالات متحده تائید شود. در صورت عدم وجود آزمایش های معتبر ،M. genitalium باید در موارد اورتریت مداوم یا مکرر مشکوک شد و ممکن است ویا در موارد سرویسیت و PID مداوم وعود شونده در نظر گرفته شود.

درمان مایکوپلاسما ژنیتالیوم در انسان

مایکوپلاسما ژنیتالیوم دستگاه تناسلی فاقد دیواره سلولی است ، و در نتیجه آنتی بیوتیک هادراز بین بردن بیوسنتز(تخریب گلیکو پروتئین) دیواره سلولی (به عنوان مثال ، بتا-لاکتام ها از جمله پنی سیلین ها و سفالوسپورین ها) در برابر این ارگانیسم بی اثر است. با توجه به چالش های تشخیصی ، درمان بیشتر عفونت های مایکو پلاسمای دستگاه تناسلی. در زمینه درمان سندرمی برای مجاری ادراری ، دهانه رحم و PID انجام میشود.

مایکو پلاسما تناسلی

اورتریت و سرویسیت

رژیم داکسی سایکلین 7 روزه که برای عفونت شدید مجاری ادراری توصیه می شود ، عمدتاً در برابر M. genitalium با میزان میانگین درمان تقریباً 31٪ اثر بخش است. دوز یک گرم آزیترومایسین در دو آزمایش تصادفی اورتریت (276277) با عفونت M. genitalium نسبت به داکسی سایکلین مؤثرتر بود و بیش از داکسی سایکلین ترجیح داده می شود. با این حال ، به نظر می رسد مقاومت در برابر آزیترومایسین به سرعت در حال ظهور است. میزان میانگین درمان مایکوپلاسما ژنیتالیوم برای زنان و مردان تقریبا 85٪ است ، اما در مطالعات اخیر تنها 40٪ بود (278). افراد با شکست در درمان پس از رژیم آزیترومایسین 1 گرم اغلب دارای سویه های مقاوم در برابر ماکرولید هستند ، نشان می دهد که آزیترومایسین تک دوز ممکن است مقاومت دارویی نشان دهد. یک دوره طولانی تر از آزیترومایسین (دوز اولیه 500 میلی گرم و به دنبال آن 250 میلی گرم در روز به مدت 4 روز) ممکن است موثرتر از رژیم تک دوز (279-281) باشد. با این وجود ، در برخی تنظیمات ، تقریباً 50٪ از کل آلودگی های مایکوپلاسما دستگاه تناسلی در اثر ارگانیسم هایی که قبلاً نسبت به آزیترومایسین مقاوم هستند ایجاد می شود (282) و افرادی که به رژیم آزیترومایسین 1 گرم پاسخ نمی دهند به طور کلی از درمان عقب نشینی نمی کنند وبا رژیم دوز طولانی مدت ادامه می دهند

موكسیفلوكساسین (400 میلی گرم در روز 7، 10 یا 14 روز) با موفقیت در درمان M. genitalium در زنان و مردان با شکست درمان های قبلی ، با میزان میانگین درمان 100٪ در گزارش های اولیه (280 ، 283) با موفقیت انجام شد. با این حال ، moxifloxacin تنها در موارد کمی مورد استفاده قرار گرفته است ، و این دارو در آزمایشات بالینی آزمایش نشده است. اگرچه عموماً مؤثر بررسی شده است ، مطالعات انجام شده در ژاپن ، استرالیا و ایالات متحده از عدم موفقیت درمان (شکست در درمان) پس از رژیم 7 روزه موکسیفلوکساسین (284-287) خبر داده است.

PID

رژیم های درمانی توصیه شده با PID بر اساس آنتی بیوتیک هایی است که در برابر M. genitalium مؤثر نیستند. بنابراین ، پزشکان ممکن است در مواردی که در طی 7-10 روز به درمان پاسخ نمی دهند ، M. genitalium را در نظر بگیرند. در صورت آزمایش معتبر M. genitalium در دسترس است ، پزشکان ممکن است زنان مبتلا به PID را برای M. genitalium آزمایش کنند. هنگامی که M. genitalium تشخیص داده شود ، رژیم موکسیفلوکساسین 400 میلی گرم در روز به مدت 14 روز در ازبین بردن ارگانیسم موثر بوده است (288). با این وجود ، هیچ داده ای منتشر نشده است که مزایای آزمایش زنان مبتلا به PID برای M. genitalium را ارزیابی کند ، و اهمیت درمان مستقیم بر علیه این ارگانیسم در حال حاضر ناشناخته است.

پیگیری مایکوپلاسما دستگاه تناسلی

در تنظیمات که آزمایش M. genitalium معتبر در دسترس است ، افراد مبتلا به اورتریت مداوم ، سرویسیت یا PID همراه با تشخیص مداوم M. genitalium ممکن است با moxifloxacin درمان شوند. با این حال ، آزمایشات روتین جهت درمان در افراد بدون علامت توصیه نمی شود.

تصویری از مایکو پلاسما

درمان شرکای جنسی

شرکای جنسی باید مطابق دستورالعمل برای بیماران مبتلا به اورتریت غیرگونوکی (NGU) ، سرویسیت و PID کنترل شود. در تنظیمات با دسترسی به تست های معتبر M. genitalium ، آزمایش شریک زندگی و درمان عفونت های شناسایی شده ممکن است در نظر گرفته شود.

ملاحظات خاص عفونت HIV

افرادی که دارای عفونت M. genitalium و عفونت HIV هستند باید همانند افرادی که به HIV منفی مبتلا هستند ، همان رژیم درمانی را دریافت کنند. درمان بیشتر عفونتهای مایکو پلاسمای دستگاه تناسلی در زمینه درمان سندرمی برای مجاری ادراری ، دهانه رحم،PId درنظر گرفته میشود.

منبع: https://www.cdc.gov/std/tg2015/emerging.html

ترجمه: راضیه فرقانی